Şiddet; bireylerin bedensel yahut ruhsal açıdan ziyan görmesine niye olan, güç ve baskı uygulamalarıyla devam eden, kişisel ya da toplumsal meseledir. Yalnızca fizikî değildir şiddet. Sözel ve davranışsal olmak üzere iki kategoride kıymetlendirebiliriz. Bağırmak, hız asmak, aşağılamak, bağırmak ya da vurmak şiddet içermektedir. Şiddet tacizdir, kasıtlı güç kullanmasıdır, uzaklaştırmaktır, yalnızlıktır, gözdağı vermektir, istismardır, tacizdir, aşağılamadır, güç yolla ikna etmektir. Şiddet aslında imdat çığlığıdır. Fark edilme isteği, ben buradayım bildirisidir. Şiddet kişinin kendisine yabancılaşmasıdır, güçsüzlerin güç deposudur. Şiddet hem kişiyi hem toplumu yaralayan davranıştır. Şiddet tahlil değil çözümsüzlüğü barındırır ortasında. Şiddet ile sorun çözme, uzlaşma birebir anda gözlemlenemez. Şiddet istismarı, ruhsal hasarı, bedensel ziyanı birlikteinde getirir.
Şiddet hayatın her alanında varlığını sürdürmektedir. İnsanlık var olduğu sürece de varlığını sürdürecektir.
Şiddet bir tek sıhhat çalışanlarına karşı değil ki! Meskende, okulda, sınıfta, otobüste, kafede, hastanede, yolda, mağazada… özetlemek gerekirsesı her yerde!… Her birimiz etrafımızdan anlayış ve güler yüz bekler; asık hız ve asık hızlı ya da ilgisiz şahıslara tahammül edemeyiz. Kimse bedelsiz hissetmeye tahammül edemez. Tahammülsüzlüğün olduğu yerde öfke kolay alevlenir. bu biçimdesi durumda öfkenin saldırgan tavıra ya da şiddete yeni bırakma ihtimali çok yüksektir. Değersizleştirici yaklaşımların şiddet olarak geri döneceği unutulmamalıdır.
Öfke, şiddet ve saldırganlığı birbirinden ayırmak lazım evvela. Öfke bir his iken şiddet bir davranış biçimidir. Öfke olumlu kullanıldığında insanı kuvvetli kılan insanı hayatta tutan, histir. Şiddet ise öfkenin en olumsuz söz ediliş biçimidir. Öfkeden şiddete varan süreçte öfke yaşatan duruma verilen reaksiyonları kanılar ve hisler belirleyici olmaktadır. Öfkeden şiddete varan sürece kin, dehşet, telaş, nefret, düşmanlık vb. hisler eşlik etmektedir. Şiddet, öfke ve şiddetin dışa yönelik olarak söz edilme tekniklerinden birisidir.
Şiddet niçinleri içinde; irtibat eksikliği, öfke denetiminin kaybedilmesi, bağımlılıklar, kişilik bozuklukları, bağımlı kişilik bozukluğu, ruhsal problemler, merhametsizlik, şahsi farklılıklar, genetik ve kültürel farklılıklar, eğitim seviyesi
Şiddet hayatın her alanında varlığını sürdürmektedir. İnsanlık var olduğu sürece de varlığını sürdürecektir.
Şiddet bir tek sıhhat çalışanlarına karşı değil ki! Meskende, okulda, sınıfta, otobüste, kafede, hastanede, yolda, mağazada… özetlemek gerekirsesı her yerde!… Her birimiz etrafımızdan anlayış ve güler yüz bekler; asık hız ve asık hızlı ya da ilgisiz şahıslara tahammül edemeyiz. Kimse bedelsiz hissetmeye tahammül edemez. Tahammülsüzlüğün olduğu yerde öfke kolay alevlenir. bu biçimdesi durumda öfkenin saldırgan tavıra ya da şiddete yeni bırakma ihtimali çok yüksektir. Değersizleştirici yaklaşımların şiddet olarak geri döneceği unutulmamalıdır.
Öfke, şiddet ve saldırganlığı birbirinden ayırmak lazım evvela. Öfke bir his iken şiddet bir davranış biçimidir. Öfke olumlu kullanıldığında insanı kuvvetli kılan insanı hayatta tutan, histir. Şiddet ise öfkenin en olumsuz söz ediliş biçimidir. Öfkeden şiddete varan süreçte öfke yaşatan duruma verilen reaksiyonları kanılar ve hisler belirleyici olmaktadır. Öfkeden şiddete varan sürece kin, dehşet, telaş, nefret, düşmanlık vb. hisler eşlik etmektedir. Şiddet, öfke ve şiddetin dışa yönelik olarak söz edilme tekniklerinden birisidir.
Şiddet niçinleri içinde; irtibat eksikliği, öfke denetiminin kaybedilmesi, bağımlılıklar, kişilik bozuklukları, bağımlı kişilik bozukluğu, ruhsal problemler, merhametsizlik, şahsi farklılıklar, genetik ve kültürel farklılıklar, eğitim seviyesi