Otomobilin ilk yıllarında benzin, çoğunlukla bu kasabanın avlularında, eczacılar veya hancılar tarafından bidonlarda, şişelerde, süt bidonlarında satılıyordu. Daha sonra BP adını alacak olan Alman madeni yağ şirketi OLEX daha iyi bir çözüm arıyordu. Sonuç: tankı ve pompayı barındıran gösterişli bir kiosk. Dışavurumcu rotunda, kubbeli çatısı, sütunları ve cumbalarıyla bir tapınağa benziyordu. Bununla birlikte, OLEX’in yeni yapıları için bulduğu isim oldukça saygısızdı: “benzin istasyonu”.
Seçilen yer, o zamanlar Berlin veya Hamburg’dan daha yüksek bir araba yoğunluğuna sahip olan Hannover’di. Pis koku, gürültü ve patlama riskinden korkan sakinlerin protestolarına rağmen, tank tapınağı Ocak 1923’te ana tren istasyonunun hemen arkasındaki Raschplatz’da açıldı. Benzer bir bina kısa bir süre sonra Köln’de inşa edildi.
Benzin istasyonu tasarımı için model Amerika Birleşik Devletleri’nden geldi.
Ancak mimarlık tarihçisi Joachim Kleinmanns, bu sistemlerin çıkmaz sokak olduğunu kanıtladı. Yerden tasarruf sağlayan bir alternatif olan yol kenarındaki el pompaları, aynı yıl Esso DAPG’nin öncüsü tarafından Hamburg’da sunuldu. Model ABD’den geldi. Bu yakıt ikmal seçenekleri, yüzyılın başında, yer üstü veya yer altı gaz bunkerleri ile birleştirilmiş olarak orada zaten kurulmuştu. 1927’de yine Hamburg’da bulunan DAPG, ABD’den başka bir modeli devraldı: kendi garaj yolu, birkaç “tank adası”, bir bilet gişesi ve ışıklı reklam panoları olan büyük bir üstü kapalı benzin istasyonu.
Bu, bugüne kadarki temel düzendi. Ancak mimarlık yine de birkaç volt kazandı: İster parçalarla inşa edilmiş dışavurumculuk, ister yeni nesnellik veya uluslararası tarz olsun, mimari avangard, benzin istasyonlarını yeni bir oyun alanı olarak hızla keşfetti. 1930’larda ilk otoyollar benzin istasyonlarına olan ihtiyacı hızla artırdığında, çeşitli şekiller yerini katı standardizasyona bıraktı. “Reichsautobahn Society”, ülke çapında inşa edilmiş üç tür benzin istasyonuna sahipti: “Frankfurt”, “Fürstenwalde” ve “Hannover”, tümü kavisli ancak süssüz şekillere sahipti. Nasyonal Sosyalistler için fazla moderndi. Daha sonra, üçgen çatıları ve rustik tuğla işçiliği ile daha çok dağ kulübelerini anımsatan “Heimatschutz” tarzında benzin istasyonları inşa ettiler.
Tarihi benzin istasyonlarıyla Hamm, Fürstenwalde ve Wolfsburg
Savaştan sonra, çelik, cam ve beton yeniden hakim oldu ve benzin pompalarına engelsiz erişim için cesur konsollu çatı yapıları. Kleinmanns’a göre, “günümüzün ağırlıklı olarak formüle dayalı benzin istasyonu binası”, bazı savaş sonrası yapıların mimari kalitesiyle boy ölçüşemez. Anıt korumasının olmaması nedeniyle, yalnızca birkaç tarihi açıdan ilginç yapı günümüze ulaşmıştır. Hala bulunabilirler, örneğin, Fürstenwalde yakınlarındaki A12’de (1936), Hamm yakınlarındaki A2’de (1939), Münster’deki devlet sarayının garaj avlusunda, Wolfsburg’daki Braunschweiger Strasse’de, açık hava müzesinde bulunabilirler. Detmold’da (her biri 1951) ve Hannover-Badenstedt’te (1957).
Almanya’daki benzin istasyonlarının sayısı 1970’ten bu yana neredeyse üç katına çıktı. Bu eğilimin yoğunlaşması muhtemel çünkü elektrikli arabanızı evde şarj ederseniz, artık bir benzin istasyonuna ihtiyacınız olmayacak. Öte yandan, arabayla seyahat edenler gelecekte şarj olmak ve dinlenmek için yerlere ihtiyaç duymaya devam edecek. Fırıncı Roland Schüren, Hilden’de iki yeni tip benzin istasyonu inşa etti: fotovoltaik çatılı büyük şarj parkları, kapalı park yerleri ve yakındaki restoranlar. Çok sayıda hafif ahşap, mimari açıdan da yeni bir döneme işaret ediyor.
(jle)
Haberin Sonu
Seçilen yer, o zamanlar Berlin veya Hamburg’dan daha yüksek bir araba yoğunluğuna sahip olan Hannover’di. Pis koku, gürültü ve patlama riskinden korkan sakinlerin protestolarına rağmen, tank tapınağı Ocak 1923’te ana tren istasyonunun hemen arkasındaki Raschplatz’da açıldı. Benzer bir bina kısa bir süre sonra Köln’de inşa edildi.
Benzin istasyonu tasarımı için model Amerika Birleşik Devletleri’nden geldi.
Ancak mimarlık tarihçisi Joachim Kleinmanns, bu sistemlerin çıkmaz sokak olduğunu kanıtladı. Yerden tasarruf sağlayan bir alternatif olan yol kenarındaki el pompaları, aynı yıl Esso DAPG’nin öncüsü tarafından Hamburg’da sunuldu. Model ABD’den geldi. Bu yakıt ikmal seçenekleri, yüzyılın başında, yer üstü veya yer altı gaz bunkerleri ile birleştirilmiş olarak orada zaten kurulmuştu. 1927’de yine Hamburg’da bulunan DAPG, ABD’den başka bir modeli devraldı: kendi garaj yolu, birkaç “tank adası”, bir bilet gişesi ve ışıklı reklam panoları olan büyük bir üstü kapalı benzin istasyonu.
Bu, bugüne kadarki temel düzendi. Ancak mimarlık yine de birkaç volt kazandı: İster parçalarla inşa edilmiş dışavurumculuk, ister yeni nesnellik veya uluslararası tarz olsun, mimari avangard, benzin istasyonlarını yeni bir oyun alanı olarak hızla keşfetti. 1930’larda ilk otoyollar benzin istasyonlarına olan ihtiyacı hızla artırdığında, çeşitli şekiller yerini katı standardizasyona bıraktı. “Reichsautobahn Society”, ülke çapında inşa edilmiş üç tür benzin istasyonuna sahipti: “Frankfurt”, “Fürstenwalde” ve “Hannover”, tümü kavisli ancak süssüz şekillere sahipti. Nasyonal Sosyalistler için fazla moderndi. Daha sonra, üçgen çatıları ve rustik tuğla işçiliği ile daha çok dağ kulübelerini anımsatan “Heimatschutz” tarzında benzin istasyonları inşa ettiler.
Tarihi benzin istasyonlarıyla Hamm, Fürstenwalde ve Wolfsburg
Savaştan sonra, çelik, cam ve beton yeniden hakim oldu ve benzin pompalarına engelsiz erişim için cesur konsollu çatı yapıları. Kleinmanns’a göre, “günümüzün ağırlıklı olarak formüle dayalı benzin istasyonu binası”, bazı savaş sonrası yapıların mimari kalitesiyle boy ölçüşemez. Anıt korumasının olmaması nedeniyle, yalnızca birkaç tarihi açıdan ilginç yapı günümüze ulaşmıştır. Hala bulunabilirler, örneğin, Fürstenwalde yakınlarındaki A12’de (1936), Hamm yakınlarındaki A2’de (1939), Münster’deki devlet sarayının garaj avlusunda, Wolfsburg’daki Braunschweiger Strasse’de, açık hava müzesinde bulunabilirler. Detmold’da (her biri 1951) ve Hannover-Badenstedt’te (1957).
Almanya’daki benzin istasyonlarının sayısı 1970’ten bu yana neredeyse üç katına çıktı. Bu eğilimin yoğunlaşması muhtemel çünkü elektrikli arabanızı evde şarj ederseniz, artık bir benzin istasyonuna ihtiyacınız olmayacak. Öte yandan, arabayla seyahat edenler gelecekte şarj olmak ve dinlenmek için yerlere ihtiyaç duymaya devam edecek. Fırıncı Roland Schüren, Hilden’de iki yeni tip benzin istasyonu inşa etti: fotovoltaik çatılı büyük şarj parkları, kapalı park yerleri ve yakındaki restoranlar. Çok sayıda hafif ahşap, mimari açıdan da yeni bir döneme işaret ediyor.
(jle)
Haberin Sonu