Örümcek Adam, sinemalarıyla, çizgi sinemalarıyla, çizgi romanlarıyla, oyunlarıyla yalnızca bir kuşağın değil, farklı kuşakların çocukluğuna, ergenliğine, hatta yetişkinliğine dahi damgasını vurmayı başarmış bir karakter.
Mahallemizin çocuğu Peter’ın, uzun vakittir beklenen, sızdığı argüman edilen görselleri üzerine aylardır baş patlattığımız sineması nihayet vizyonda. Pekala beklediğimize değdi mi?
SİNEMASI ŞİMDİ İZLEMEDİYSENİZ “SPOILER UYARISI” GÖRSELİNİN OLDUĞU KISMA KADAR İÇERİĞİ OKUYABİLİRSİNİZ.
Sinema, bu hype’lanmanın tesiriyle Türkiye’de gösterimdeki birinci üç gününde 934.599 seyirci tarafınca izlendi ve tüm vakit içinderın en âlâ açılış performansı gösteren 2. sineması oldu.
esasen sinemaya gittiğinizde goreceğiniz mahşer kalabalığı, sinemanın rekor kıracağını ispatlar nitelikte.
Sinemanın büyük bir kısmı karanlık ortamlarda geçtiği için üç boyutlu izlemenizi pek önermiyoruz.
Biliyoruz, üç boyutlu bilet bulmak bile zorken 2D olanını bulmak hayli daha güç ancak Türkiye’deki sinemaların tasarruf gayesiyle ışığı kısmaları yüzünden ekran kalitesi maalesef fazlaca uygun değil.
Karanlık sahnelerde netlik azalınca gözlüğü çıkarıp bakmak istiyorsunuz. Üstelik yalnızca manzara konusunda değil ses konusunda da sinemalarda sıkıntılar bulunuyor.
Gelelim sinemaya… Spoiler vermeden bir inceleme yazmak epey mümkün değil ama özetlemek gerekirse bahsetmeye çalışalım:
Sinema daha açılır açılmaz süratli başlıyor, ki birinci 1 dakikası daha evvel yayınlanmıştı. Çok geçmeden öykü “bir kelebeğin kanat çırpışı diğer bir yerde fırtınaya yol açar” olayına bağlanıyor ve fragmandan da bildiğiniz üzere öbür kainatlardan gelen makûs karakterler ortaya çıkıyor.
Burada şu biçimde bir hayal kırıklığı var; kendi evrenlerinde bir tartısı olan bu karakterler ne yazık ki sinemada bahis modeli olmaktan öteye gidememişler (Green Goblin hariç, tahminen biraz da Octopus).
Sinemadaki esprilerin birçok nitekim komik ancak yer yer sit-com izliyormuşsunuz hissi veriyor, güldürünün dozu fazla kaçmış. Üstelik dram ögesi da ağır bastığı için birbirini dengeleme konusunda başarısız olduğu söylenebilir.
Sineması izleyenlerin neredeyse %90’ı “tüm vakit içinderın en düzgün Marvel filmi” üzere savlı yorumlar yapıyor lakin gerçekçi olalım, birinci 3’e dahi giremez (bakılırsaceli olarak diyelim, kızmayın hemen).
Salondaki alkışlanma, çığlık atma oranını dikkate alırsak evet, Infinity War ve Endgame’i bile geride bırakıyor. Bunun yerine “Tom Holland’lı en güzel Örümcek Adam filmi” demek daha yanlışsız olacaktır.
Serinin birinci sineması net bir biçimde vasattı, ikinci sinema Mysterio yardımıyla daha derli topluydu, üçüncü sinema ise üstüne oldukça koyarak devam etti. (Tom Holland’lı yeni bir üçlemenin geleceğini de not düşelim.)
Yeni izlemiş olmamızın heyecanını bir kenara bırakıp daha olgun bir yorumda bulunmak gerekirse “en yeterli iki Örümcek Adam sinemasından biri” diyebiliriz.
Çocuksu bir Spidey olması niçiniyle Tom Holland’ın Peter’ına ısınmak Civil War’dan beri kolay olmadı. Bilhassa de Tobey ve Andrew’a alışan kuşak için.
Lakin bu sinemada artık özlediğiniz o olgun Peter Parker’ı görüyoruz. Oyunculuğunu bir çok geliştirmiş, her bir sahnenin üzerine ne kadar hayli çalıştığını hissedebiliyorsunuz. Seri boyunca vasat olan sinemanın direktörü Jon Watts’a karşın Tom ferdî yeteneğini yansıtma konusunda çok düzgündü.
Geçmişinde makûs sinemalar bulunduran bir direktöre bu kadar kıymetli bir yükün verilmiş olması çok değişik.
halbuki daha âlâ bir direktörle bir başyapıt izleyebilirdik. Nasıl ki Taika Waititi, stilini yansıtıp Thor: Ragnarok’ta mükemmeller yarattıysa; James Gunn’ın yeteneği yardımıyla Galaksinin Koruyucuları bu kadar şahane olabildiyse Örümcek Adam sinemalarının koltuğunda da yetenekli bir isim olmalıydı.
Evet, grup işiyle ortaya yeterli bir sinema çıkmış ancak sanatsal manada sallantıda bir üretim olmuş ne yazık ki. İşte burada yeterli bir direktör eksikliği net bir biçimde hissediliyor. halbuki Tobey’li seride Sam Raimi üzere bir usta yer alıyordu.
Jon Watts’ın, yeni Fantastic Four sinemalarını de yöneteceği söyleniyor. Bu grubun mukadderatı umarız ki bir sefer daha berbat olmaz. Düzgün tarafınca bakarsak, muhtemelen yeni Spider-Man üçlemesi öteki bir direktöre emanet edilecek.
Pekiiii, sinemaya gitmeli misiniz?
Bilet bulmak oldukça sıkıntı ama bu biçimde hoş anları hayatınızda bir defa yaşayabiliyorsunuz, beğenirsiniz beğenmezsiniz bilemeyiz lakin kesinlikle deneyimlemelisiniz. aslına bakarsanız toplumsal medyada spoiler yememe ihtimaliniz imkansıza yakın. Salondaki alkış, çığlık tufanı bile izlemek için kâfi bir sebep.
Kıymetli not: 3. dozunuzu yaptırıp gitmenizi tavsiye ediyoruz. Salon hıncahınç dolu olacak ve kimse maske takmıyor. Taksanız bile, gözlük buğulandığı için maskeyi mecburen çıkarmak zorunda kalıyorsunuz. Sorumluluğunuzu alın, ne de olsa “Büyük güç büyük sorumluluk gerektirir.”
BURADAN İTİBAREN SPOILER!!!
Sızıntılar, Tobey ve Andrew dedikoduları derken aylardır vakit geçmek bilmemişti lakin artık her neyse ki hasretimiz bitmiş oldu. İhtilal üzere bir olayla bir arada 3 Spider-Man’i bir ortada gördük! Sinemanın güzel ya da berbat olmasından fazla yalnızca bu olay bile sinemada çığlık atmak için kâfi.
Andrew, sinemada oynayıp oynamadığı sorulduğunda politik yanıtlar vermişti; hatta oynamadığını argümanlı bir biçimde direkt söylemişti. Meğerse yalancı çobanın önde gideniymiş, ki esasen yememiştik bu palavrasını.
Bilhassa de Tobey’li Örümcek Adam ile büyümüş kuşak için fazlaca epey özel bir sinemaydı.
Yaşlanmıştı, belinin kütletilmesine gereksinimi vardı lakin hâlâ o bizim “1 numaralı Peter Parker’ımız”. Sinemada “Peter Parker 1’i dinleyin şimdi” repliğini söyleyen Tom olsa da.
Latife bir yana, artık Tom’un Örümcek Adam’ını da sevmeyen kalmamıştır.
May’i kaybedince artık o çocuksu halinden çıktı. Tobey’nin, Ben Amca’sını kaybetmesi; Andrew’ın, Gwen’i kaybetmesi üzere bir dönüm noktası hayatış oldu Tom da. her insanın özlediği gerçek Peter Parker doğuyordu…
Makus karakterlerin husus modeli hissi vermesi üzere Tobey ve Andrew da bir ölçü birebir hissi verdi. Yer yer ağabeylik yaptılar ancak bir tık daha öne çıkmaları gerekiyordu.
Andrew’ın, MJ’yi kurtarması (fragmandan kestirim ediliyordu) ve Tobey’nin, Green Goblin’i öldürmeye çalışan Tom’a pürüz olması haricinde gereğince ön planda olamadılar.
Tobey’nin, o sahnede Tom’a pürüz olup ona adeta ağabeylik yapması ve Tom’un ortasındaki gerçek Spider-Man’in çıkmasında büyük etkisinin olması şahaneydi.
Willem Dafoe’ye farklı bir parantez açmak gerekiyor. Bir villian fakat bu kadar başarılı canlandırılabilir.
Karakter değişimleri, o mimikleri derken bir daha oyunculuk resitali sergilemiş. Fragmanda Octopus ön plandayken sinemada temeller Green Goblin üzerine kurulmuş.
Andrew’in, MJ’i düşerken kurtardıktan daha sonra Gwen’i kurtaramadığını hatırlayıp duygusallaşması hepimizi mahvetti.
Tobey’nin ise MJ ile hâlâ devam ettiklerini duymak hoştu. Andrew’in ise yalnız olduğunu bilmek bir daha, bir daha üzdü.
Andrew ve Tobey’nin ortaya çıkış sahnelerinde seyirciler kendilerinden geçti lakin daha âlâ bir usul tercih edilebilirdi.
Beyaz Show’a katılır üzere geldiler. Tobey’nin kostümsüz gelmesi bu durumu daha da hissettirdi.
Her an biri kenardan çıkıp “O biiiir Peter Parkeeeer!” diyecek üzereydi.
Bir de her insanın aklından şu soru geçmiş olmalı: Ned, madem iki geçit açınca iki Spider-Man getirmen mümkün de niye daha fazlasını getirmedin? Ortaya şöyleki bir imaj çıkardı:
Makus karakterleri fazlaca daha kolay yenebilirlerdi, işi talihe bırakmamak lazım.
Dr. Strange’in Spider-Man karşısında bu kadar kolay kaybetmesi pek inandırıcı değildi.
Ayna boyutta Peter’ın, matematik ve geometri bilgisini kulllanarak Strange’i etkisiz hale getirmesi bir daha de zekiceydi. Ondan evvel de Peter’ın, ruh ve vücudunun ayrıldığı sahnede bedenini denetim edebilmesi “yoksa biz Spidey’i fazla mı küçümsüyoruz” dedirtti.
Göze batan bir başka ögeyse makus karakterlerin tedaviyle uygun birine dönüştürülmelerinin değişik bir tercih olması. Kimilerinde hakikaten hastalık vardı lakin Electro hasta değildi, kişiliği bu biçimdeydi; aşılık bir durumu yoktu. “Spidey kimseyi öldürmez” yasası niçiniyle senaristlerin kolaya kaçtıkları söylenebilir.
Sinema yalnızca eski serilerle ilgili göndermeler için bile izlenir. olağanüstü bir fan service cümbüşü bulunuyor.
Andrew’ın MJ’i kurtardıktan daha sonra duygusallaşması, Tobey’nin Andrew’a “amazing” içeriklli cümlesi, Norman’ın bilim adamı repliği, huzursuz bir biçimde meskene giren Tom’un Norman ve May’i masada görmesi(Tobey’li birinci sinemada de vardı bu sahne), Tobey-Otto ve Andrew-Electro içindeki diyaloglar eski günleri hatırlattı.
Tobey’nin Venom’u kast ederek “uzaylıya karşı savaştım” dediğinde Tom’un “uzaylıya karşı uzayda savaştım” demesi ve Tobey’nin yansısı… Electro’nun Andrew’e söylemiş olduği “Bir yerlerde siyahi bir Spider-Man vardır.” repliği… Tobey’nin biyolojik ağını tartışmaları, Tom’un “sadece bileklerinden mi, yoksa öbür yerinden de çıkıyor mu?” demesi… Ortalarındaki her bir ayrıntı şahaneydi.
Üçlünün kimyası çok uyumluydu, abi kardeş üzereydiler. Kalplerimiz eridi adeta.
bir arada koşup atladıkları an sizin de koltuklardan atlayasınız geldi, itiraf edin.
Birbirlerini parmakla gösterdikleri o meşhur göğüs bile yaşandı.
Örümcek Adam tanınıyor ama Peter Parker tanınmıyor artık.
Stark ekipmanları olmayan, makus dairesinde polis telsizi dinleyip insanlara yardım edecek gerçek Örümcek Adam’ın doğuşunu izlemiş olduk. Yeni üçlemede daha olgun olan üniversiteli halini izleyeceğiz. Özlediğimiz Peter Parker…
MJ ile yolları yeniden kesişecektir ancak burada kıymetli bir ayrıntı var, MJ fazlaca büyük ihtimalle önemli bir dönüşüm geçirecek.
Zendaya’nın paylaştığı fotoğraf kıymetli bir ipucu içeriyor. Çizgi romanlardaki kızıl saçlı MJ bir daha doğuyor! Gerçek Peter Parker’ımız üzere artık gerçek bir MJ’imiz de var, diyebiliriz.
Daredevil’e değinmemek olmaz. Akıbetinin ne olacağını düşünürken sonunda arzıendam etti.
esasen dedikodular vardı, her neyse ki ayyuka çıkmadı. Sahnesi epeyce kısa olsa da cool bir girişle izledik kendisini. Hawkeye’ın 5. kısmında de Kingpin görünmüştü, ortalık karışacak belirli ki.
yıllar daha sonra gördüğümüz bir lise arkadaşımız üzereydi bu sinema, eski fotoğraflarımızı karıştırmak üzereydi.
Yalnızca bu yüzden bile tekraren izlenmeyi hak ediyor. 3 Örümcek Adam’ın birbirine sarıldığı anda sinemanın ne kadar hoş bir şey olduğunu bir sefer daha anlıyorsunuz. Bir vakit içinder bu biçimde bir şeyin mümkün olduğunu düşünmezdik ama kim akıl edip hayata geçirdiyse binlerce sefer teşekkür etmek gerekiyor. Ayrıyeten tüm oyuncuların teklifleri kabul etmesi de şahane bir davranış.
After credits sahneleri de kıymetli.
“Venom: Let There Be Carnage” isimli berbat ötesi sinemanın after credits sahnesinde Venom’un boyut değiştirdiğini ve televizyonda Tom’un Peter’ını gördüğüne tanıklık ettik.
No Way Home’da da after credits sahnesindeydi, “acaba bir daha sonraki sinemada Tom Hardy mi olacak” derken simbiyoz kesimi bırakıp kendi kozmosuna döndü her neyse ki. “her neyse ki” diyoruz zira MCU’daki Venom’un daha hoş işlenmesi gerekiyor. Peter’a yapışma ihtimali de bulunuyor.
En sonda ise “Doctor Strange in the Multiverse of Madness” fragmanını izledik.
WandaVision’ı tamamladıysanız fragman daha manalı gelecektir. What If’i izlediyseniz Evil Dr. Strange vurgusu sizi daha da heyecanlandıracaktır. Loki’nin finalindeki multiverse olayıyla da temaslı olması mümkün.
Her sinema tahminen bu kadar gürültülü değildi lakin buna yakındı.
Endgame’deki “Avengers assemble!” ve Kaptan Amerika’nın Mjölnir’ı kaldırma anlarındaki yansılarla birebirdi, hatta daha fazlaydı. Bundan yıllar daha sonra “bu sineması sinemada izlemiştim” diye hava atacağınızdan hiç kuşkunuz olmasın.
Nasıl ki şu an Geleceğe Dönüş, Star Wars, Matrix üzere sinemaları sinemada izleyenlerin şanslı olduğunu düşünüyorsanız bir gün diğerleri da No Way Home’u sinemada izlemiş olmanıza gıptayla bakacaklar.
Zira sineması tam manasıyla bu türlü izliyorsunuz:
Geldik can alıcı soruya: Tobey ve Andrew’ı ileride tekrar görme ihtimalimiz bulunuyor mu?
“Yok daha neler” demeyin, bu biçimde bir ihtimal bulunuyor. Söylentiye nazaran Marvel, Andrew Garfield ve Tobey Maguire’ın Spider-Man’lerinin de yer aldığı bir “Secret Wars” sineması çekmek istiyor. “Secret Wars” event’ine kadar gidebilir bu süreç. Buralara girersek çıkamayız, araştırmasını size bırakalım.
Keşke şu sineması görmeden ölmeseydin be ihtiyar!
Mahallemizin çocuğu Peter’ın, uzun vakittir beklenen, sızdığı argüman edilen görselleri üzerine aylardır baş patlattığımız sineması nihayet vizyonda. Pekala beklediğimize değdi mi?
SİNEMASI ŞİMDİ İZLEMEDİYSENİZ “SPOILER UYARISI” GÖRSELİNİN OLDUĞU KISMA KADAR İÇERİĞİ OKUYABİLİRSİNİZ.
Sinema, bu hype’lanmanın tesiriyle Türkiye’de gösterimdeki birinci üç gününde 934.599 seyirci tarafınca izlendi ve tüm vakit içinderın en âlâ açılış performansı gösteren 2. sineması oldu.
esasen sinemaya gittiğinizde goreceğiniz mahşer kalabalığı, sinemanın rekor kıracağını ispatlar nitelikte.
Sinemanın büyük bir kısmı karanlık ortamlarda geçtiği için üç boyutlu izlemenizi pek önermiyoruz.
Biliyoruz, üç boyutlu bilet bulmak bile zorken 2D olanını bulmak hayli daha güç ancak Türkiye’deki sinemaların tasarruf gayesiyle ışığı kısmaları yüzünden ekran kalitesi maalesef fazlaca uygun değil.
Karanlık sahnelerde netlik azalınca gözlüğü çıkarıp bakmak istiyorsunuz. Üstelik yalnızca manzara konusunda değil ses konusunda da sinemalarda sıkıntılar bulunuyor.
Gelelim sinemaya… Spoiler vermeden bir inceleme yazmak epey mümkün değil ama özetlemek gerekirse bahsetmeye çalışalım:
Sinema daha açılır açılmaz süratli başlıyor, ki birinci 1 dakikası daha evvel yayınlanmıştı. Çok geçmeden öykü “bir kelebeğin kanat çırpışı diğer bir yerde fırtınaya yol açar” olayına bağlanıyor ve fragmandan da bildiğiniz üzere öbür kainatlardan gelen makûs karakterler ortaya çıkıyor.
Burada şu biçimde bir hayal kırıklığı var; kendi evrenlerinde bir tartısı olan bu karakterler ne yazık ki sinemada bahis modeli olmaktan öteye gidememişler (Green Goblin hariç, tahminen biraz da Octopus).
Sinemadaki esprilerin birçok nitekim komik ancak yer yer sit-com izliyormuşsunuz hissi veriyor, güldürünün dozu fazla kaçmış. Üstelik dram ögesi da ağır bastığı için birbirini dengeleme konusunda başarısız olduğu söylenebilir.
Sineması izleyenlerin neredeyse %90’ı “tüm vakit içinderın en düzgün Marvel filmi” üzere savlı yorumlar yapıyor lakin gerçekçi olalım, birinci 3’e dahi giremez (bakılırsaceli olarak diyelim, kızmayın hemen).
Salondaki alkışlanma, çığlık atma oranını dikkate alırsak evet, Infinity War ve Endgame’i bile geride bırakıyor. Bunun yerine “Tom Holland’lı en güzel Örümcek Adam filmi” demek daha yanlışsız olacaktır.
Serinin birinci sineması net bir biçimde vasattı, ikinci sinema Mysterio yardımıyla daha derli topluydu, üçüncü sinema ise üstüne oldukça koyarak devam etti. (Tom Holland’lı yeni bir üçlemenin geleceğini de not düşelim.)
Yeni izlemiş olmamızın heyecanını bir kenara bırakıp daha olgun bir yorumda bulunmak gerekirse “en yeterli iki Örümcek Adam sinemasından biri” diyebiliriz.
Çocuksu bir Spidey olması niçiniyle Tom Holland’ın Peter’ına ısınmak Civil War’dan beri kolay olmadı. Bilhassa de Tobey ve Andrew’a alışan kuşak için.
Lakin bu sinemada artık özlediğiniz o olgun Peter Parker’ı görüyoruz. Oyunculuğunu bir çok geliştirmiş, her bir sahnenin üzerine ne kadar hayli çalıştığını hissedebiliyorsunuz. Seri boyunca vasat olan sinemanın direktörü Jon Watts’a karşın Tom ferdî yeteneğini yansıtma konusunda çok düzgündü.
Geçmişinde makûs sinemalar bulunduran bir direktöre bu kadar kıymetli bir yükün verilmiş olması çok değişik.
halbuki daha âlâ bir direktörle bir başyapıt izleyebilirdik. Nasıl ki Taika Waititi, stilini yansıtıp Thor: Ragnarok’ta mükemmeller yarattıysa; James Gunn’ın yeteneği yardımıyla Galaksinin Koruyucuları bu kadar şahane olabildiyse Örümcek Adam sinemalarının koltuğunda da yetenekli bir isim olmalıydı.
Evet, grup işiyle ortaya yeterli bir sinema çıkmış ancak sanatsal manada sallantıda bir üretim olmuş ne yazık ki. İşte burada yeterli bir direktör eksikliği net bir biçimde hissediliyor. halbuki Tobey’li seride Sam Raimi üzere bir usta yer alıyordu.
Jon Watts’ın, yeni Fantastic Four sinemalarını de yöneteceği söyleniyor. Bu grubun mukadderatı umarız ki bir sefer daha berbat olmaz. Düzgün tarafınca bakarsak, muhtemelen yeni Spider-Man üçlemesi öteki bir direktöre emanet edilecek.
Pekiiii, sinemaya gitmeli misiniz?
Bilet bulmak oldukça sıkıntı ama bu biçimde hoş anları hayatınızda bir defa yaşayabiliyorsunuz, beğenirsiniz beğenmezsiniz bilemeyiz lakin kesinlikle deneyimlemelisiniz. aslına bakarsanız toplumsal medyada spoiler yememe ihtimaliniz imkansıza yakın. Salondaki alkış, çığlık tufanı bile izlemek için kâfi bir sebep.
Kıymetli not: 3. dozunuzu yaptırıp gitmenizi tavsiye ediyoruz. Salon hıncahınç dolu olacak ve kimse maske takmıyor. Taksanız bile, gözlük buğulandığı için maskeyi mecburen çıkarmak zorunda kalıyorsunuz. Sorumluluğunuzu alın, ne de olsa “Büyük güç büyük sorumluluk gerektirir.”
BURADAN İTİBAREN SPOILER!!!
Sızıntılar, Tobey ve Andrew dedikoduları derken aylardır vakit geçmek bilmemişti lakin artık her neyse ki hasretimiz bitmiş oldu. İhtilal üzere bir olayla bir arada 3 Spider-Man’i bir ortada gördük! Sinemanın güzel ya da berbat olmasından fazla yalnızca bu olay bile sinemada çığlık atmak için kâfi.
Andrew, sinemada oynayıp oynamadığı sorulduğunda politik yanıtlar vermişti; hatta oynamadığını argümanlı bir biçimde direkt söylemişti. Meğerse yalancı çobanın önde gideniymiş, ki esasen yememiştik bu palavrasını.
Bilhassa de Tobey’li Örümcek Adam ile büyümüş kuşak için fazlaca epey özel bir sinemaydı.
Yaşlanmıştı, belinin kütletilmesine gereksinimi vardı lakin hâlâ o bizim “1 numaralı Peter Parker’ımız”. Sinemada “Peter Parker 1’i dinleyin şimdi” repliğini söyleyen Tom olsa da.
Latife bir yana, artık Tom’un Örümcek Adam’ını da sevmeyen kalmamıştır.
May’i kaybedince artık o çocuksu halinden çıktı. Tobey’nin, Ben Amca’sını kaybetmesi; Andrew’ın, Gwen’i kaybetmesi üzere bir dönüm noktası hayatış oldu Tom da. her insanın özlediği gerçek Peter Parker doğuyordu…
Makus karakterlerin husus modeli hissi vermesi üzere Tobey ve Andrew da bir ölçü birebir hissi verdi. Yer yer ağabeylik yaptılar ancak bir tık daha öne çıkmaları gerekiyordu.
Andrew’ın, MJ’yi kurtarması (fragmandan kestirim ediliyordu) ve Tobey’nin, Green Goblin’i öldürmeye çalışan Tom’a pürüz olması haricinde gereğince ön planda olamadılar.
Tobey’nin, o sahnede Tom’a pürüz olup ona adeta ağabeylik yapması ve Tom’un ortasındaki gerçek Spider-Man’in çıkmasında büyük etkisinin olması şahaneydi.
Willem Dafoe’ye farklı bir parantez açmak gerekiyor. Bir villian fakat bu kadar başarılı canlandırılabilir.
Karakter değişimleri, o mimikleri derken bir daha oyunculuk resitali sergilemiş. Fragmanda Octopus ön plandayken sinemada temeller Green Goblin üzerine kurulmuş.
Andrew’in, MJ’i düşerken kurtardıktan daha sonra Gwen’i kurtaramadığını hatırlayıp duygusallaşması hepimizi mahvetti.
Tobey’nin ise MJ ile hâlâ devam ettiklerini duymak hoştu. Andrew’in ise yalnız olduğunu bilmek bir daha, bir daha üzdü.
Andrew ve Tobey’nin ortaya çıkış sahnelerinde seyirciler kendilerinden geçti lakin daha âlâ bir usul tercih edilebilirdi.
Beyaz Show’a katılır üzere geldiler. Tobey’nin kostümsüz gelmesi bu durumu daha da hissettirdi.
Her an biri kenardan çıkıp “O biiiir Peter Parkeeeer!” diyecek üzereydi.
Bir de her insanın aklından şu soru geçmiş olmalı: Ned, madem iki geçit açınca iki Spider-Man getirmen mümkün de niye daha fazlasını getirmedin? Ortaya şöyleki bir imaj çıkardı:
Makus karakterleri fazlaca daha kolay yenebilirlerdi, işi talihe bırakmamak lazım.
Dr. Strange’in Spider-Man karşısında bu kadar kolay kaybetmesi pek inandırıcı değildi.
Ayna boyutta Peter’ın, matematik ve geometri bilgisini kulllanarak Strange’i etkisiz hale getirmesi bir daha de zekiceydi. Ondan evvel de Peter’ın, ruh ve vücudunun ayrıldığı sahnede bedenini denetim edebilmesi “yoksa biz Spidey’i fazla mı küçümsüyoruz” dedirtti.
Göze batan bir başka ögeyse makus karakterlerin tedaviyle uygun birine dönüştürülmelerinin değişik bir tercih olması. Kimilerinde hakikaten hastalık vardı lakin Electro hasta değildi, kişiliği bu biçimdeydi; aşılık bir durumu yoktu. “Spidey kimseyi öldürmez” yasası niçiniyle senaristlerin kolaya kaçtıkları söylenebilir.
Sinema yalnızca eski serilerle ilgili göndermeler için bile izlenir. olağanüstü bir fan service cümbüşü bulunuyor.
Andrew’ın MJ’i kurtardıktan daha sonra duygusallaşması, Tobey’nin Andrew’a “amazing” içeriklli cümlesi, Norman’ın bilim adamı repliği, huzursuz bir biçimde meskene giren Tom’un Norman ve May’i masada görmesi(Tobey’li birinci sinemada de vardı bu sahne), Tobey-Otto ve Andrew-Electro içindeki diyaloglar eski günleri hatırlattı.
Tobey’nin Venom’u kast ederek “uzaylıya karşı savaştım” dediğinde Tom’un “uzaylıya karşı uzayda savaştım” demesi ve Tobey’nin yansısı… Electro’nun Andrew’e söylemiş olduği “Bir yerlerde siyahi bir Spider-Man vardır.” repliği… Tobey’nin biyolojik ağını tartışmaları, Tom’un “sadece bileklerinden mi, yoksa öbür yerinden de çıkıyor mu?” demesi… Ortalarındaki her bir ayrıntı şahaneydi.
Üçlünün kimyası çok uyumluydu, abi kardeş üzereydiler. Kalplerimiz eridi adeta.
bir arada koşup atladıkları an sizin de koltuklardan atlayasınız geldi, itiraf edin.
Birbirlerini parmakla gösterdikleri o meşhur göğüs bile yaşandı.
Örümcek Adam tanınıyor ama Peter Parker tanınmıyor artık.
Stark ekipmanları olmayan, makus dairesinde polis telsizi dinleyip insanlara yardım edecek gerçek Örümcek Adam’ın doğuşunu izlemiş olduk. Yeni üçlemede daha olgun olan üniversiteli halini izleyeceğiz. Özlediğimiz Peter Parker…
MJ ile yolları yeniden kesişecektir ancak burada kıymetli bir ayrıntı var, MJ fazlaca büyük ihtimalle önemli bir dönüşüm geçirecek.
Zendaya’nın paylaştığı fotoğraf kıymetli bir ipucu içeriyor. Çizgi romanlardaki kızıl saçlı MJ bir daha doğuyor! Gerçek Peter Parker’ımız üzere artık gerçek bir MJ’imiz de var, diyebiliriz.
Daredevil’e değinmemek olmaz. Akıbetinin ne olacağını düşünürken sonunda arzıendam etti.
esasen dedikodular vardı, her neyse ki ayyuka çıkmadı. Sahnesi epeyce kısa olsa da cool bir girişle izledik kendisini. Hawkeye’ın 5. kısmında de Kingpin görünmüştü, ortalık karışacak belirli ki.
yıllar daha sonra gördüğümüz bir lise arkadaşımız üzereydi bu sinema, eski fotoğraflarımızı karıştırmak üzereydi.
Yalnızca bu yüzden bile tekraren izlenmeyi hak ediyor. 3 Örümcek Adam’ın birbirine sarıldığı anda sinemanın ne kadar hoş bir şey olduğunu bir sefer daha anlıyorsunuz. Bir vakit içinder bu biçimde bir şeyin mümkün olduğunu düşünmezdik ama kim akıl edip hayata geçirdiyse binlerce sefer teşekkür etmek gerekiyor. Ayrıyeten tüm oyuncuların teklifleri kabul etmesi de şahane bir davranış.
After credits sahneleri de kıymetli.
“Venom: Let There Be Carnage” isimli berbat ötesi sinemanın after credits sahnesinde Venom’un boyut değiştirdiğini ve televizyonda Tom’un Peter’ını gördüğüne tanıklık ettik.
No Way Home’da da after credits sahnesindeydi, “acaba bir daha sonraki sinemada Tom Hardy mi olacak” derken simbiyoz kesimi bırakıp kendi kozmosuna döndü her neyse ki. “her neyse ki” diyoruz zira MCU’daki Venom’un daha hoş işlenmesi gerekiyor. Peter’a yapışma ihtimali de bulunuyor.
En sonda ise “Doctor Strange in the Multiverse of Madness” fragmanını izledik.
WandaVision’ı tamamladıysanız fragman daha manalı gelecektir. What If’i izlediyseniz Evil Dr. Strange vurgusu sizi daha da heyecanlandıracaktır. Loki’nin finalindeki multiverse olayıyla da temaslı olması mümkün.
Her sinema tahminen bu kadar gürültülü değildi lakin buna yakındı.
Endgame’deki “Avengers assemble!” ve Kaptan Amerika’nın Mjölnir’ı kaldırma anlarındaki yansılarla birebirdi, hatta daha fazlaydı. Bundan yıllar daha sonra “bu sineması sinemada izlemiştim” diye hava atacağınızdan hiç kuşkunuz olmasın.
Nasıl ki şu an Geleceğe Dönüş, Star Wars, Matrix üzere sinemaları sinemada izleyenlerin şanslı olduğunu düşünüyorsanız bir gün diğerleri da No Way Home’u sinemada izlemiş olmanıza gıptayla bakacaklar.
Zira sineması tam manasıyla bu türlü izliyorsunuz:
Geldik can alıcı soruya: Tobey ve Andrew’ı ileride tekrar görme ihtimalimiz bulunuyor mu?
“Yok daha neler” demeyin, bu biçimde bir ihtimal bulunuyor. Söylentiye nazaran Marvel, Andrew Garfield ve Tobey Maguire’ın Spider-Man’lerinin de yer aldığı bir “Secret Wars” sineması çekmek istiyor. “Secret Wars” event’ine kadar gidebilir bu süreç. Buralara girersek çıkamayız, araştırmasını size bırakalım.
Keşke şu sineması görmeden ölmeseydin be ihtiyar!