“BURNU BİRAZ KÜÇÜLTELİM, DUDAKLARI BÜYÜTELİM, GÖZ KENARLARINA BİRAZ DOLGU, ALINA BİRAZ BOTOKS, BELİ İNCELTELİM… İŞTE OLDU!”
Toplumsal bir canlı olarak dünyaya gelen insan, yaşamı boyunca var olduğu her alanda diğer insanların kendi hakkında ne düşündüğünü, nasıl bir izlenim bıraktığını merak etmektedir. Diğer insanlara güzel görünmek, cazip olmak ve uygun bir izlenim bırakmak beklentileri içindedır.
Estetik ve güzellik sözlerinin kökenine bakıldığında “aisthesis”, yani duyulur algı tarifi ile karşılaşırız. Bu tanıma göre güzellik, duyumsanır bir objeye ve ona yönelen bir etkinliğine işaret etmektedir.
Hoşluğun tarihi gelişmenine baktığımızda yakın çağlara gelindiğinde ve günümüze doğru artan biçimde, maddesel bir güzellik tarifinin oluştuğunu, sanat alanında ise bu tarifin bayan vücudu üzerinden aktarıldığı görülür. Rönesans döneminde bayanın güzelliğinin erkeğe hitap eden, güzelliğini erkeğe sunan bayan bedeninin merkeze alındığı söylenebilir. Bayanlar ise kendi seyredilişlerini seyrederler. Bu mevcut durum hanımın kendisiyle kurduğu ilişkisini de belirler. Rönesans dönemi yapılan fotoğraflarda yahut mimari yapıtlarda hanımın güzelliğine ve vücuduna yapılan vurgu ile günümüz medyasında görülen hanımın sunumu içinde büyük benzerlikler vardır. Teknolojik koşulların değişimi ve gelişimi, tarihi süreçler ile birlikte erkek vücudunu de artık bu yoruma ve vurguya dâhil etmiştir.
Hoşluk kavramı, çaba ve rekabet içeren süreçleri ile sahip olduğumuz mevcut teknolojik imkanların kararı olarak birçok beşere süratlice ulaşabilmekte beraberinde bireylerin hemcinslerinin de değerlendirmesine maruz kalmaktadır. Bedensel güzellik, tahminen de tarih devirlerinin hiç birinde olmadığı kadar herkes için dikkat edilen, ilgilenilen ve sahip olmak için çaba gösterilen bir özellik olarak belirmektedir.
Güzel görünüme verilen önem ile birlikte ister istemez insanların büyük çoğunluğunda alımlı olma, beğenilir ve tercih edilir olma isteği doğmuştur. Bundan ötürü beşerler daha güzel görünebilmek için yoğun çaba ve uğraş içerisine girmektedirler.
Muhtaçlıklar hiyerarşisinde estetik ihtiyaçlar en üst kategorilerde yer almaktadır. Estetik ve hoşluk muhtaçlığı, insanın güzelliğinin tadını çıkarma ve hoşluğa teşvik etme isteğini tabir eder. Dış görünüm ve giyside en son tarzları takip etmek, aşikâr bir üsluba sahip olmak, makyaj yapmak insanın estetik anlayışını tabir etme biçimidir. Ferdî güzellik ihtiyaçlarını söz eden estetik değerler anlaşıldığı üzere herkes için birebir olmamaktadır.
Ortak ve kabul bakılırsan normlara uygun bir güzellik dayatmasının dışında kalmak ise kişiyi inançsız ve korkulu bir durumla baş başa bırakmaktadır. Buradaki güvensizliği yaratan şey; kümenin dışında kalmak, başarısız olmak, yalnızlık, beğenilmemek, tercih edilebilir olmamak ve kendilik değerine ilişkin tasaları olabilmektedir.
Bunun kararı olarak insanların sahip oldukları vücutlarıyla ve fiziki görünüşleriyle ilgili olarak ortaya çıkan olumsuz vücut algıları toplumsal görünüş tasasına niye olmaktadır.
Toplumsal görünüş korkusu bireyin sadece vücut biçiminden kaynaklanan bir tasa olmayıp; uzunluğunun uzunluğu, kilosu, yüzünün şekli üzere niçinlerle yaşanan telaşları da kapsayan günlük toplumsal aktivitelerini olumsuz yönde etkileyen daha genel ve bütüncül bir tasa durumudur.
İnsanların toplumsal görünüş telaşlarını etkileyen üç temel durumdan bahsedebiliriz; akranlar, ebevyenler ve yeni kitle irtibat araçları sayılabilir. Bu faktörlerin tesiri ile birlikte beşerler sunulan fizikî görünüm ülkülerini içselleştirmekte ve sahip oldukları görünümlerini başka bireylerle karşılaştırmaktadırlar. Şayet birey ülkü olarak sunulan fizikî özelliklere sahip değilse vücut imajı ile ilgili olumsuz kanıları tetiklenir ve toplumsal görünüş tasası artabilmektedir.
Toplumsal medya; başarılı, hoş, tercih edilir olmanın şartının, görsel mükemmelliğe sahip olmak olduğunu öne süren, “Güzel olan iyidir” kabulünün olduğu bir irtibat aracı olarak görülmektedir. Beğenilirliği yüksek kişilerin toplum tarafınca da sürekli tercih edilen kişilik özelliklerine sahip olduklarına olan inanç da aldatıcı olabilmektedir.
Toplumsal medya ortamında paylaşılan gönderilere uygulanan filtrelemelerde çoklukla dudak ve göz büyütme, burun küçültme, cilt pürüzsüzleştirme, yanak bölgesini daraltma, alın ve elmacık kemiği bölgesinde ışıklandırma üzere birtakım yapay ve teknolojik estetik işlemler görülmektedir. Bu gönderilerin tam manasıyla gerçek olmadığının ayrımına varmayan bireyler, kendi görünümleri ile ilgili gerçekçi olmayan beklentilere sahip olmaya başlar. Kendileri ile karşılaştırmaya ve bunun kararında, sahip oldukları güzellikleri ile ilgili duydukları dertler artmaktadır.
Bu oluşan fikirlerin ve algıların kararında görünümlerinden şad olmayan bireylerin bu durumla baş edebilmeleri ve hayat kalitelerini arttırmak için estetik cerrahi müdahalelere başvurma oranları gitgide artmaktadır.
Toplumsal bir canlı olarak dünyaya gelen insan, yaşamı boyunca var olduğu her alanda diğer insanların kendi hakkında ne düşündüğünü, nasıl bir izlenim bıraktığını merak etmektedir. Diğer insanlara güzel görünmek, cazip olmak ve uygun bir izlenim bırakmak beklentileri içindedır.
Estetik ve güzellik sözlerinin kökenine bakıldığında “aisthesis”, yani duyulur algı tarifi ile karşılaşırız. Bu tanıma göre güzellik, duyumsanır bir objeye ve ona yönelen bir etkinliğine işaret etmektedir.
Hoşluğun tarihi gelişmenine baktığımızda yakın çağlara gelindiğinde ve günümüze doğru artan biçimde, maddesel bir güzellik tarifinin oluştuğunu, sanat alanında ise bu tarifin bayan vücudu üzerinden aktarıldığı görülür. Rönesans döneminde bayanın güzelliğinin erkeğe hitap eden, güzelliğini erkeğe sunan bayan bedeninin merkeze alındığı söylenebilir. Bayanlar ise kendi seyredilişlerini seyrederler. Bu mevcut durum hanımın kendisiyle kurduğu ilişkisini de belirler. Rönesans dönemi yapılan fotoğraflarda yahut mimari yapıtlarda hanımın güzelliğine ve vücuduna yapılan vurgu ile günümüz medyasında görülen hanımın sunumu içinde büyük benzerlikler vardır. Teknolojik koşulların değişimi ve gelişimi, tarihi süreçler ile birlikte erkek vücudunu de artık bu yoruma ve vurguya dâhil etmiştir.
Hoşluk kavramı, çaba ve rekabet içeren süreçleri ile sahip olduğumuz mevcut teknolojik imkanların kararı olarak birçok beşere süratlice ulaşabilmekte beraberinde bireylerin hemcinslerinin de değerlendirmesine maruz kalmaktadır. Bedensel güzellik, tahminen de tarih devirlerinin hiç birinde olmadığı kadar herkes için dikkat edilen, ilgilenilen ve sahip olmak için çaba gösterilen bir özellik olarak belirmektedir.
Güzel görünüme verilen önem ile birlikte ister istemez insanların büyük çoğunluğunda alımlı olma, beğenilir ve tercih edilir olma isteği doğmuştur. Bundan ötürü beşerler daha güzel görünebilmek için yoğun çaba ve uğraş içerisine girmektedirler.
Muhtaçlıklar hiyerarşisinde estetik ihtiyaçlar en üst kategorilerde yer almaktadır. Estetik ve hoşluk muhtaçlığı, insanın güzelliğinin tadını çıkarma ve hoşluğa teşvik etme isteğini tabir eder. Dış görünüm ve giyside en son tarzları takip etmek, aşikâr bir üsluba sahip olmak, makyaj yapmak insanın estetik anlayışını tabir etme biçimidir. Ferdî güzellik ihtiyaçlarını söz eden estetik değerler anlaşıldığı üzere herkes için birebir olmamaktadır.
Ortak ve kabul bakılırsan normlara uygun bir güzellik dayatmasının dışında kalmak ise kişiyi inançsız ve korkulu bir durumla baş başa bırakmaktadır. Buradaki güvensizliği yaratan şey; kümenin dışında kalmak, başarısız olmak, yalnızlık, beğenilmemek, tercih edilebilir olmamak ve kendilik değerine ilişkin tasaları olabilmektedir.
Bunun kararı olarak insanların sahip oldukları vücutlarıyla ve fiziki görünüşleriyle ilgili olarak ortaya çıkan olumsuz vücut algıları toplumsal görünüş tasasına niye olmaktadır.
Toplumsal görünüş korkusu bireyin sadece vücut biçiminden kaynaklanan bir tasa olmayıp; uzunluğunun uzunluğu, kilosu, yüzünün şekli üzere niçinlerle yaşanan telaşları da kapsayan günlük toplumsal aktivitelerini olumsuz yönde etkileyen daha genel ve bütüncül bir tasa durumudur.
İnsanların toplumsal görünüş telaşlarını etkileyen üç temel durumdan bahsedebiliriz; akranlar, ebevyenler ve yeni kitle irtibat araçları sayılabilir. Bu faktörlerin tesiri ile birlikte beşerler sunulan fizikî görünüm ülkülerini içselleştirmekte ve sahip oldukları görünümlerini başka bireylerle karşılaştırmaktadırlar. Şayet birey ülkü olarak sunulan fizikî özelliklere sahip değilse vücut imajı ile ilgili olumsuz kanıları tetiklenir ve toplumsal görünüş tasası artabilmektedir.
Toplumsal medya; başarılı, hoş, tercih edilir olmanın şartının, görsel mükemmelliğe sahip olmak olduğunu öne süren, “Güzel olan iyidir” kabulünün olduğu bir irtibat aracı olarak görülmektedir. Beğenilirliği yüksek kişilerin toplum tarafınca da sürekli tercih edilen kişilik özelliklerine sahip olduklarına olan inanç da aldatıcı olabilmektedir.
Toplumsal medya ortamında paylaşılan gönderilere uygulanan filtrelemelerde çoklukla dudak ve göz büyütme, burun küçültme, cilt pürüzsüzleştirme, yanak bölgesini daraltma, alın ve elmacık kemiği bölgesinde ışıklandırma üzere birtakım yapay ve teknolojik estetik işlemler görülmektedir. Bu gönderilerin tam manasıyla gerçek olmadığının ayrımına varmayan bireyler, kendi görünümleri ile ilgili gerçekçi olmayan beklentilere sahip olmaya başlar. Kendileri ile karşılaştırmaya ve bunun kararında, sahip oldukları güzellikleri ile ilgili duydukları dertler artmaktadır.
Bu oluşan fikirlerin ve algıların kararında görünümlerinden şad olmayan bireylerin bu durumla baş edebilmeleri ve hayat kalitelerini arttırmak için estetik cerrahi müdahalelere başvurma oranları gitgide artmaktadır.