41 yaşındaki Atorrus Rainer, üzerinde bir flüoresan lambanın yandığı havasız bir odanın ortasında duruyor. Bir sanal gerçeklik başlığı, gözlerini dev bir gözlük gibi kapatıyor. Simüle edilmiş bir süpermarket ziyareti sırasında ara sıra uzanıp elinde bir VR kontrol cihazı kullanarak çöp poşetlerini, diş fırçasını ve tuvalet kağıdını alıyor.
Bu sanal dünyanın deneyimi sınırlıdır: Rainer önceden yazılmış bir alışveriş listesine bağlı kalmak zorundadır ve normalde boş olan mağazanın yalnızca belirli alanlarında gezinebilir. Bununla birlikte, bu dijital dünyada bile, mevcut ürünlerin çokluğu onu hâlâ bunaltıyor. Bu, Rainer’in gençken 100 yıldan fazla hapis cezasına çarptırıldığı 2001 yılında mevcut olmayan, kendi kendine ödeme yapanlar için de geçerli. Bu tür cihazlarla ilk deneyimi bu sanal etkileşimdir. Denver’ın yaklaşık iki saat güneyinde orta güvenlikli bir hapishane olan Fremont Düzeltme Tesisi’nde geçiyor.
Rainer, yakın gelecekte gerçek bir dükkana girme umuduyla pratik yapar. ABD Yüksek Mahkemesi kararlarına cevaben 2017’de Colorado’da başlatılan bir girişim, ona bu konuda yardımcı olmayı amaçlıyor. Küçükler için şartlı tahliye olmaksızın müebbet hapis bu nedenle anayasaya aykırıdır. Suç işlediğinde 21 yaşından küçük olmak ve en az 20-30 yıl hapis yatmış olmak gibi belirli şartları taşıyan kişiler 3 yıllık proje başvurusunda bulunabilirler. “Yetişkin Olarak Mahkûm Edilen Gençler ve Genç Yetişkinler İçin Program” (JYACAP) olarak adlandırılır ve en iyi ihtimalle şartlı tahliye edilmelerine izin vermeyi amaçlamaktadır.
JYACAP, tutukluyken edinemedikleri temel becerileri öğrenmenin, bu mahkumlara serbest bırakıldıktan sonra en iyi başarı şansını vereceğine inanıyor. Bu büyük bir zorluk. Güvenlik nedeniyle, internete erişimleri sınırlıdır. Hükümlüler artık yetişkin olsalar da birçoğu hiç akıllı telefon veya dizüstü bilgisayar kullanmamış veya görmemiştir. Hayatında hiç kredi kartın olmadı. Colorado Düzeltme Departmanı cezaevleri müdür vekili Melissa Smith, “Onlara kapalı bir ortamda fırsat vermenin bir yolunu bulmalıydık” dedi.
Sanal gerçeklik ile özgürlük
Hapishanelerde henüz yaygın olarak kullanılmasa da, Ohio’dan New Mexico’ya kadar bir avuç hapishane sanal gerçekliği (VR) benimsedi. Hedefler, saldırgan davranışı azaltmaktan kurbanlarla empati kurmaya ve yeniden suç işlemeyi azaltmaya kadar uzanıyor. İkincisi, örneğin Colorado için geçerlidir. Eyaletin yaklaşık 1 milyar dolarlık hapishane bütçesine rağmen eyalet, ülkedeki en kötü tekrar suç işleme oranlarından birine sahip ve tüm mahkumların yaklaşık yüzde 50’si denetimli serbestlikte. Ülke çapında, her yıl ABD federal ve eyalet hapishanelerinden salıverilen 600.000 kişinin üçte ikisi üç yıl içinde yeniden tutuklanıyor.
VR, bu istatistiği tersine çevirmeye yardımcı olmak için tasarlanmış, kafa karıştırıcı bir kaynak ve program oyununda yapbozun eksik parçası mı? Yoksa bu, hapsedilen kişileri hapsedildikten sonraki hayata yeterince hazırlamayacak bir deney mi? Doçent Bobbie Ticknor, “Bu her derde deva olmayacak, ancak birçok insan için çok güçlü olduğunu düşündüğüm bir araç çünkü daha önce onlara öğretmeye çalıştığımız şeyi uygulama şansları hiç olmadı” diyor. Valdosta Eyalet Üniversitesi’nde ceza adaletinde. “Bence orada olanı kullanmalı ve en iyi neyin işe yaradığını görmeliyiz.”
Modern yaşam senaryosu – sanal gerçeklik aracılığıyla
Ticknor gibi savunucular, VR’nin mahkumları modern yaşamın arka planına çekebileceğine inanıyor. Bu, güvenli bir hapishane ortamında dijital beceriler geliştirmelerini sağlamalıdır. Kuruluşların uygulamalarına yardımcı olan Virtual Training Partners’ın kurucusu ve CEO’su Ethan Moeller, “Rol oynadığınızda veya yeni beceriler öğrendiğinizde, onları insanların gerçek dünyada deneyimledikleri şeye ne kadar yaklaştırabilirseniz o kadar iyi oluyorlar” dedi. başarıyla. sanal gerçeklik araçlarının. “Sanal gerçeklik, bunu diğer tüm eğitim araçlarından daha iyi yapabilir.”
Diğerleri daha şüpheci. Tıpkı Dr. Philadelphia hapishanelerinde düzenli olarak kriminoloji dersleri veren Drexel Üniversitesi’nde doçent olan Cyndi Rickards. Tutuklular, mahkumun rozetini sırtlarına takarlar. “Bu insanlıktan çıkaran bir sistem” diyor. “Yani, VR’nin onları bir ceza sistemine girdikten sonra toplumla yeniden bütünleştirmesini önerdiğinizde, bu insanları daha da nesneleştiriyor.” İnsanları insanlıktan çıkarma modeli devam ediyor. Rickards, “İnsanları, herkesin katkıda bulunduğu sağlıklı bir toplumun üyeleri haline gelmeleri için bu şekilde entegre etmemiz gerektiğine dair ikna edici bir kanıt görmedim” diyor.
Haberin Sonu
Bu sanal dünyanın deneyimi sınırlıdır: Rainer önceden yazılmış bir alışveriş listesine bağlı kalmak zorundadır ve normalde boş olan mağazanın yalnızca belirli alanlarında gezinebilir. Bununla birlikte, bu dijital dünyada bile, mevcut ürünlerin çokluğu onu hâlâ bunaltıyor. Bu, Rainer’in gençken 100 yıldan fazla hapis cezasına çarptırıldığı 2001 yılında mevcut olmayan, kendi kendine ödeme yapanlar için de geçerli. Bu tür cihazlarla ilk deneyimi bu sanal etkileşimdir. Denver’ın yaklaşık iki saat güneyinde orta güvenlikli bir hapishane olan Fremont Düzeltme Tesisi’nde geçiyor.
Rainer, yakın gelecekte gerçek bir dükkana girme umuduyla pratik yapar. ABD Yüksek Mahkemesi kararlarına cevaben 2017’de Colorado’da başlatılan bir girişim, ona bu konuda yardımcı olmayı amaçlıyor. Küçükler için şartlı tahliye olmaksızın müebbet hapis bu nedenle anayasaya aykırıdır. Suç işlediğinde 21 yaşından küçük olmak ve en az 20-30 yıl hapis yatmış olmak gibi belirli şartları taşıyan kişiler 3 yıllık proje başvurusunda bulunabilirler. “Yetişkin Olarak Mahkûm Edilen Gençler ve Genç Yetişkinler İçin Program” (JYACAP) olarak adlandırılır ve en iyi ihtimalle şartlı tahliye edilmelerine izin vermeyi amaçlamaktadır.
JYACAP, tutukluyken edinemedikleri temel becerileri öğrenmenin, bu mahkumlara serbest bırakıldıktan sonra en iyi başarı şansını vereceğine inanıyor. Bu büyük bir zorluk. Güvenlik nedeniyle, internete erişimleri sınırlıdır. Hükümlüler artık yetişkin olsalar da birçoğu hiç akıllı telefon veya dizüstü bilgisayar kullanmamış veya görmemiştir. Hayatında hiç kredi kartın olmadı. Colorado Düzeltme Departmanı cezaevleri müdür vekili Melissa Smith, “Onlara kapalı bir ortamda fırsat vermenin bir yolunu bulmalıydık” dedi.
Sanal gerçeklik ile özgürlük
Hapishanelerde henüz yaygın olarak kullanılmasa da, Ohio’dan New Mexico’ya kadar bir avuç hapishane sanal gerçekliği (VR) benimsedi. Hedefler, saldırgan davranışı azaltmaktan kurbanlarla empati kurmaya ve yeniden suç işlemeyi azaltmaya kadar uzanıyor. İkincisi, örneğin Colorado için geçerlidir. Eyaletin yaklaşık 1 milyar dolarlık hapishane bütçesine rağmen eyalet, ülkedeki en kötü tekrar suç işleme oranlarından birine sahip ve tüm mahkumların yaklaşık yüzde 50’si denetimli serbestlikte. Ülke çapında, her yıl ABD federal ve eyalet hapishanelerinden salıverilen 600.000 kişinin üçte ikisi üç yıl içinde yeniden tutuklanıyor.
VR, bu istatistiği tersine çevirmeye yardımcı olmak için tasarlanmış, kafa karıştırıcı bir kaynak ve program oyununda yapbozun eksik parçası mı? Yoksa bu, hapsedilen kişileri hapsedildikten sonraki hayata yeterince hazırlamayacak bir deney mi? Doçent Bobbie Ticknor, “Bu her derde deva olmayacak, ancak birçok insan için çok güçlü olduğunu düşündüğüm bir araç çünkü daha önce onlara öğretmeye çalıştığımız şeyi uygulama şansları hiç olmadı” diyor. Valdosta Eyalet Üniversitesi’nde ceza adaletinde. “Bence orada olanı kullanmalı ve en iyi neyin işe yaradığını görmeliyiz.”
Modern yaşam senaryosu – sanal gerçeklik aracılığıyla
Ticknor gibi savunucular, VR’nin mahkumları modern yaşamın arka planına çekebileceğine inanıyor. Bu, güvenli bir hapishane ortamında dijital beceriler geliştirmelerini sağlamalıdır. Kuruluşların uygulamalarına yardımcı olan Virtual Training Partners’ın kurucusu ve CEO’su Ethan Moeller, “Rol oynadığınızda veya yeni beceriler öğrendiğinizde, onları insanların gerçek dünyada deneyimledikleri şeye ne kadar yaklaştırabilirseniz o kadar iyi oluyorlar” dedi. başarıyla. sanal gerçeklik araçlarının. “Sanal gerçeklik, bunu diğer tüm eğitim araçlarından daha iyi yapabilir.”
Diğerleri daha şüpheci. Tıpkı Dr. Philadelphia hapishanelerinde düzenli olarak kriminoloji dersleri veren Drexel Üniversitesi’nde doçent olan Cyndi Rickards. Tutuklular, mahkumun rozetini sırtlarına takarlar. “Bu insanlıktan çıkaran bir sistem” diyor. “Yani, VR’nin onları bir ceza sistemine girdikten sonra toplumla yeniden bütünleştirmesini önerdiğinizde, bu insanları daha da nesneleştiriyor.” İnsanları insanlıktan çıkarma modeli devam ediyor. Rickards, “İnsanları, herkesin katkıda bulunduğu sağlıklı bir toplumun üyeleri haline gelmeleri için bu şekilde entegre etmemiz gerektiğine dair ikna edici bir kanıt görmedim” diyor.
Haberin Sonu