Hikâyenin odak noktasına bakacak olursak; insan vücudunda olan fakat bir niçinden ötürü mutasyon yahut transformasyon (değişim-dönüşüm) geçirdiği anlaşılan iki karakterden kelam edebiliriz. Samaritan ve Nemesis isimli bu karakterlerden biri güzelliği, biri de berbatlığı temsil ediyor.
Filmde anlatılanlardan, geçmişte Nemesis’in insanları kaosa ve anarşiye sürüklediği anlaşılıyor. Samaritan ise kardeşinin yıkmaya çalıştığı düzenin koruyucusu olarak karşımıza çıkıyor. Sineması izlemeyen, izlemeyi düşünen yahut benim üzere izlemiş olan fakat birinci bakışta durumu fark etmeyenler için yeterlilik ve kötülük hayli keskin ayrılıyormuş üzere görünebilir. Ancak ilerleyen sahnelerde durumun hiç de o denli olmadığını bakılırsaceksiniz…
Sam’in iki adım ötesinde gerçekliğe saklanmış bir hayali vardı:
Filmde dikkat çeken asıl karakter ise babası olmayan, yalnızca annesiyle yaşayan küçük bir çocuk olan Sam. Bu çocuk, kendini bildi bileli Samaritan’a hayrandır ve onun öyküleri ile büyümüştür. Daima bir yerlerde onun yaşıyor olduğuna dair ispatlar arayıp duran birisidir. Bunun niçininin ise babasını küçük yaşta kaybetmiş, koruyucu bir baba figürüne muhtaçlığı olan bir çocuk olmasından kaynaklandığını düşünüyorum.
Sonuçta Samaritan, onun gözünde bir muhteşem kahraman, babasının yerine koyabileceği bir kurtarıcı figürü. Gerçekten bu yazıyı okuyup sinemanın de ilerleyen sahnelerini izlediğinizde, bu fikirlerimin karşılık bulduğunu nazaranbileceğiniz kanaatindeyim.
Şimdi olayların hız kazandığı noktadan bahsetmek gerekirse; Sam’in nitekim Samaritan’ın yaşadığını tespit ettiği ana gitmemiz gerekiyor. Sam bir çeteye karışır ve bu çeteyle sorun yaşadığı bir sırada, Samaritan onu ortasında bulunduğu durumdan kurtarır. bu biçimdece olaylar daha da sürat kazanır.
Ayrıca bu çetenin başındaki kişi de Nemesis hayranıdır. Çete başı, Nemesis’in silahlarına erişerek onun gücünü bir daha canlandırmaya ant içmiş üzeredir. Sanki bu kişi, hakikaten kötülüğü uyandırıp kaos çıkarmayı başarabilecek midir, yoksa berbatlığın manasını bir daha öğrenmek zorunda kalacağı bir tecrübeyle mi karşılaşacaktır?
İyi ve makûs hiç bir vakit kardeş olamaz(!)
Filmdeki kardeş düşmanlığı temasından, uygunla berbatın her daim çatışma ortasında olduğu istikametinde bir alt ileti alabiliyoruz. esasen Sam ile Samaritan içinde geçen konuşmalarda, Samaritan daima kardeşine öfkeli göründüğü için seyircide de başka kardeşe karşı bir antipati oluşuruyor. Lakin niçinse Sam’in tüm ısrarlarına karşın Samaritan, bir türlü insanlara uygunluk yapmayı, onları muhafazayı tercih etmiyor ve hatta karakterimiz pek beşerlerle ilgilenmeyen ıssız adam tavrını takınıyor.
Gel gelelim, Sam’in başının çeteyle yinedan büyük bir tehlikeye girdiği ve Samaritan’ın onu kurtarmaya geldiği sahnelerin yorumuna. Bir defa Samaritan’ı canlandıran Sylvester Stallone’u bu sinemada izleyen kimi şahıslar, oyuncu yaşlandığı için artık eskisi üzere âlâ rol yapamadığından kelam ediyor. Şahsen ben buna katılmıyorum ve Rambo bir daha bildiğimiz Rambo diyorum. Zira Stallone’un çete başkanı ve takımıyla dövüştüğü son sahnelerde, oyunculuğunu makus gösteren meselelerden birinin kullanılan yüz efektleri olduğunu düşünüyorum.
Bu sahne yangın sahnesi değil.
Özellikle yangın sahnesindeki efektler o kadar kalitesiz duruyor ki güya oyuncunun yüzü yamuluyormuş gibi görünüyor. Doğal ki oyuncunun imajını bozan tek şey efektler değil, bence oyuncuya yapılan makyajda da sorun var. Bilhassa yangın sahnesindeki sinematografik (en genel manasıyla imaj yönetimi) yanılgılar, oyuncuya gerçek bir insan değilmiş de animasyon karakteriymiş üzere bir izlenim veriyor.
Nemesis: Kaçınılmaz son
Nemesis, Antik Yunan inancına göre, kibirli olan bireylere uygulanan ilahi bir cezayı temsil ediyor. Ayrıyeten Nemesis, mitolojide intikam tanrıçasıdır. Bu tanrıça adaleti sağlamak için intikam almaktadır. Bu kavramın bir öteki manası da kaçınılmaz manasında olan Adrasteia’dır. Yani aslında bu sözün manası, hak edilen her neyse ona uygun cezanın verilmesidir. Bu cezanın, yeterli yahut berbat diye isimlendirilmesinin bir yararı olmuyor. Zira bu kavram, ‘’kişi bir yanılgı yaptıysa onun karşılığını bir biçimde almalıdır’’ inancı üzerine konseyidir.
Bunlardan bahsetmemin sebebi, sinemada öldü olarak bilinen Nemesis karakteriyle ilgili şaşırtan bir gerçeğin bulunması. Bu şaşırtan gerçeği spoiler vermeden şu biçimde anlatmak istiyorum: Bu karakter her vakit berbat bilinen ve daima makus şeyler yapacağına inanılan bir karakter. Üstte da deklare ettiğım üzere aslında bu kavram, iyiyi yahut kötüyü değil yapılan bir kusura karşılık bir biçimde adaletin sağlanması gerektiğini söz ediyor. Bu noktada Nemesis geçmişte yanılgı yapsa bile bu sefer hem kendisi birebir vakitte kardeşi için adalet, olması gerektiği üzere yerini buluyor diyebilirim.
Keza bu sinemanın, bize her vakit iyinin kazandığı üstün kahraman filmlerindeki beklenen sonu vermediğini de söylemek istiyorum. Yani başka harika kahraman sinemalarındaki uygunların daima düzgün, berbatların de daima makus olduğu ve buna göre mükafatlandırıldıkları bir son yok. İletisi aldınız mı? Aslında bu biraz yaşadığımız hayat üzere: Uygunlar her vakit düzgün şeyleri yapar yahut berbatlar her vakit makus şeyleri yapar diyemiyoruz. bu biçimde bir doğrusallık gerçek hayatta mümkün olmuyor.
Yani Ying ve Yang üzere, eksiklikler-artılar, doğrular-yanlışlar bir bütün halinde işliyor. Bu bakımdan, sinemanın hem fantastik birebir vakitte pek gerçekçi temelde bir anlatı üzerine inşa edilmiş olması, sineması öteki harika kahraman sinemalarına bakılırsa daha orjinal kılıyor bence.
Editör Notu: Spoiler vermediğim için bu kısmı tam anlamayabilirsiniz. Fakat izlediğinizde taşların yerine oturacağını düşünüyorum. Sineması izleyenleriniz var ise fikirlerinizi yorumlara yazabilirsiniz.
Filmde anlatılanlardan, geçmişte Nemesis’in insanları kaosa ve anarşiye sürüklediği anlaşılıyor. Samaritan ise kardeşinin yıkmaya çalıştığı düzenin koruyucusu olarak karşımıza çıkıyor. Sineması izlemeyen, izlemeyi düşünen yahut benim üzere izlemiş olan fakat birinci bakışta durumu fark etmeyenler için yeterlilik ve kötülük hayli keskin ayrılıyormuş üzere görünebilir. Ancak ilerleyen sahnelerde durumun hiç de o denli olmadığını bakılırsaceksiniz…
Sam’in iki adım ötesinde gerçekliğe saklanmış bir hayali vardı:
Filmde dikkat çeken asıl karakter ise babası olmayan, yalnızca annesiyle yaşayan küçük bir çocuk olan Sam. Bu çocuk, kendini bildi bileli Samaritan’a hayrandır ve onun öyküleri ile büyümüştür. Daima bir yerlerde onun yaşıyor olduğuna dair ispatlar arayıp duran birisidir. Bunun niçininin ise babasını küçük yaşta kaybetmiş, koruyucu bir baba figürüne muhtaçlığı olan bir çocuk olmasından kaynaklandığını düşünüyorum.
Sonuçta Samaritan, onun gözünde bir muhteşem kahraman, babasının yerine koyabileceği bir kurtarıcı figürü. Gerçekten bu yazıyı okuyup sinemanın de ilerleyen sahnelerini izlediğinizde, bu fikirlerimin karşılık bulduğunu nazaranbileceğiniz kanaatindeyim.
Şimdi olayların hız kazandığı noktadan bahsetmek gerekirse; Sam’in nitekim Samaritan’ın yaşadığını tespit ettiği ana gitmemiz gerekiyor. Sam bir çeteye karışır ve bu çeteyle sorun yaşadığı bir sırada, Samaritan onu ortasında bulunduğu durumdan kurtarır. bu biçimdece olaylar daha da sürat kazanır.
Ayrıca bu çetenin başındaki kişi de Nemesis hayranıdır. Çete başı, Nemesis’in silahlarına erişerek onun gücünü bir daha canlandırmaya ant içmiş üzeredir. Sanki bu kişi, hakikaten kötülüğü uyandırıp kaos çıkarmayı başarabilecek midir, yoksa berbatlığın manasını bir daha öğrenmek zorunda kalacağı bir tecrübeyle mi karşılaşacaktır?
İyi ve makûs hiç bir vakit kardeş olamaz(!)
Filmdeki kardeş düşmanlığı temasından, uygunla berbatın her daim çatışma ortasında olduğu istikametinde bir alt ileti alabiliyoruz. esasen Sam ile Samaritan içinde geçen konuşmalarda, Samaritan daima kardeşine öfkeli göründüğü için seyircide de başka kardeşe karşı bir antipati oluşuruyor. Lakin niçinse Sam’in tüm ısrarlarına karşın Samaritan, bir türlü insanlara uygunluk yapmayı, onları muhafazayı tercih etmiyor ve hatta karakterimiz pek beşerlerle ilgilenmeyen ıssız adam tavrını takınıyor.
Gel gelelim, Sam’in başının çeteyle yinedan büyük bir tehlikeye girdiği ve Samaritan’ın onu kurtarmaya geldiği sahnelerin yorumuna. Bir defa Samaritan’ı canlandıran Sylvester Stallone’u bu sinemada izleyen kimi şahıslar, oyuncu yaşlandığı için artık eskisi üzere âlâ rol yapamadığından kelam ediyor. Şahsen ben buna katılmıyorum ve Rambo bir daha bildiğimiz Rambo diyorum. Zira Stallone’un çete başkanı ve takımıyla dövüştüğü son sahnelerde, oyunculuğunu makus gösteren meselelerden birinin kullanılan yüz efektleri olduğunu düşünüyorum.
Bu sahne yangın sahnesi değil.
Özellikle yangın sahnesindeki efektler o kadar kalitesiz duruyor ki güya oyuncunun yüzü yamuluyormuş gibi görünüyor. Doğal ki oyuncunun imajını bozan tek şey efektler değil, bence oyuncuya yapılan makyajda da sorun var. Bilhassa yangın sahnesindeki sinematografik (en genel manasıyla imaj yönetimi) yanılgılar, oyuncuya gerçek bir insan değilmiş de animasyon karakteriymiş üzere bir izlenim veriyor.
Nemesis: Kaçınılmaz son
Nemesis, Antik Yunan inancına göre, kibirli olan bireylere uygulanan ilahi bir cezayı temsil ediyor. Ayrıyeten Nemesis, mitolojide intikam tanrıçasıdır. Bu tanrıça adaleti sağlamak için intikam almaktadır. Bu kavramın bir öteki manası da kaçınılmaz manasında olan Adrasteia’dır. Yani aslında bu sözün manası, hak edilen her neyse ona uygun cezanın verilmesidir. Bu cezanın, yeterli yahut berbat diye isimlendirilmesinin bir yararı olmuyor. Zira bu kavram, ‘’kişi bir yanılgı yaptıysa onun karşılığını bir biçimde almalıdır’’ inancı üzerine konseyidir.
Bunlardan bahsetmemin sebebi, sinemada öldü olarak bilinen Nemesis karakteriyle ilgili şaşırtan bir gerçeğin bulunması. Bu şaşırtan gerçeği spoiler vermeden şu biçimde anlatmak istiyorum: Bu karakter her vakit berbat bilinen ve daima makus şeyler yapacağına inanılan bir karakter. Üstte da deklare ettiğım üzere aslında bu kavram, iyiyi yahut kötüyü değil yapılan bir kusura karşılık bir biçimde adaletin sağlanması gerektiğini söz ediyor. Bu noktada Nemesis geçmişte yanılgı yapsa bile bu sefer hem kendisi birebir vakitte kardeşi için adalet, olması gerektiği üzere yerini buluyor diyebilirim.
Keza bu sinemanın, bize her vakit iyinin kazandığı üstün kahraman filmlerindeki beklenen sonu vermediğini de söylemek istiyorum. Yani başka harika kahraman sinemalarındaki uygunların daima düzgün, berbatların de daima makus olduğu ve buna göre mükafatlandırıldıkları bir son yok. İletisi aldınız mı? Aslında bu biraz yaşadığımız hayat üzere: Uygunlar her vakit düzgün şeyleri yapar yahut berbatlar her vakit makus şeyleri yapar diyemiyoruz. bu biçimde bir doğrusallık gerçek hayatta mümkün olmuyor.
Yani Ying ve Yang üzere, eksiklikler-artılar, doğrular-yanlışlar bir bütün halinde işliyor. Bu bakımdan, sinemanın hem fantastik birebir vakitte pek gerçekçi temelde bir anlatı üzerine inşa edilmiş olması, sineması öteki harika kahraman sinemalarına bakılırsa daha orjinal kılıyor bence.
Editör Notu: Spoiler vermediğim için bu kısmı tam anlamayabilirsiniz. Fakat izlediğinizde taşların yerine oturacağını düşünüyorum. Sineması izleyenleriniz var ise fikirlerinizi yorumlara yazabilirsiniz.