Veronika Mitterwallner, Bayreuth Üniversitesi’nde spor ekolojistidir. MIT Technology Review ile yaptığı bir röportajda, kendisinin ve meslektaşlarının elektrik motorlu olanlar da dahil olmak üzere dağ bisikletlerinin çevresel etkilerini inceledikleri çalışmasından bahsediyor.
Bayan Mitterwallner, ilk inceleme makalelerinden birinde, bisiklet sürmenin doğa için ve özellikle dağ bisikleti kullanmanın sonuçlarını sundu. Konuya nasıl ulaştınız?
Veronica Mitterwallner.
(Resim: Bayreuth Üniversitesi)
Bu iki nedenden dolayı. Şahsen dağlarda hem yürüyerek hem de bisikletle vakit geçirmeyi çok seviyorum. Doğanın huzuru ve deneyimi çok olumlu, topraklayıcı ve rahatlatıcı bir etkiye sahiptir. Ama bunu yaparken karşılığında doğal çevrem üzerinde nasıl bir etki yarattığımı da merak etmeye başladım. Aynı zamanda, konu medyada giderek daha fazla tartışılıyordu, bence, genellikle duygusal ve daha az gerçeksel.
Her iki nedenle de meslektaşlarım ve ben olgusal ve kanıta dayalı bir temel oluşturmanın zorunlu olduğuna karar verdik ve dağ bisikletinin doğal sistemler üzerindeki etkileri hakkında sistematik olarak bilimsel bilgi toplamaya başladık. Çalışmamızın asıl yeniliği, pedal destekli dağ bisikletlerinin ekolojik etkileri üzerine yapılan çalışmaları da araştırmış olmamızdır.
Bisiklet genellikle çevre dostu olarak kabul edilir. Neden dağ bisikletinde durum böyle değil?
Bisiklet ağırlıklı olarak kentsel arazide veya her halükarda asfalt yollarda gerçekleşir, bu nedenle doğal sistemlerle doğrudan etkileşimden söz edemeyiz. Bununla birlikte, doğal ekosistemlerin olduğu yerde bir yol veya yerleşim yeri de inşa edilir ve bu süreçte toprak sıkıştırılır, kapatılır ve bitki ve hayvan türleri için bariyerler oluşturulur. Ancak bisiklet, arabalara kıyasla ihmal edilebilir düzeyde olan CO2 emisyonları açısından çevre dostudur.
Dağ bisikleti doğrudan ormanlar, çayırlar veya dağlar gibi doğal ekosistemlerde gerçekleşir ve bu nedenle toprak, bitki örtüsü ve yaban hayatı ile daha doğrudan etkileşime girer. Süreçte sistem bozulsa bile, bu çevre için mutlaka kötü değildir. Rahatsızlıkların biyolojik çeşitlilik üzerinde kesinlikle olumlu bir etkisi olabilir.
Özellikle şehir bisikletleri başlangıçta elektrikli hale getirildikten sonra, e-sürücüler ve piller artık dağ bisikletlerinde de giderek daha fazla bulunuyor. Bunlar doğa üzerindeki olumsuz etkileri kötüleştiriyor mu? Neden?
Ne yazık ki, bu henüz kesin olarak değerlendirilemez. Elektrikli dağ bisikletinin etkilerine ilişkin çalışmaların uzunluğunun hala çok az olduğunun farkına varmamız gerekiyordu. Bu nedenle incelememizde, elektrikli desteği kullanırken sürüş davranışındaki değişikliklerin etkilerin yoğunlaşmasına ne ölçüde yol açtığını tartışmak için geleneksel dağ bisikletinden elde edilen sonuçları kullandık. Elektrik motoru daha hızlı, daha ileri ve daha ileri gitmenize izin verdiğinden – daha büyük bir dikey düşüşün üstesinden gelmenize ve teknik olarak zor geçitlerden geçmenize yardımcı olmanın yanı sıra – elektrikli dağ bisikletinin daha hassas, daha önce bozulmamış sistemlerde yer alma potansiyelini görüyoruz.
Bu, özellikle elektrik motoru olmadan daha kolay olan arazi sürüşünde olumsuz etkilere neden olur. Aynı zamanda elektrifikasyon, dağ bisikletini diğer insan gruplarına eskisinden daha fazla açıyor ve satış rakamlarının muazzam bir şekilde arttığını ve bazı durumlarda geleneksel MTB’lerden daha fazla e-MTB’nin satıldığını görebilirsiniz. Bu aynı zamanda daha fazla insanın doğal sistemlerde dağ bisikleti kullandığının bir göstergesi olabilir. Ne yazık ki, ekosistemler veya bireysel türler için bir tür yük sınırı olup olmadığını söylemek zor. Bu, diğer etkilerden neredeyse hiç ayrılamaz ve popülasyon istikrarına ve bireysel türlerin rahatsızlıklara karşı toleransına bağlıdır.
İlk kez rota oluşturmanın özel bir sorun olduğunu yazıyorsunuz. Neden?
Bitki örtüsü ilk ekildiğinde yok edilir, toprak sıkıştırılır ve kısmen kaldırılır. Bundan sonra, asfaltlanmadığı sürece yolun kendisinde daha fazla erozyon olması dışında neredeyse başka bir değişiklik yoktur – bitkiler ve kökleri sabitleyici bir etkiye sahip olmadığından ve toprak suyu daha az emebilir. sıkışma nedenidir. Bununla birlikte, habitat heterojenitesindeki küçük ölçekli artışın, bitişik bitki topluluğunun çeşitliliğini artırabileceği de belirtilmelidir.
Örneğin turizm amaçlı dağ bisikleti parkuru yapmak isteyen topluluklara ne gibi tavsiyelerde bulunursunuz?
Manzaranın tekrar parçalanmasını önlemek için mevcut yolları yeniden kullanmayı düşünürdüm. Eski kayak pistleri veya tali yollar gibi başka amaçlarla kullanılan alanlar da uygun olabilir. Dağ bisikleti rotası aynı zamanda hassas habitatlarda veya korunan peyzaj alanlarında inşa edilecekse, doğa koruma raporları, inşaatın korunan bitki ve hayvan türlerini tehlikeye atıp atmadığını değerlendirebilir.
Yazdıklarınız, yürüyüşçüler veya koşucular için bir yol ağı oluşturmak için de geçerlidir. Dağ bisikleti parkurları gerçekten daha mı kötü?
Değerlendirmek zor. Çoğunlukla aynı yol ağlarının kullanıldığı doğrudur, bu nedenle etkileri ayırmak zordur. Aktiviteleri ayırıp daha sonra bunların toprak veya bitkiler üzerindeki etkilerini analiz eden çalışmalar olsa da, ilgili sporcunun bireysel davranışının da çok önemli olduğu gerçeğe aktarılması zordur. Örneğin, ne zaman yola çıktıkları ve yoldan ayrılıp ayrılmadıkları. Ayrıca, bölgeden bölgeye kesinlikle değişebilecek olan, ülkedeki dağ bisikletçileri ve yürüyüşçülerin gerçek yüzdesini de dahil etmek gerekir.
Birçok bisikletçi kendilerini en yeşil yol kullanıcıları olarak görüyor. Taşıtlar için hammadde tüketimi ve yol yapımının doğaya verebileceği zararlar göz önüne alındığında bunu yeniden düşünmeli miyiz?
Kişisel görüşüme göre: hayır, zorunda değilsin. Ancak nereye ve ne zaman seyahat edeceğinizi iyi düşünmeli, doğal ve sosyal çevreye saygılı olmalısınız. Her zaman bir ilişki meselesidir. Mevcut insan yapımı iklim krizi ve içinde bulunduğumuz biyoçeşitlilik krizi, doğal ekosistemler için dağ bisikletinden daha kötü sonuçlar doğuruyor. Dağ bisikleti gibi doğa sporlarının ekolojik farkındalığı artırdığını ve bunun da çevre ile ilgili günlük ve sportif davranışlarımız üzerinde olumlu bir etkisi olabileceğini gösteren araştırmalar da var.
(bsc)
Haberin Sonu
Bayan Mitterwallner, ilk inceleme makalelerinden birinde, bisiklet sürmenin doğa için ve özellikle dağ bisikleti kullanmanın sonuçlarını sundu. Konuya nasıl ulaştınız?
Veronica Mitterwallner.
(Resim: Bayreuth Üniversitesi)
Bu iki nedenden dolayı. Şahsen dağlarda hem yürüyerek hem de bisikletle vakit geçirmeyi çok seviyorum. Doğanın huzuru ve deneyimi çok olumlu, topraklayıcı ve rahatlatıcı bir etkiye sahiptir. Ama bunu yaparken karşılığında doğal çevrem üzerinde nasıl bir etki yarattığımı da merak etmeye başladım. Aynı zamanda, konu medyada giderek daha fazla tartışılıyordu, bence, genellikle duygusal ve daha az gerçeksel.
Her iki nedenle de meslektaşlarım ve ben olgusal ve kanıta dayalı bir temel oluşturmanın zorunlu olduğuna karar verdik ve dağ bisikletinin doğal sistemler üzerindeki etkileri hakkında sistematik olarak bilimsel bilgi toplamaya başladık. Çalışmamızın asıl yeniliği, pedal destekli dağ bisikletlerinin ekolojik etkileri üzerine yapılan çalışmaları da araştırmış olmamızdır.
Bisiklet genellikle çevre dostu olarak kabul edilir. Neden dağ bisikletinde durum böyle değil?
Bisiklet ağırlıklı olarak kentsel arazide veya her halükarda asfalt yollarda gerçekleşir, bu nedenle doğal sistemlerle doğrudan etkileşimden söz edemeyiz. Bununla birlikte, doğal ekosistemlerin olduğu yerde bir yol veya yerleşim yeri de inşa edilir ve bu süreçte toprak sıkıştırılır, kapatılır ve bitki ve hayvan türleri için bariyerler oluşturulur. Ancak bisiklet, arabalara kıyasla ihmal edilebilir düzeyde olan CO2 emisyonları açısından çevre dostudur.
Dağ bisikleti doğrudan ormanlar, çayırlar veya dağlar gibi doğal ekosistemlerde gerçekleşir ve bu nedenle toprak, bitki örtüsü ve yaban hayatı ile daha doğrudan etkileşime girer. Süreçte sistem bozulsa bile, bu çevre için mutlaka kötü değildir. Rahatsızlıkların biyolojik çeşitlilik üzerinde kesinlikle olumlu bir etkisi olabilir.
Özellikle şehir bisikletleri başlangıçta elektrikli hale getirildikten sonra, e-sürücüler ve piller artık dağ bisikletlerinde de giderek daha fazla bulunuyor. Bunlar doğa üzerindeki olumsuz etkileri kötüleştiriyor mu? Neden?
Ne yazık ki, bu henüz kesin olarak değerlendirilemez. Elektrikli dağ bisikletinin etkilerine ilişkin çalışmaların uzunluğunun hala çok az olduğunun farkına varmamız gerekiyordu. Bu nedenle incelememizde, elektrikli desteği kullanırken sürüş davranışındaki değişikliklerin etkilerin yoğunlaşmasına ne ölçüde yol açtığını tartışmak için geleneksel dağ bisikletinden elde edilen sonuçları kullandık. Elektrik motoru daha hızlı, daha ileri ve daha ileri gitmenize izin verdiğinden – daha büyük bir dikey düşüşün üstesinden gelmenize ve teknik olarak zor geçitlerden geçmenize yardımcı olmanın yanı sıra – elektrikli dağ bisikletinin daha hassas, daha önce bozulmamış sistemlerde yer alma potansiyelini görüyoruz.
Bu, özellikle elektrik motoru olmadan daha kolay olan arazi sürüşünde olumsuz etkilere neden olur. Aynı zamanda elektrifikasyon, dağ bisikletini diğer insan gruplarına eskisinden daha fazla açıyor ve satış rakamlarının muazzam bir şekilde arttığını ve bazı durumlarda geleneksel MTB’lerden daha fazla e-MTB’nin satıldığını görebilirsiniz. Bu aynı zamanda daha fazla insanın doğal sistemlerde dağ bisikleti kullandığının bir göstergesi olabilir. Ne yazık ki, ekosistemler veya bireysel türler için bir tür yük sınırı olup olmadığını söylemek zor. Bu, diğer etkilerden neredeyse hiç ayrılamaz ve popülasyon istikrarına ve bireysel türlerin rahatsızlıklara karşı toleransına bağlıdır.
İlk kez rota oluşturmanın özel bir sorun olduğunu yazıyorsunuz. Neden?
Bitki örtüsü ilk ekildiğinde yok edilir, toprak sıkıştırılır ve kısmen kaldırılır. Bundan sonra, asfaltlanmadığı sürece yolun kendisinde daha fazla erozyon olması dışında neredeyse başka bir değişiklik yoktur – bitkiler ve kökleri sabitleyici bir etkiye sahip olmadığından ve toprak suyu daha az emebilir. sıkışma nedenidir. Bununla birlikte, habitat heterojenitesindeki küçük ölçekli artışın, bitişik bitki topluluğunun çeşitliliğini artırabileceği de belirtilmelidir.
Örneğin turizm amaçlı dağ bisikleti parkuru yapmak isteyen topluluklara ne gibi tavsiyelerde bulunursunuz?
Manzaranın tekrar parçalanmasını önlemek için mevcut yolları yeniden kullanmayı düşünürdüm. Eski kayak pistleri veya tali yollar gibi başka amaçlarla kullanılan alanlar da uygun olabilir. Dağ bisikleti rotası aynı zamanda hassas habitatlarda veya korunan peyzaj alanlarında inşa edilecekse, doğa koruma raporları, inşaatın korunan bitki ve hayvan türlerini tehlikeye atıp atmadığını değerlendirebilir.
Yazdıklarınız, yürüyüşçüler veya koşucular için bir yol ağı oluşturmak için de geçerlidir. Dağ bisikleti parkurları gerçekten daha mı kötü?
Değerlendirmek zor. Çoğunlukla aynı yol ağlarının kullanıldığı doğrudur, bu nedenle etkileri ayırmak zordur. Aktiviteleri ayırıp daha sonra bunların toprak veya bitkiler üzerindeki etkilerini analiz eden çalışmalar olsa da, ilgili sporcunun bireysel davranışının da çok önemli olduğu gerçeğe aktarılması zordur. Örneğin, ne zaman yola çıktıkları ve yoldan ayrılıp ayrılmadıkları. Ayrıca, bölgeden bölgeye kesinlikle değişebilecek olan, ülkedeki dağ bisikletçileri ve yürüyüşçülerin gerçek yüzdesini de dahil etmek gerekir.
Birçok bisikletçi kendilerini en yeşil yol kullanıcıları olarak görüyor. Taşıtlar için hammadde tüketimi ve yol yapımının doğaya verebileceği zararlar göz önüne alındığında bunu yeniden düşünmeli miyiz?
Kişisel görüşüme göre: hayır, zorunda değilsin. Ancak nereye ve ne zaman seyahat edeceğinizi iyi düşünmeli, doğal ve sosyal çevreye saygılı olmalısınız. Her zaman bir ilişki meselesidir. Mevcut insan yapımı iklim krizi ve içinde bulunduğumuz biyoçeşitlilik krizi, doğal ekosistemler için dağ bisikletinden daha kötü sonuçlar doğuruyor. Dağ bisikleti gibi doğa sporlarının ekolojik farkındalığı artırdığını ve bunun da çevre ile ilgili günlük ve sportif davranışlarımız üzerinde olumlu bir etkisi olabileceğini gösteren araştırmalar da var.
(bsc)
Haberin Sonu