Okul ve aile, bireylerin eğitiminde birbirlerini tamamlayan pek kıymetli kurumlardır. Çocuk, aile ve konut ortamının haricinde farklı bir ortama girme, okula başlama bakılırsaviyle karşı karşıya kalınca ahenk problemleri yaşanabilmektedir. Çocukların büyük bir kısmı okula ahenk sağlarken, bir kısmı da ahenk sağlamada zorlanırlar. Bağımlı, bağlantı kuramayan, arkadaşları ile oynamayı reddeden, anne ile bağı sağlıklı kurulamamış olan bir çocuğun okula başlarken sorun yaşaması beklenebilir. Okula ahenk sağlamada zorlanan çocuklarda yaygın olarak görülen temel sorun okul dehşetidir. Çocukların bu süreçte kendilerini inançta ve rahat hissetmeleri için evvela vakte gereksinimleri olacaktır. Okul fobisini oluşturan niçinler okuldan yahut meskenden kaynaklanabilir. Okulda sınıf fazlaca kalabalık olabilir, çocuk öğretmenden beklediği ilgiyi bakılırsameyebilir. Çocuğun sınıf öğretmeni epey otoriter olabilir ve çocuk öğretmeninin katı disiplinine ahenk sağlayamayabilir. Sınıfta yapılan yahut yaptırılan faaliyetler çocuğa güç gelebilir yahut muhakkak bir faaliyeti (resim, müzik, yabancı lisan vb.) başaramamaktan korkabilir. Kalabalık sınıf ortamında kendisiyle ilgilenilmeyeceği fikri, okul içerisinde kaybolma yahut okulda unutulma tasası, ders müddetinin uzun gelmesi yahut oyun oynamak istemesi, kuralları manaya ve uygulamada zorluk çekmesi, kendi muhtaçlıklarını karşılayamayacağından korkması (yemek, tuvalet vb.), kendisiyle alay edileceği niyeti, arkadaşsız kalma telaşı onu okuldan soğutabilir ve okul fobisi oluşturabilir.
kimi vakit de okul fobisinin kaynağı, öğretmen yahut okul ortamı olmayabilir. Bu durumda sorunun sebebi meskende, ailede aranmalıdır. Çocuğun meskenden ayrılmak istemeyişinin birfazlaca sebebi olabilir. Bunlar, konutta küçük bir kardeşin bulunması, anneyi kaybetme korkusu, anne yahut babanın hastalığı, okul açılmadan kısa bir süre evvel anne-babanın boşanması yahut aileden birinin ölmesi, annenin yalnızlıktan korkması yahut çocuğundan başka kalmaya hazır olmaması biçiminde sıralanabilir. Okul korkusu çocuğun annesinden ayrılmanın verdiği kaygının kararıdur aslında. Aile evvela çocukta korku uyandıran fikirleri tespit edip bu niyetlerden dolayı oluşan tasayı gerçekçi açıklamalar yaparak çocuğun rahatlamasını sağlamalıdır.
Ayrılma sürecine çocuk kadar annenin de hazır olması gerekir. Anne çocuğuna telaşlarını hissettirdiği ve çocuktan uzaklaşmadığı sürece çocuğun okula ahengi zorlaşacaktır. Okul fobisinin giderilmesinde aileye de, okula da bir epeyce misyon düşer. Anne ve baba, çocuğuna sakin, itidalli ve anlayışlı davranmalıdır. Anne ve baba çocuğun okuldan uzak kalmaması gerektiğini bilmeli onu okula alıştırmak için her dermana başvurulmalıdır.
Okul korkusu yaşayıp ahenk sağlamada zorlanan çocuklarda görülen hallerden bahsetmek gerekirse: sıklıkla okul sabahları gözlenen ve tatil günleri kaybolan baş ve karın ağrıları, vakit zaman kusmaya dönüşen mide bulantıları ve mide krampları, ağlama, terleme, titreme, dehşet, çok öfke yaşama, besbelli fizyolojik bir niye olmaksızın kendini düzgün hissetmeme ile ilgili şikayetler ile meskende kalma isteğinde artma, okula gitmeyi reddetme, ağlama, anne babadan ayrılmada isteksizlik, okula gelirken isteksiz olma, yapmaya alışık olduğu davranışları yapmak istememe, bebeksi davranışlar gösterme, yemek ve uyku alışkanlığında düzensizlikler, palavra söyleme üzere kahır belirtileri görülebilmektedir.
Ahenk sürecinde birkaç hafta süren huysuzluk ve huzursuzluk devirleri yaşanabilir. Anneye bağımlılık artabilir. Gece endişeli düşler görülebilir. Bu davranışlar çok doğal reaksiyonlardır. Çocuk ahenk sağlamaya başladıkça bu davranışlar ortadan kalkacağından endişelenilmemelidir. Sorun uzun müddet devam ederse psikolog ile görüşülerek uzman takviyesi alınması yararlı olur. Her çocuğun okula ahenk müddeti birbirinden farklıdır. Bu niçinle öteki çocuklarla asla kıyaslanmamalıdır. Bu süreç çocuğun kişilik yapısına ve ailenin yetiştirme biçimine bakılırsa değişebilmektedir.
Okul fobisini giderme konusunda tüm çocuklara uygun bir eğitim modeli olduğu söylenemez. Bu niçinle aile ile okulun işbirliği halinde olması kaidedir. Bir yandan aile, çocuğun bağımsızlığa kavuşması ve olgunlaşması için çalışırken, öte yandan öğretmen çocuğun okulda kendini kanıtlaması, başarılı olduğu alanda kendini göstermesi için fırsat yaratmalıdır. Çocuğun toplumsallaşması ve arkadaş bağlantılarını güçlendirmesi için okulun haricinde da birkaç sınıf arkadaşı ile görüşmesi ve oynaması sağlanmalıdır. Aile, öğretmen ve uzmanın işbirliği ile inanç duygusu pekiştirilen çocukta, okul fobisinin vakit içinde kaybolduğu gözlenir. Okul fobisinin giderilmesinde kıymetli olan, probleme erken teşhis koymak ve sorunu yaratan niçine uygun eğitim modeli seçmektir.
kimi vakit de okul fobisinin kaynağı, öğretmen yahut okul ortamı olmayabilir. Bu durumda sorunun sebebi meskende, ailede aranmalıdır. Çocuğun meskenden ayrılmak istemeyişinin birfazlaca sebebi olabilir. Bunlar, konutta küçük bir kardeşin bulunması, anneyi kaybetme korkusu, anne yahut babanın hastalığı, okul açılmadan kısa bir süre evvel anne-babanın boşanması yahut aileden birinin ölmesi, annenin yalnızlıktan korkması yahut çocuğundan başka kalmaya hazır olmaması biçiminde sıralanabilir. Okul korkusu çocuğun annesinden ayrılmanın verdiği kaygının kararıdur aslında. Aile evvela çocukta korku uyandıran fikirleri tespit edip bu niyetlerden dolayı oluşan tasayı gerçekçi açıklamalar yaparak çocuğun rahatlamasını sağlamalıdır.
Ayrılma sürecine çocuk kadar annenin de hazır olması gerekir. Anne çocuğuna telaşlarını hissettirdiği ve çocuktan uzaklaşmadığı sürece çocuğun okula ahengi zorlaşacaktır. Okul fobisinin giderilmesinde aileye de, okula da bir epeyce misyon düşer. Anne ve baba, çocuğuna sakin, itidalli ve anlayışlı davranmalıdır. Anne ve baba çocuğun okuldan uzak kalmaması gerektiğini bilmeli onu okula alıştırmak için her dermana başvurulmalıdır.
Okul korkusu yaşayıp ahenk sağlamada zorlanan çocuklarda görülen hallerden bahsetmek gerekirse: sıklıkla okul sabahları gözlenen ve tatil günleri kaybolan baş ve karın ağrıları, vakit zaman kusmaya dönüşen mide bulantıları ve mide krampları, ağlama, terleme, titreme, dehşet, çok öfke yaşama, besbelli fizyolojik bir niye olmaksızın kendini düzgün hissetmeme ile ilgili şikayetler ile meskende kalma isteğinde artma, okula gitmeyi reddetme, ağlama, anne babadan ayrılmada isteksizlik, okula gelirken isteksiz olma, yapmaya alışık olduğu davranışları yapmak istememe, bebeksi davranışlar gösterme, yemek ve uyku alışkanlığında düzensizlikler, palavra söyleme üzere kahır belirtileri görülebilmektedir.
Ahenk sürecinde birkaç hafta süren huysuzluk ve huzursuzluk devirleri yaşanabilir. Anneye bağımlılık artabilir. Gece endişeli düşler görülebilir. Bu davranışlar çok doğal reaksiyonlardır. Çocuk ahenk sağlamaya başladıkça bu davranışlar ortadan kalkacağından endişelenilmemelidir. Sorun uzun müddet devam ederse psikolog ile görüşülerek uzman takviyesi alınması yararlı olur. Her çocuğun okula ahenk müddeti birbirinden farklıdır. Bu niçinle öteki çocuklarla asla kıyaslanmamalıdır. Bu süreç çocuğun kişilik yapısına ve ailenin yetiştirme biçimine bakılırsa değişebilmektedir.
Okul fobisini giderme konusunda tüm çocuklara uygun bir eğitim modeli olduğu söylenemez. Bu niçinle aile ile okulun işbirliği halinde olması kaidedir. Bir yandan aile, çocuğun bağımsızlığa kavuşması ve olgunlaşması için çalışırken, öte yandan öğretmen çocuğun okulda kendini kanıtlaması, başarılı olduğu alanda kendini göstermesi için fırsat yaratmalıdır. Çocuğun toplumsallaşması ve arkadaş bağlantılarını güçlendirmesi için okulun haricinde da birkaç sınıf arkadaşı ile görüşmesi ve oynaması sağlanmalıdır. Aile, öğretmen ve uzmanın işbirliği ile inanç duygusu pekiştirilen çocukta, okul fobisinin vakit içinde kaybolduğu gözlenir. Okul fobisinin giderilmesinde kıymetli olan, probleme erken teşhis koymak ve sorunu yaratan niçine uygun eğitim modeli seçmektir.