İşte bu duruma açıklama getirmek için kendimize “niçin eski sinemalarda beşerler süratli hareket ediyor?” sorusunu sorduk ve size en sıradan biçimde anlatmaya çalıştık.
Charlie Caplin, Buster Keaton üzere vaktinin öncü sinema yıldızlarının sinemalarında süratli hareket etme sebepleri neymiş öğrenelim bakalım.
Her şey Lumiere Kardeşler’in “sinematograf” ismini verdikleri aygıtlarıyla 28 Aralık 1895 günü Paris’te yaptıkları şov ile başladı.
“Bir Trenin La Ciotat Garına Gelişi” isimli birinci sinema gösterimi olarak tarihe geçen bu sinema 15 kare hızında çekilen, 55 saniye süren bir üretimdi. Salonda bulunan 33 kişi bu sineması izlerken büyüsüne öylesine kapılmışlardı ki üzerlerine gerçekten tren geldiğini düşünerek dehşet ortasında izlemişlerdi bu gösteriyi.
Yukarıdaki örnekteki üzere sinemanın birinci periyotlarında çıkan üretimlerin genelde herhangi bir konusu yoktu. Ekseriyetle günlük hayattan kesitler sunan, meydandan geçen beşerler vs. üzere kalabalığın ağır olduğu bölgelerde çekilmiş kısa belgesel tadında görüntüler yapılıyordu.
Ee haliyle Lumiere Kardeşler’in başlatmış olduğu bu akımla bir arada yeni sinema üreticileri de piyasada yerini almaya başladı. bu vakitte yapılan sinemaların suratı da farklı üretimciler tarafınca yapılması sebebiyle standartlaşmamıştı. Buna ek olarak sinema ruloları elle çevrildiği için yavaş ve süratli çevirme üzere insandan kaynaklı faktörler de sinemaların suratına tesir ediyordu.
Teknik imkansızlıklar ötürüsıyla inişli çıkışlı seyreden sinema suratının standart bir sayıya sabitlenmesi de süratle gelişen teknolojinin gelişip elektrikli çeviricilerin ortaya çıkmasıyla tertibe girmeye başladı.
Filmlerin suratını belirleyen şey, FPS(Frames Per Second) yani “Saniye Başına Aktarılan Manzara Sayısı” kavramıdır.
Örneğin Lumiere Kardeşler’in sineması 15 FPS suratındaydı ve bu durum her saniyede 15 kare bakılırsaceğimizi söyler. Birinci vakit içinderda kameralar saniyede 10 kare çekebiliyordu ve bu değişen teknolojinin gelişmesiyle 18’e kadar çıktı ve standart haline geldi.
1920’li yılların sonuna kadar da istisnalar haricinde bu bu biçimde devam etti. Bu periyoda kadar sinemalar daima sessiz olarak çekilmekteydi ve 18 FPS standartı bu niçinle aşılmadı. Ek olarak saniyede 18 kare, izleyici için görme kalıcılığını koruyan yani imajın kesik kesik gelmemesini sağlayan en az kare sayısıdır.
Sesli sinema trendinin başlamasıyla bu durum değişmek zorunda kalacaktı.
Çünkü yeterli kalitede ve sinema ile senkronize düzgün bir ses alabilmek için saniyede 24 kareye muhtaçlık vardı. niye 24 FPS derseniz; saniyede 24 kare oynayan bir sinema yaşamın doğal akışı üzere hissedilir. 24 FPS standartına geçildiğinde daha pürüzsüz ve net bir manzara de sağlanmış oldu.
Şimdi gelelim asıl sorumuzun karşılığına. Eski sinemalarda niye beşerler süratli hareket ediyor?
Filmler saniyede 24 kare üzerinde çekildiğinde ortaya çıkan görüntü göz için tatmin edici bir akıcılık ve süreklilik sağlar. Saniyede 24 kareden daha düşük süratlerde ise göz, imgeler içindeki kesintileri hafifçeten hissetmeye başlar ve 18 FPS üstte da dediğimiz üzere sınırdır.
Örnekle açıklamak gerekirse; 16 FPS bir kayıt günümüz standartı 24 FPS’de gösterilmesi durumunda tam bir saniyeyi alan 16 kare 0,67 saniyeye sıkıştırılmaktadır. Bu da yaklaşık olarak 1 saniyede 1,5 saniyelik imgenin gösterilmesine yol açar. Yani düşük FPS ile çekilmiş imajlar 24 FPS’de gösterilmesi durumunda sinemadaki insanların bize bakılırsa hızlı hareket ediyor hissiyatı vermesine yol açar.
Düşük FPS konusunda günümüze yakın bir örnek vererek yazımızı sonlandıralım.
Yukarıda gördüğünüz Mad Max: Fury Road sinemasının açılış sahnesi bilinçli olarak 24 FPS altında kayda alındı. Görüntünün 2. dakikasından daha sonra izlerseniz bu farkı daha net anlayabilirsiniz. Direktör George Miller’ın bu prosedürü kullanma niçini ise izleyen kişiyi baş karakter Max kadar telaşlı hissettirmek istemesiydi.
Kaynak: inploid, Nasıl Yahu, FilMhakika
Charlie Caplin, Buster Keaton üzere vaktinin öncü sinema yıldızlarının sinemalarında süratli hareket etme sebepleri neymiş öğrenelim bakalım.
Her şey Lumiere Kardeşler’in “sinematograf” ismini verdikleri aygıtlarıyla 28 Aralık 1895 günü Paris’te yaptıkları şov ile başladı.
“Bir Trenin La Ciotat Garına Gelişi” isimli birinci sinema gösterimi olarak tarihe geçen bu sinema 15 kare hızında çekilen, 55 saniye süren bir üretimdi. Salonda bulunan 33 kişi bu sineması izlerken büyüsüne öylesine kapılmışlardı ki üzerlerine gerçekten tren geldiğini düşünerek dehşet ortasında izlemişlerdi bu gösteriyi.
Yukarıdaki örnekteki üzere sinemanın birinci periyotlarında çıkan üretimlerin genelde herhangi bir konusu yoktu. Ekseriyetle günlük hayattan kesitler sunan, meydandan geçen beşerler vs. üzere kalabalığın ağır olduğu bölgelerde çekilmiş kısa belgesel tadında görüntüler yapılıyordu.
Ee haliyle Lumiere Kardeşler’in başlatmış olduğu bu akımla bir arada yeni sinema üreticileri de piyasada yerini almaya başladı. bu vakitte yapılan sinemaların suratı da farklı üretimciler tarafınca yapılması sebebiyle standartlaşmamıştı. Buna ek olarak sinema ruloları elle çevrildiği için yavaş ve süratli çevirme üzere insandan kaynaklı faktörler de sinemaların suratına tesir ediyordu.
Teknik imkansızlıklar ötürüsıyla inişli çıkışlı seyreden sinema suratının standart bir sayıya sabitlenmesi de süratle gelişen teknolojinin gelişip elektrikli çeviricilerin ortaya çıkmasıyla tertibe girmeye başladı.
Filmlerin suratını belirleyen şey, FPS(Frames Per Second) yani “Saniye Başına Aktarılan Manzara Sayısı” kavramıdır.
Örneğin Lumiere Kardeşler’in sineması 15 FPS suratındaydı ve bu durum her saniyede 15 kare bakılırsaceğimizi söyler. Birinci vakit içinderda kameralar saniyede 10 kare çekebiliyordu ve bu değişen teknolojinin gelişmesiyle 18’e kadar çıktı ve standart haline geldi.
1920’li yılların sonuna kadar da istisnalar haricinde bu bu biçimde devam etti. Bu periyoda kadar sinemalar daima sessiz olarak çekilmekteydi ve 18 FPS standartı bu niçinle aşılmadı. Ek olarak saniyede 18 kare, izleyici için görme kalıcılığını koruyan yani imajın kesik kesik gelmemesini sağlayan en az kare sayısıdır.
Sesli sinema trendinin başlamasıyla bu durum değişmek zorunda kalacaktı.
Çünkü yeterli kalitede ve sinema ile senkronize düzgün bir ses alabilmek için saniyede 24 kareye muhtaçlık vardı. niye 24 FPS derseniz; saniyede 24 kare oynayan bir sinema yaşamın doğal akışı üzere hissedilir. 24 FPS standartına geçildiğinde daha pürüzsüz ve net bir manzara de sağlanmış oldu.
Şimdi gelelim asıl sorumuzun karşılığına. Eski sinemalarda niye beşerler süratli hareket ediyor?
Filmler saniyede 24 kare üzerinde çekildiğinde ortaya çıkan görüntü göz için tatmin edici bir akıcılık ve süreklilik sağlar. Saniyede 24 kareden daha düşük süratlerde ise göz, imgeler içindeki kesintileri hafifçeten hissetmeye başlar ve 18 FPS üstte da dediğimiz üzere sınırdır.
Örnekle açıklamak gerekirse; 16 FPS bir kayıt günümüz standartı 24 FPS’de gösterilmesi durumunda tam bir saniyeyi alan 16 kare 0,67 saniyeye sıkıştırılmaktadır. Bu da yaklaşık olarak 1 saniyede 1,5 saniyelik imgenin gösterilmesine yol açar. Yani düşük FPS ile çekilmiş imajlar 24 FPS’de gösterilmesi durumunda sinemadaki insanların bize bakılırsa hızlı hareket ediyor hissiyatı vermesine yol açar.
Düşük FPS konusunda günümüze yakın bir örnek vererek yazımızı sonlandıralım.
Yukarıda gördüğünüz Mad Max: Fury Road sinemasının açılış sahnesi bilinçli olarak 24 FPS altında kayda alındı. Görüntünün 2. dakikasından daha sonra izlerseniz bu farkı daha net anlayabilirsiniz. Direktör George Miller’ın bu prosedürü kullanma niçini ise izleyen kişiyi baş karakter Max kadar telaşlı hissettirmek istemesiydi.
Kaynak: inploid, Nasıl Yahu, FilMhakika