İstikrarlı bir biçimde uygun sinemalar yapmasıyla bildiğimiz Marvel artık son imallerinde bocalamaya başladı. Aslında Kevin Feige bu denli yıldır takdire şayan işler çıkardı fakat “nasıl olsa her yaptığım iş tutuyor” öz itimadına kendini kaptırmış olacak ki son Marvel sinemalarında bu durumun yansımaları net bir biçimde görülüyor.
Örneğin; üç Spider-Man’i bir ortaya getirmesiyle olmaz denileni gerçekleştirmiş olsa da bu üretim yalnızca fan-service’ten ibaretti, sinematik manada önemli sorunları vardı. bir daha de bu vakitteki üretimlerine kıyasla güzel bile olduğu söylenebilir, o da eski günlerin hatırına.
Marvel’ı bu gidişle eski günlerin hatırı bile kurtaramayabilir. Gerek vizyondaki gerek Disney+‘taki son imallerinde hissedilir derecede vasatlık görülüyor. Pekala bütün bunların sebebi ne olabilir?
Vizyona yeni giren Thor: Love and Thunder da eski tadı veremeyen sinemalar kervanına katıldı.
Filme makus demek haksızlık olur ancak düzgün olmadığı da ortada. Aldığı puanlar da bizi doğrular nitelikte; Rotten Tomatoes’ta %67, IMDb’de 7.0, Metacritic’te 57 puan alarak beklentilerin hayli altında kaldı. Bu puanlar birkaç güne daha da düşecektir.
Filmin kurgusu epeyce sırıtıyor, sahneler bir anda kesilip bir anda farklı bir diyarda kendimizi buluveriyoruz. Lakin sinemadaki en önemli sorun bu değildi. Güldürünün dozu öylesine fazla kaçmış ki kendinizi Asteriks ve Oburiks izlermiş üzere hissediyorsunuz.
Zeus’un merdivenlerden inişi, Thor’un bedenini nazarann bayanların bayılması üzere sahneler gerçekten neyin başı? Thor: Ragnarok’taki espri oranı tam sondaydı fakat artık ipin ucu kaçmış durumda. Kendilerini bile ciddiye almıyor olabilirler. Komedi yapmayın, demiyoruz elbette ancak yapacaksanız da Deadpool üzere yapmalısınız.
Üstelik pek dramatik ve karanlık bir öyküsü olan Gorr üzere bir karakter var; haydi o karaktere ayıp ettiniz, bari Christian Bale’e biraz hürmet gösterseydiniz.
halbuki Ragnarok’taki Hela karakteri ne kadar da karizmatikti, Gorr’a da tıpkı ihtimam gösterilir diye bekliyorduk lakin bu ciddiyetsizlik niçiniyle o siyah-beyaz sahnelerdeki tansiyonun verdiği his fazlaca çabuk sönüyor. meğer o sahnelerdeki atmosferi sinemanın geneline yaysalar, tahminen de yapılmış en âlâ üstün kahraman sinemalarından birini izleyebilirdik.
Zeus bile olmamalıydı zira artık içimiz dışımız mitolojik ilah oldu.
“E Thor da mitolojik tanrı” diyebilirsiniz fakat mitoloji faktörü genel olarak Marvel Sinematik Evreni’nde bu kadar baskın değildi. Bilim kurguya daha yakın bir cihan izliyorduk, fantastik ögelere bile gerçekçilik katmaya çalışıyorlardı lakin artık bu biçimde bir dert gütmedikleri epeyce muhakkak, Marvel kozmosu artık kesin bir biçimde fantastiğe evrilmiş durumda.
Burası biraz spoiler olacak lakin esasen Thor’un yeni rakibinin Herkül olacağı ortaya çıktı, artık gerçekten mitoloji kainatı izler olduk. Yakında Thor sahiden de Asteriks ve Oburiks’le dövüşürse şaşırmayacak duruma geldik.
Moon Knight dizisi ise Mısır mitolojisini birebir işliyor.
Moon Knight sempatik karakter fakat dünyadaki her mitolojiyi bu kainata dahil etmek pek akla yatkın değil. Karakter, geçmişinden çok da bahsedilmeyerek direkt farklı bir diziye yahut sinemaya dahil edilebilirdi. bir daha de bu dizideki ferdi gayretlerinden dolayı Oscar Isaac’i ve Ethan Hawke’ı tebrik etmek gerekiyor, oyunculukları şahaneydi.
Shang-Chi’de ise Çin mitolojisini de gördük.
Film aslına bakarsan Marvel’ın yaptığı en ucuz işlerden biri. Narnia mı izliyoruz abi biz? Evet, çizgi romanlardaki dünya epeyce geniş fakat sinematik cihan için bu abartı uygun değil. Tony Stark’ın, Steve Rogers’ın olduğu bir kozmosta ne Yunan mitolojisi olmalı ne Mısır mitolojisi ne de Çin mitolojisi.
Aslında mitolojiyi dahil etme fikri berbat olsa da bunu uygun bir biçimde yedirmeyi başarabilirlerdi lakin bu da mümkün olmadı.
Çünkü temelde bir fazlaca sorun bulunuyor. Marvel’ın en düzgün yaptığı şey öykü anlatıcılığıydı lakin artık tutarsız, sıkıcı, abartılı öyküler önümüze sunuluyor. Bunun en net meselai Black Widow, Eternals üzere üretimlerde gördük. Bu sinemaları x2 suratında izleseniz bile bir daha de vakit geçmek bilmezdi.
Doctor Strange in the Multiverse of Madness ise daha ihtimamlı bir işti lakin bir daha de beklentilerin hayli altındaydı. Alternatif cihandaki kahramanlar kukla karakterlerden ibaretti. Bu cihanda olsalardı o kadar sıradan ölebilirler miydi örneğin? Bu da inandırıcılığı bir çok düşürüyor. Büsbütün popcorn’a dönen bir cihan görmeye başladık.
Marvel, Disney+ için epey sayıda içerik üretme tasası niçiniyle artık “az ancak öz yapım” kuralından uzaklaştı.
Örneğin Hawkeye’da gördüğümüz Echo karakterine farklı bir dizi yapılacak, gerçekten bu karakteri benimseyen oldu mu? Bu üzere yan karakterlere bile dizi yapmalarının sebebi büsbütün Disney+ için fazlaca sayıda içerik üretme planının eseri. Dıdının dıdısının dıdısını bile dizi yapıyorlar artık. Bu seri üretim aşkı yüzünden bir dünya kalitesiz iş çıkıyor ortaya.
Seri üretim niçiniyle görsel efekt kalitesi de düştü. Efektler biraz daha makûs olsa Kanal D’nin gece yarısı koyduğu absürt felaket sinemalarından farkı olmayacak.
VFX çalışanları bu durumdan yakındıklarını belirtmişlerdi. Argümanlarına göre, gerçekçi olmayan teslim tarihleri talep ediyor Marvel ve bu da çalışanların haftalarca ek mesai yapmasına niye oluyor.
Baskı ve yüksek gerilim yüzünden çalışanlar tükeniyor. bu biçimde bir çalışma ortamının bir kararı olarak da yeterli işler çıkamayınca bu kadar makûs efektler izliyoruz demek ki.
Black Widow’daki paraşüt sahneleri 90’larda bile daha uygun çekiliyordu. Moon Knight’taki kaza sahnesindeki efektler biraz daha berbat olsa STV’deki cehennem efektinden hallice bir iş ortaya çıkabilirmiş. Hakan: Muhafız efektleri devam ettiği sürece bu gidişle kitlesini kaybedecektir hiç elbet ki.
Marvel, duyar kasma işini de önemli manada abarttı. Sjw başıyla yaptıkları tercihler hayli aykırı tepebilir.
Gerçek manada hassas olmakla duyar kasmak içindeki farkı idrak edemiyor durumdalar. LGBT+ bireyleri yansıtma prosedürleri LGBT+ bireyler için bile rahatsız edici. Eşcinsel dostunuzı biriyle tanıştırırken “Bakın, bu gey!” demezsiniz, rahatsız edicidir bu. Fakat Marvel bunu abartıp göze sokuyor.
Bunun son meselai Thor: Love and Thunder’da gördük. Sahnenin akışını kesip “Eveet, artık de gelelim bu karakterin aslında gey olduğunu göstermeyeee!” halinde kurgular sinematik değildir, akışı bozmadan o karakterin gey olduğunu öğrenmemiz gerekir. Gidip biraz Brokeback Mountain izlemeleri gerekiyor hakikat bir iş çıkarabilmeleri için.
Siyahi karaktere siyahi direktör, bayan karaktere bayan direktör, Uzak Doğulu karaktere Uzak Doğulu direktör, Müslüman karaktere Müslüman direktör…
Yeni Captain America sinemasında Anthony Mackie siyahi diye mi gerçekten siyahi bir direktöre gereksinim duyulup Julius Onah’ta karar kılındı? Shang-chi’yi illa ki çekik gözlü biri olan Destin Daniel Cretton mı yönetmeliydi? (Hatta adam Hawaii’li, Uzak Doğulu bile değil). Duyar kasma konusunda abartının sonlarını zorladıkları Ms. Marvel’ı da bir daha tıpkı sebepten mi Adil El Arbi ve Bilall Fallah yönetti?
Bunun örnekleri Marvel’da fazlaca fazla görülmeye başlandı ne yazık ki. halbuki belirli bir kültürü anlatmak için yönetmenin de benzeri bir kültürden olması gerekseydi bugün ne Ang Lee(Tayvanlı) imzalı Life of Pi’yi(Hint kültürü) ne de Danny Boyle(İrlanda asıllı İngiliz) imzalı Slumdog Millionaire’i(Hint kültürü) izleyebilirdik.
“Biraz da feministlere oynayalım” dedikleri için Marvel evrenindeki en saçma sahnelerden birini Avengers: Endgame’de izlemiştik.
Koskoca savaş alanında sadece kadınlar birbirini buluyor, yerseniz. İnandırıcılık sıfır!
Anlaşılan o ki Robert Downey Jr. ve Chris Evans tam vaktinde emekli olmuş Marvel’dan.
Marvel bu biçimde devam ederse sinemada izlemeyi bırakın ne Disney+‘ta seyircisi olur ne de hakikaten hitap ettikleri Disney Channel’da.
Özetle; Marvel’ın o eski halinden eser yok artık lakin bir daha de umutları muhafazaya devam…
Örneğin; üç Spider-Man’i bir ortaya getirmesiyle olmaz denileni gerçekleştirmiş olsa da bu üretim yalnızca fan-service’ten ibaretti, sinematik manada önemli sorunları vardı. bir daha de bu vakitteki üretimlerine kıyasla güzel bile olduğu söylenebilir, o da eski günlerin hatırına.
Marvel’ı bu gidişle eski günlerin hatırı bile kurtaramayabilir. Gerek vizyondaki gerek Disney+‘taki son imallerinde hissedilir derecede vasatlık görülüyor. Pekala bütün bunların sebebi ne olabilir?
Vizyona yeni giren Thor: Love and Thunder da eski tadı veremeyen sinemalar kervanına katıldı.
Filme makus demek haksızlık olur ancak düzgün olmadığı da ortada. Aldığı puanlar da bizi doğrular nitelikte; Rotten Tomatoes’ta %67, IMDb’de 7.0, Metacritic’te 57 puan alarak beklentilerin hayli altında kaldı. Bu puanlar birkaç güne daha da düşecektir.
Filmin kurgusu epeyce sırıtıyor, sahneler bir anda kesilip bir anda farklı bir diyarda kendimizi buluveriyoruz. Lakin sinemadaki en önemli sorun bu değildi. Güldürünün dozu öylesine fazla kaçmış ki kendinizi Asteriks ve Oburiks izlermiş üzere hissediyorsunuz.
Zeus’un merdivenlerden inişi, Thor’un bedenini nazarann bayanların bayılması üzere sahneler gerçekten neyin başı? Thor: Ragnarok’taki espri oranı tam sondaydı fakat artık ipin ucu kaçmış durumda. Kendilerini bile ciddiye almıyor olabilirler. Komedi yapmayın, demiyoruz elbette ancak yapacaksanız da Deadpool üzere yapmalısınız.
Üstelik pek dramatik ve karanlık bir öyküsü olan Gorr üzere bir karakter var; haydi o karaktere ayıp ettiniz, bari Christian Bale’e biraz hürmet gösterseydiniz.
halbuki Ragnarok’taki Hela karakteri ne kadar da karizmatikti, Gorr’a da tıpkı ihtimam gösterilir diye bekliyorduk lakin bu ciddiyetsizlik niçiniyle o siyah-beyaz sahnelerdeki tansiyonun verdiği his fazlaca çabuk sönüyor. meğer o sahnelerdeki atmosferi sinemanın geneline yaysalar, tahminen de yapılmış en âlâ üstün kahraman sinemalarından birini izleyebilirdik.
Zeus bile olmamalıydı zira artık içimiz dışımız mitolojik ilah oldu.
“E Thor da mitolojik tanrı” diyebilirsiniz fakat mitoloji faktörü genel olarak Marvel Sinematik Evreni’nde bu kadar baskın değildi. Bilim kurguya daha yakın bir cihan izliyorduk, fantastik ögelere bile gerçekçilik katmaya çalışıyorlardı lakin artık bu biçimde bir dert gütmedikleri epeyce muhakkak, Marvel kozmosu artık kesin bir biçimde fantastiğe evrilmiş durumda.
Burası biraz spoiler olacak lakin esasen Thor’un yeni rakibinin Herkül olacağı ortaya çıktı, artık gerçekten mitoloji kainatı izler olduk. Yakında Thor sahiden de Asteriks ve Oburiks’le dövüşürse şaşırmayacak duruma geldik.
Moon Knight dizisi ise Mısır mitolojisini birebir işliyor.
Moon Knight sempatik karakter fakat dünyadaki her mitolojiyi bu kainata dahil etmek pek akla yatkın değil. Karakter, geçmişinden çok da bahsedilmeyerek direkt farklı bir diziye yahut sinemaya dahil edilebilirdi. bir daha de bu dizideki ferdi gayretlerinden dolayı Oscar Isaac’i ve Ethan Hawke’ı tebrik etmek gerekiyor, oyunculukları şahaneydi.
Shang-Chi’de ise Çin mitolojisini de gördük.
Film aslına bakarsan Marvel’ın yaptığı en ucuz işlerden biri. Narnia mı izliyoruz abi biz? Evet, çizgi romanlardaki dünya epeyce geniş fakat sinematik cihan için bu abartı uygun değil. Tony Stark’ın, Steve Rogers’ın olduğu bir kozmosta ne Yunan mitolojisi olmalı ne Mısır mitolojisi ne de Çin mitolojisi.
Aslında mitolojiyi dahil etme fikri berbat olsa da bunu uygun bir biçimde yedirmeyi başarabilirlerdi lakin bu da mümkün olmadı.
Çünkü temelde bir fazlaca sorun bulunuyor. Marvel’ın en düzgün yaptığı şey öykü anlatıcılığıydı lakin artık tutarsız, sıkıcı, abartılı öyküler önümüze sunuluyor. Bunun en net meselai Black Widow, Eternals üzere üretimlerde gördük. Bu sinemaları x2 suratında izleseniz bile bir daha de vakit geçmek bilmezdi.
Doctor Strange in the Multiverse of Madness ise daha ihtimamlı bir işti lakin bir daha de beklentilerin hayli altındaydı. Alternatif cihandaki kahramanlar kukla karakterlerden ibaretti. Bu cihanda olsalardı o kadar sıradan ölebilirler miydi örneğin? Bu da inandırıcılığı bir çok düşürüyor. Büsbütün popcorn’a dönen bir cihan görmeye başladık.
Marvel, Disney+ için epey sayıda içerik üretme tasası niçiniyle artık “az ancak öz yapım” kuralından uzaklaştı.
Örneğin Hawkeye’da gördüğümüz Echo karakterine farklı bir dizi yapılacak, gerçekten bu karakteri benimseyen oldu mu? Bu üzere yan karakterlere bile dizi yapmalarının sebebi büsbütün Disney+ için fazlaca sayıda içerik üretme planının eseri. Dıdının dıdısının dıdısını bile dizi yapıyorlar artık. Bu seri üretim aşkı yüzünden bir dünya kalitesiz iş çıkıyor ortaya.
Seri üretim niçiniyle görsel efekt kalitesi de düştü. Efektler biraz daha makûs olsa Kanal D’nin gece yarısı koyduğu absürt felaket sinemalarından farkı olmayacak.
VFX çalışanları bu durumdan yakındıklarını belirtmişlerdi. Argümanlarına göre, gerçekçi olmayan teslim tarihleri talep ediyor Marvel ve bu da çalışanların haftalarca ek mesai yapmasına niye oluyor.
Baskı ve yüksek gerilim yüzünden çalışanlar tükeniyor. bu biçimde bir çalışma ortamının bir kararı olarak da yeterli işler çıkamayınca bu kadar makûs efektler izliyoruz demek ki.
Black Widow’daki paraşüt sahneleri 90’larda bile daha uygun çekiliyordu. Moon Knight’taki kaza sahnesindeki efektler biraz daha berbat olsa STV’deki cehennem efektinden hallice bir iş ortaya çıkabilirmiş. Hakan: Muhafız efektleri devam ettiği sürece bu gidişle kitlesini kaybedecektir hiç elbet ki.
Marvel, duyar kasma işini de önemli manada abarttı. Sjw başıyla yaptıkları tercihler hayli aykırı tepebilir.
Gerçek manada hassas olmakla duyar kasmak içindeki farkı idrak edemiyor durumdalar. LGBT+ bireyleri yansıtma prosedürleri LGBT+ bireyler için bile rahatsız edici. Eşcinsel dostunuzı biriyle tanıştırırken “Bakın, bu gey!” demezsiniz, rahatsız edicidir bu. Fakat Marvel bunu abartıp göze sokuyor.
Bunun son meselai Thor: Love and Thunder’da gördük. Sahnenin akışını kesip “Eveet, artık de gelelim bu karakterin aslında gey olduğunu göstermeyeee!” halinde kurgular sinematik değildir, akışı bozmadan o karakterin gey olduğunu öğrenmemiz gerekir. Gidip biraz Brokeback Mountain izlemeleri gerekiyor hakikat bir iş çıkarabilmeleri için.
Siyahi karaktere siyahi direktör, bayan karaktere bayan direktör, Uzak Doğulu karaktere Uzak Doğulu direktör, Müslüman karaktere Müslüman direktör…
Yeni Captain America sinemasında Anthony Mackie siyahi diye mi gerçekten siyahi bir direktöre gereksinim duyulup Julius Onah’ta karar kılındı? Shang-chi’yi illa ki çekik gözlü biri olan Destin Daniel Cretton mı yönetmeliydi? (Hatta adam Hawaii’li, Uzak Doğulu bile değil). Duyar kasma konusunda abartının sonlarını zorladıkları Ms. Marvel’ı da bir daha tıpkı sebepten mi Adil El Arbi ve Bilall Fallah yönetti?
Bunun örnekleri Marvel’da fazlaca fazla görülmeye başlandı ne yazık ki. halbuki belirli bir kültürü anlatmak için yönetmenin de benzeri bir kültürden olması gerekseydi bugün ne Ang Lee(Tayvanlı) imzalı Life of Pi’yi(Hint kültürü) ne de Danny Boyle(İrlanda asıllı İngiliz) imzalı Slumdog Millionaire’i(Hint kültürü) izleyebilirdik.
“Biraz da feministlere oynayalım” dedikleri için Marvel evrenindeki en saçma sahnelerden birini Avengers: Endgame’de izlemiştik.
Koskoca savaş alanında sadece kadınlar birbirini buluyor, yerseniz. İnandırıcılık sıfır!
Anlaşılan o ki Robert Downey Jr. ve Chris Evans tam vaktinde emekli olmuş Marvel’dan.
Marvel bu biçimde devam ederse sinemada izlemeyi bırakın ne Disney+‘ta seyircisi olur ne de hakikaten hitap ettikleri Disney Channel’da.
Özetle; Marvel’ın o eski halinden eser yok artık lakin bir daha de umutları muhafazaya devam…