Memnun olmak… Gün ortasında sayısız memnunluk bombardımanına maruz kalabilirsiniz. Instagram’a girdiğinizde güya siz hariç herkes eğleniyor, hayatının en hoş anlarını yaşıyor üzere duruyor. LinkedIn’e girdiğinizdeyse herkes bir eğitim alıyor, yeni muvaffakiyetini kutluyor yahut insanlık tarihini değiştirecek kıymetli fikirlerinden bahsediyor. Twitter’a girdiğinizde her türlü sorun, badire ve olumsuzluğun yanı sıra birileri siz uyurken çalışarak neler aldığını ve niye asla onlarla tıpkı kulvarda yarışamayacağınızı yazıyor. Tüm bunlardan daha sonra kendinizi bitik, yenik ve yorgun hissetmeniz o kadar muhtemel ki. Bir yandan da güya gizlice anlaşmış bir küme insan daima memnun olmanız gerektiği söylüyor. “Hadi fakat sen yaparsın! Kâfi ki iste ve keyifli ol!” diyorlar. İstiyorsunuz ancak bir daha de olmuyor. Bu seferde memnun olmayı beceremediğiniz için kendinize yükleniyorsunuz. Pekala bilimsel olarak bu biçimdesine makûs giden bir günü daha âlâ hale getirmemizin bir yolu yok mu? olağan olarak var.
1. Mükemmelliyetçiliği bir kenara bırakın.
Herkes harika olmak ister. Eksiksiz bir eş, dost, çalışan, arkadaş, sürücü yahut partner. Pekala lakin nedir bu kusursuz? Daha tabiattaki en ufak şeyler hakkında bile hepimiz bir başkasından farklı düşünürken nasıl tek bir harikada mutabık kaldık? Ya da hepimizin harikası bir başkasından farklı olabilir mi? Kimisi için eksiksiz olmak asla yanılgı yapmamak iken bir diğeri için geleceği ön görüp her türlü sorunu evvelde çözmek olabilir. Birisi için yüzündeki tek bir kıl tanesi bile harikalığını bozarken bir oburu için ufak bir palavra söylemesi her şeyi bitirebilir. kimi vakit kendimizi eksiksiz olmaya zorlarız. kimi zamanse diğerlerini eksiksiz davranmaya. Kimimizin harika olma isteği kendi ortasından gelir kimisiyle bunu bir diğerinin baskısıyla hisseder (anne, baba, işveren, toplum vb.). Lakin tek bir gerçek sabittir. Harika olma fikri bir maksada dönüşüp size ekstra efor sarf ettirse ve hatta vakit zaman işinize de yarasa, son analizde hayatınızı her daim olumsuz tesirler. Zira mutlak harikalık bir insanın sırtına yüklenmeyecek kadar ağır bir sorumluluktur. Bu yüzden berbat geçen bir gündeki aksiliklere odaklanırken kendinizi “bir şeyleri harika yapmak” fikrinden epey “bir şeyleri yapmak” fikrine alıştırmanız faydalıdır. Yalnızca bir şeyleri yapmanın ödüllendirici rahatlığını hissettiğinizde, mükemmeliyetçiliğin getirdiği utanç ve suçluluktan arınabilirsiniz.
2. İnsanlardan Kaçmayın.
Bizler toplumsal canlılarız. Tabiatta kimi canlılar çiftleşme haricinde daima tek takılır, kimiyse kümeler halinde. Dünyadaki tüm toplumları incelediğimizde bizim hangi kategoriye girdiğimiz çok net. Evet, kimi birtakım öbür beşerler rahatsız edici ve baş ağrıtıcı olabilirler. bu biçimde vakit içinderda tek başına kalmak ve kendi dostluğundan keyif almak da pek değerlidir. Lakin bu münzevi hayat şekli giderek şiddetini artırırsa ve toplumsal bir izolasyona dönüşürse, işte bu bizi tabiatımızla yaşadığımız bir çelişkiye gdolayır. Psikoloji alanında yapılan çalışmalar net bir biçimde öbür beşerlerle birlikte geçirdiğimiz vaktin bize olan yararını ortaya koymaktadır. Bu illa fazlaca beşerle, kalabalık bir ortamda bulunmak manasına gelmez. Sizi anlayan, dinleyen ve birlikte yeni tecrübeler keşfedebileceğiniz rastgele bir insan bile gününüzü aydınlatmaya kâfi. Beşerlerle görüşmekten kaçındıkça bir daha sonraki etkileşiminizi daha güç ve yorucu kılar. Yani bir kez beşerlerle görüşmeyi kesip, devamında da bu izolasyonu devam ettirirseniz vakit içinde daha da içinize kapanır ve beşerlerle buluşmayı daha korkutucu görürsünüz. Şayet toplumsal derdinizin rastgele bir etkileşimi imkânsız kıldığını düşünüyorsanız bir psikologtan yardım almanız faydalı olacaktır.
3. Kendinize ve Diğerlerine Karşı Affedici Olun.
Herkes yanılgı yapar. Kimi kusurlar epey büyük bazılarıysa ufaktır. Utanç, suçluluk, vicdan azabı üzere kavramlar her vakit makus değildir. Yanlışlı bir davranışta bulunan kişi bu tıp hisleri deneyimleyerek kusurlu davranışını değiştirebilir. Palavra söyleyerek diğerlerinin canını yakarsanız ve bu ortaya çıktığında dışlanırsanız bu hisleri hissedebilirsiniz. Lakin artık olayları değiştirmeye ve hem kendinizi birebir vakitte etrafınızı olumlu etkilemeye başladıysanız olumsuz hisleri devam ettirmenin bir manası yoktur. Birebiri size karşı yanlış yapmış insanları affetmeyi de içerir. Örneğin yapılan bir çalışmada insanlara iş yerinde bir meslektaşlarının onlara hakaret ettiği iki senaryo verilmiştir. Bir kümenin senaryosunda bu meslektaş affedilmiş bir öteki kümenin senaryosunda ise bu meslektaştan intikam alınmıştır. Araştırmanın kararına bakılırsa kusurlu kişiyi affeden kümedeki şahıslar kendilerini daha yeterli hissetmişlerdir. Affedici olmak bir ötekini de insan olarak kabul etmeyi kolaylaştırıp zihni daha fazla öfke, kin ve nefretle meşgul etmemiştir. Affedicilik kendine saygıyı ve ruhsal sıhhati artırırken düşmanca hisleri, korkuyu ve gerilimi azaltmaktadır.
Sonuç olarak şayet gününüz makûs geçiyorsa ve keyifli olmak istiyorsanız sıradançe memnun olmayı istemektense, sizi kısıtlayan zincirleri ve kuralları gevşetmekle işe başlayabilirsiniz. Dikkat ederseniz üstteki 3 kuralda sizin denetiminizde olan alanları içermekte. Bir oburunun davranışı ile değil sizin dünyayı nasıl algıladığınızla ilgilenirsek hislerinizin denetimini de tekrar sizin elinize geçirebiliriz. Birtakım günler makus hissetmek olağandır. Her düşük yahut çökkün hissettiğimiz gün ruhsal bir sorun değildir. Lakin bu günlerin sayısı gitgide artıyorsa ve memnun olmanın bir yolunu bulamayacağımıza inanmaya başlamışsak işe bu unsurları uygulayarak başlayabiliriz.
1. Mükemmelliyetçiliği bir kenara bırakın.
Herkes harika olmak ister. Eksiksiz bir eş, dost, çalışan, arkadaş, sürücü yahut partner. Pekala lakin nedir bu kusursuz? Daha tabiattaki en ufak şeyler hakkında bile hepimiz bir başkasından farklı düşünürken nasıl tek bir harikada mutabık kaldık? Ya da hepimizin harikası bir başkasından farklı olabilir mi? Kimisi için eksiksiz olmak asla yanılgı yapmamak iken bir diğeri için geleceği ön görüp her türlü sorunu evvelde çözmek olabilir. Birisi için yüzündeki tek bir kıl tanesi bile harikalığını bozarken bir oburu için ufak bir palavra söylemesi her şeyi bitirebilir. kimi vakit kendimizi eksiksiz olmaya zorlarız. kimi zamanse diğerlerini eksiksiz davranmaya. Kimimizin harika olma isteği kendi ortasından gelir kimisiyle bunu bir diğerinin baskısıyla hisseder (anne, baba, işveren, toplum vb.). Lakin tek bir gerçek sabittir. Harika olma fikri bir maksada dönüşüp size ekstra efor sarf ettirse ve hatta vakit zaman işinize de yarasa, son analizde hayatınızı her daim olumsuz tesirler. Zira mutlak harikalık bir insanın sırtına yüklenmeyecek kadar ağır bir sorumluluktur. Bu yüzden berbat geçen bir gündeki aksiliklere odaklanırken kendinizi “bir şeyleri harika yapmak” fikrinden epey “bir şeyleri yapmak” fikrine alıştırmanız faydalıdır. Yalnızca bir şeyleri yapmanın ödüllendirici rahatlığını hissettiğinizde, mükemmeliyetçiliğin getirdiği utanç ve suçluluktan arınabilirsiniz.
2. İnsanlardan Kaçmayın.
Bizler toplumsal canlılarız. Tabiatta kimi canlılar çiftleşme haricinde daima tek takılır, kimiyse kümeler halinde. Dünyadaki tüm toplumları incelediğimizde bizim hangi kategoriye girdiğimiz çok net. Evet, kimi birtakım öbür beşerler rahatsız edici ve baş ağrıtıcı olabilirler. bu biçimde vakit içinderda tek başına kalmak ve kendi dostluğundan keyif almak da pek değerlidir. Lakin bu münzevi hayat şekli giderek şiddetini artırırsa ve toplumsal bir izolasyona dönüşürse, işte bu bizi tabiatımızla yaşadığımız bir çelişkiye gdolayır. Psikoloji alanında yapılan çalışmalar net bir biçimde öbür beşerlerle birlikte geçirdiğimiz vaktin bize olan yararını ortaya koymaktadır. Bu illa fazlaca beşerle, kalabalık bir ortamda bulunmak manasına gelmez. Sizi anlayan, dinleyen ve birlikte yeni tecrübeler keşfedebileceğiniz rastgele bir insan bile gününüzü aydınlatmaya kâfi. Beşerlerle görüşmekten kaçındıkça bir daha sonraki etkileşiminizi daha güç ve yorucu kılar. Yani bir kez beşerlerle görüşmeyi kesip, devamında da bu izolasyonu devam ettirirseniz vakit içinde daha da içinize kapanır ve beşerlerle buluşmayı daha korkutucu görürsünüz. Şayet toplumsal derdinizin rastgele bir etkileşimi imkânsız kıldığını düşünüyorsanız bir psikologtan yardım almanız faydalı olacaktır.
3. Kendinize ve Diğerlerine Karşı Affedici Olun.
Herkes yanılgı yapar. Kimi kusurlar epey büyük bazılarıysa ufaktır. Utanç, suçluluk, vicdan azabı üzere kavramlar her vakit makus değildir. Yanlışlı bir davranışta bulunan kişi bu tıp hisleri deneyimleyerek kusurlu davranışını değiştirebilir. Palavra söyleyerek diğerlerinin canını yakarsanız ve bu ortaya çıktığında dışlanırsanız bu hisleri hissedebilirsiniz. Lakin artık olayları değiştirmeye ve hem kendinizi birebir vakitte etrafınızı olumlu etkilemeye başladıysanız olumsuz hisleri devam ettirmenin bir manası yoktur. Birebiri size karşı yanlış yapmış insanları affetmeyi de içerir. Örneğin yapılan bir çalışmada insanlara iş yerinde bir meslektaşlarının onlara hakaret ettiği iki senaryo verilmiştir. Bir kümenin senaryosunda bu meslektaş affedilmiş bir öteki kümenin senaryosunda ise bu meslektaştan intikam alınmıştır. Araştırmanın kararına bakılırsa kusurlu kişiyi affeden kümedeki şahıslar kendilerini daha yeterli hissetmişlerdir. Affedici olmak bir ötekini de insan olarak kabul etmeyi kolaylaştırıp zihni daha fazla öfke, kin ve nefretle meşgul etmemiştir. Affedicilik kendine saygıyı ve ruhsal sıhhati artırırken düşmanca hisleri, korkuyu ve gerilimi azaltmaktadır.
Sonuç olarak şayet gününüz makûs geçiyorsa ve keyifli olmak istiyorsanız sıradançe memnun olmayı istemektense, sizi kısıtlayan zincirleri ve kuralları gevşetmekle işe başlayabilirsiniz. Dikkat ederseniz üstteki 3 kuralda sizin denetiminizde olan alanları içermekte. Bir oburunun davranışı ile değil sizin dünyayı nasıl algıladığınızla ilgilenirsek hislerinizin denetimini de tekrar sizin elinize geçirebiliriz. Birtakım günler makus hissetmek olağandır. Her düşük yahut çökkün hissettiğimiz gün ruhsal bir sorun değildir. Lakin bu günlerin sayısı gitgide artıyorsa ve memnun olmanın bir yolunu bulamayacağımıza inanmaya başlamışsak işe bu unsurları uygulayarak başlayabiliriz.