Beykozlu
New member
Kadının telefonu çaldı ve aşağı baktığında mesajı gördü: “Şişkinlik daha büyük”, metni okuyun, “ve acıyor.” Aceleyle yukarı, 22 yaşındaki kızının odasına çıktı. Genç kadının sol kalçasında, golf topu büyüklüğünde pembe bir parça vardı. Derinin içe doğru batması gereken belirgin kalça kemiğinin hemen altında, şimdi biraz dışa doğru şişmişti.
Bir ay önce alt karnında ilk kez ortaya çıkan bir enfeksiyon nedeniyle antibiyotikleri açıp kapatmıştı. Bu olduğunda, genç kadının birinci basamak doktoru olan Dr. Robert Figura’yı görmeye gittiler. Ekim 2020’ydi ve bir Chicago banliyösü olan Glenview, Illinois’deydiler. Covid-19 şehirde ve eyalet genelinde yaygındı; sadece doktorun ofisine gitmek, son çare olarak korkunç bir eylem haline gelmişti. Ancak bu kırmızı çıkıntı da oldukça korkutucuydu. Figura, genç kadının pelvisinde ve karın duvarında enfeksiyon olduğunu gösteren bir BT taraması istedi. İki hafta boyunca iki antibiyotik aldı ve düzeliyor gibiydi. Kızarıklık, şişlik ve sonunda ağrı bile kayboldu.
Ama uzun sürmez. Birkaç gün önce sol kalçası ağrımaya başladı. Figura ona farklı bir antibiyotiğe başladı ama faydası olmadı. Sonra şişkinlik yeniden ortaya çıktı ve büyümeye devam etti. Bir tenis topu büyüklüğünde olduğunda, Figura kabul etti – hastaneye gitme zamanı geldi.
Gerçekten Korkunç Bir Yılı Anlatıyor
Kadınlar Evanston’daki Northshore Üniversite Hastanesine vardıklarında öğleden sonra olmuştu. Anne, tesise girerken çok daha uzun olan kızının beline destekleyici bir kol sardı.
Acil servis doktoru, genç kadını görmeye gitmeden önce tıbbi kayıtlarına baktı. Neredeyse 103 derecelik bir ateşi vardı ve oldukça basit bir cilt enfeksiyonu gibi görünüyordu, ancak kayıtlarının hızlı bir şekilde gözden geçirilmesi, daha karmaşık bir hikaye ortaya çıkardı. Daha yeni enfeksiyon tedavisi gördü. Bir ay önce fallop tüplerinin çevresinde karın duvarına uzanan bir enfeksiyon nedeniyle tedavi gördü. Şimdi başka bir enfeksiyonu olduğu ortaya çıktı.
Ama göründüğü kadar sağlıklı sporcunun
ötesinde bile değildi. Beş yıl önce, pemfigus adı verilen nadir bir otoimmün hastalık teşhisi kondu. Bu hastalık derin, ağrılı kabarcıklara neden olur. 17 yaşındayken tek bir atak geçirdi ve o zamandan beri her altı ayda bir rituximab adı verilen güçlü bir bağışıklık baskılayıcı ilaçla tedavi edildi. Ayrıca ikinci bir bağışıklık baskılayıcı ilaç olan prednizon alıyordu. Ve kayıtlarındaki notlara bakılırsa, en azından yakın zamana kadar iyi iş çıkarmış gibi görünüyordu. Yani bu, bağışıklık sistemi zaten tehlikede olan genç bir kadında tekrarlayan bir enfeksiyondu. Doktor onu görmeye gitmeden önce bile, intravenöz antibiyotik almak için hastaneye yatırılması gerektiği açıktı, çünkü daha önce denedikleri onu başarısızlığa uğratmıştı.
Ancak genç kadının annesi, hastanede sonraki birkaç gün boyunca kızını görmeye gelen birçok doktora, bunun bu en yeni enfeksiyondan daha fazlası olduğunu açıkladı. Geçen yıl boyunca – o bir pemfigus nöbeti dışında hiç hasta olmayan kızı – defalarca hasta olmuştu. Doktorlarının başlangıçta pemfigusunun alevlenmesine bağladığı bir dizi ağrılı atak geçirdi. Ama testler öyle olmadığını gösterdi. İlk saldırı neredeyse bir yıl önceydi ve yumurtalıklarından birindeydi. Yaklaşık bir hafta antibiyotik tedavisi ile hastanede kaldı. Sonrasında hala kendini iyi hissetmiyordu. Hamileliği önlemek için rahime yerleştirilen küçük cihaz olan RİA’yı çıkardılar; bu da yardımcı olmadı.
Sonra idrar yolunda ve çevresinde ağrılı ülserler ve enfeksiyonlar gelişti. En kötüsü buydu. Acı o kadar korkunçtu ki, bir noktada genç kadın işemek zorunda kalmamak için bir şey içmeyi tamamen reddetti. Jinekolog, ağrısız idrar yapabilmesi için mesanesine bir tüp yerleştirdi; yardımcı oldu, ama kendi türünde bir korkuydu. Kimse onun ne olduğunu çözememiş gibiydi. Pemfigus değildi, ancak bağışıklık sisteminizin bir hastalığına sahip olduğunuzda, bir saniye gelişme riskiniz çok daha yüksektir. Antibiyotiklere ek olarak, iki bağışıklık sistemini baskılayan ilaç daha başlandı. Doktorları son birkaç aydır onları yavaş yavaş azaltıyordu. Yeni sorunlar patlak verdiğinde kendini yeniden iyi hissetmeye başlamıştı.
Kredi… Ina Jang’ın fotoğrafı
İki Önemli Faktör
Ona söylendiğine göre, sadece bir selülit – derisindeki bir enfeksiyon. İntravenöz antibiyotiklerle tedavi edildi ve sonunda iki başka antibiyotikle eve gönderildi. Genç kadının cesareti kırıldı ve depresyona girdi. Mühlet, şimdi daha iyiydi ama ya antibiyotikleri bırakınca her şey eskisi gibi geri gelirse? Annesi, gerçek cevaplara ulaşabilecek bir doktor bulmaya kararlıydı. Bir akrabası, bir yıl önce gördüğü bir bulaşıcı hastalık doktoru önerdi, Dr. Brett Williams. Chicago’da Rush Üniversitesi Tıp Merkezi’ndeydi.
Ertesi hafta kızının kendisini görmesi için randevu aldı. Ziyaretten önce Williams tıbbi kayıtları inceledi. Açıkçası berbat bir yıl olmuştu. Ama onun karmaşık geçmişinde ilerlerken, iki faktör göze çarpıyordu. İlk olarak, antibiyotik kullanırken iyileşti, ancak durdurulduklarında enfeksiyon hemen geri geldi gibi görünüyordu. Sadece kendini daha kötü hissetmesi değildi. Antibiyotik tedavisini bitirdikten sonraki haftalar hatta günler içinde ateşler ve yeni veya kötüleşen bir enfeksiyonun diğer nesnel kanıtlarını geliştirdi. Bu olağandışıydı.
İkincisi, tüm bu sorunlar RİA aldıktan sonra başlamış gibi görünüyordu. Bu cihazlar çok etkili ve oldukça güvenlidir, ancak ilk onaylandıklarında bir kadının pelvik inflamatuar hastalık (PID) riskini artırabileceğine dair endişeler vardı. Daha yeni çalışmalar risk artışı göstermedi. Bazı RİA türleri enfeksiyon riskini bile azaltabilir. RİA olsun veya olmasın PID’nin en yaygın nedenleri bel soğukluğu ve klamidyadır. Bu enfeksiyonların hiçbiri için pozitif test yapmadı. Ayrıca, daha önce verilmiş olan antibiyotiklere genellikle oldukça duyarlıdırlar.
Ancak bu tuhaflıkların her ikisini de açıklayabilecek olağandışı bir hata var. Aktinomiçes adı verilen bir bakteridir. Bu organizma normalde ağız ve kolonda ve bazen de vajinada yaşar. RİA’lı hastalarda PID ile ilişkilendirilmiştir. Agresif bir böcektir ve vücuda yayılabilir. Tamamen silinmezse, tekrar tekrar geri gelebilir. Williams, bunun tamamen tedavi edilebilir olduğu için sahip olduğu şey olacağı konusunda umutluydu.
The Secret Is Time
Williams sonunda hastayla tanıştığında, kadının ne kadar iyi göründüğü konusunda içini rahatlattı. Halen iki antibiyotik – Augmentin ve Doxycycline – alıyordu ve tüm semptomları gitmişti. Ağrısı yoktu, ateşi yoktu. Ama yorgundu. 12 saate kadar uyuyabiliyordu ve egzersiz yapmak bile isteyemeyecek kadar yorgundu ki bu her zaman hayatının önemli bir parçası olmuştu. Williams, anne ve kızına bu organizmayı tedavi etmenin sırrının zaman olduğunu söyledi. Aktinomiçesleri tedavi etmek çoğu bakteriden çok daha uzun sürer. Rahminden pelvik duvarından uyluğuna yayılan böyle kapsamlı bir enfeksiyon için en az altı ay antibiyotik kullanması gerekiyordu.
Hasta bir yıl boyunca Doksisiklin aldı ve sonunda geçen sonbaharda kesildi. Enfeksiyon geri gelmedi ve Williams da gelmeyeceğinden umutlu. Hasta, her zamanki antrenman ve voleybol rutinlerine geri döndüğü için çok heyecanlı. Ona, bu kadar çok kişiyi boğduktan sonra bu teşhisi koymanın neden bu kadar kolay olduğunu sordum. “Bu, dahiliyecilerin görmeyeceği kadar nadir, ancak benim gibi bulaşıcı hastalık doktorlarının oldukça düzenli olarak karşılaşabileceği kadar yaygın bir böcek,” diye düşünceli bir şekilde yanıtladı. “Ve bu tüm farkı yaratıyor.”
Lisa Sanders, MD, dergiye katkıda bulunan bir yazardır. En son kitabı “Teşhis: En Şaşırtıcı Tıbbi Gizemleri Çözmek”. Paylaşacak çözülmüş bir vakanız varsa, ona [email protected] adresinden yazın.
Bir ay önce alt karnında ilk kez ortaya çıkan bir enfeksiyon nedeniyle antibiyotikleri açıp kapatmıştı. Bu olduğunda, genç kadının birinci basamak doktoru olan Dr. Robert Figura’yı görmeye gittiler. Ekim 2020’ydi ve bir Chicago banliyösü olan Glenview, Illinois’deydiler. Covid-19 şehirde ve eyalet genelinde yaygındı; sadece doktorun ofisine gitmek, son çare olarak korkunç bir eylem haline gelmişti. Ancak bu kırmızı çıkıntı da oldukça korkutucuydu. Figura, genç kadının pelvisinde ve karın duvarında enfeksiyon olduğunu gösteren bir BT taraması istedi. İki hafta boyunca iki antibiyotik aldı ve düzeliyor gibiydi. Kızarıklık, şişlik ve sonunda ağrı bile kayboldu.
Ama uzun sürmez. Birkaç gün önce sol kalçası ağrımaya başladı. Figura ona farklı bir antibiyotiğe başladı ama faydası olmadı. Sonra şişkinlik yeniden ortaya çıktı ve büyümeye devam etti. Bir tenis topu büyüklüğünde olduğunda, Figura kabul etti – hastaneye gitme zamanı geldi.
Gerçekten Korkunç Bir Yılı Anlatıyor
Kadınlar Evanston’daki Northshore Üniversite Hastanesine vardıklarında öğleden sonra olmuştu. Anne, tesise girerken çok daha uzun olan kızının beline destekleyici bir kol sardı.
Acil servis doktoru, genç kadını görmeye gitmeden önce tıbbi kayıtlarına baktı. Neredeyse 103 derecelik bir ateşi vardı ve oldukça basit bir cilt enfeksiyonu gibi görünüyordu, ancak kayıtlarının hızlı bir şekilde gözden geçirilmesi, daha karmaşık bir hikaye ortaya çıkardı. Daha yeni enfeksiyon tedavisi gördü. Bir ay önce fallop tüplerinin çevresinde karın duvarına uzanan bir enfeksiyon nedeniyle tedavi gördü. Şimdi başka bir enfeksiyonu olduğu ortaya çıktı.
Ama göründüğü kadar sağlıklı sporcunun
ötesinde bile değildi. Beş yıl önce, pemfigus adı verilen nadir bir otoimmün hastalık teşhisi kondu. Bu hastalık derin, ağrılı kabarcıklara neden olur. 17 yaşındayken tek bir atak geçirdi ve o zamandan beri her altı ayda bir rituximab adı verilen güçlü bir bağışıklık baskılayıcı ilaçla tedavi edildi. Ayrıca ikinci bir bağışıklık baskılayıcı ilaç olan prednizon alıyordu. Ve kayıtlarındaki notlara bakılırsa, en azından yakın zamana kadar iyi iş çıkarmış gibi görünüyordu. Yani bu, bağışıklık sistemi zaten tehlikede olan genç bir kadında tekrarlayan bir enfeksiyondu. Doktor onu görmeye gitmeden önce bile, intravenöz antibiyotik almak için hastaneye yatırılması gerektiği açıktı, çünkü daha önce denedikleri onu başarısızlığa uğratmıştı.
Ancak genç kadının annesi, hastanede sonraki birkaç gün boyunca kızını görmeye gelen birçok doktora, bunun bu en yeni enfeksiyondan daha fazlası olduğunu açıkladı. Geçen yıl boyunca – o bir pemfigus nöbeti dışında hiç hasta olmayan kızı – defalarca hasta olmuştu. Doktorlarının başlangıçta pemfigusunun alevlenmesine bağladığı bir dizi ağrılı atak geçirdi. Ama testler öyle olmadığını gösterdi. İlk saldırı neredeyse bir yıl önceydi ve yumurtalıklarından birindeydi. Yaklaşık bir hafta antibiyotik tedavisi ile hastanede kaldı. Sonrasında hala kendini iyi hissetmiyordu. Hamileliği önlemek için rahime yerleştirilen küçük cihaz olan RİA’yı çıkardılar; bu da yardımcı olmadı.
Sonra idrar yolunda ve çevresinde ağrılı ülserler ve enfeksiyonlar gelişti. En kötüsü buydu. Acı o kadar korkunçtu ki, bir noktada genç kadın işemek zorunda kalmamak için bir şey içmeyi tamamen reddetti. Jinekolog, ağrısız idrar yapabilmesi için mesanesine bir tüp yerleştirdi; yardımcı oldu, ama kendi türünde bir korkuydu. Kimse onun ne olduğunu çözememiş gibiydi. Pemfigus değildi, ancak bağışıklık sisteminizin bir hastalığına sahip olduğunuzda, bir saniye gelişme riskiniz çok daha yüksektir. Antibiyotiklere ek olarak, iki bağışıklık sistemini baskılayan ilaç daha başlandı. Doktorları son birkaç aydır onları yavaş yavaş azaltıyordu. Yeni sorunlar patlak verdiğinde kendini yeniden iyi hissetmeye başlamıştı.
Kredi… Ina Jang’ın fotoğrafı
İki Önemli Faktör
Ona söylendiğine göre, sadece bir selülit – derisindeki bir enfeksiyon. İntravenöz antibiyotiklerle tedavi edildi ve sonunda iki başka antibiyotikle eve gönderildi. Genç kadının cesareti kırıldı ve depresyona girdi. Mühlet, şimdi daha iyiydi ama ya antibiyotikleri bırakınca her şey eskisi gibi geri gelirse? Annesi, gerçek cevaplara ulaşabilecek bir doktor bulmaya kararlıydı. Bir akrabası, bir yıl önce gördüğü bir bulaşıcı hastalık doktoru önerdi, Dr. Brett Williams. Chicago’da Rush Üniversitesi Tıp Merkezi’ndeydi.
Ertesi hafta kızının kendisini görmesi için randevu aldı. Ziyaretten önce Williams tıbbi kayıtları inceledi. Açıkçası berbat bir yıl olmuştu. Ama onun karmaşık geçmişinde ilerlerken, iki faktör göze çarpıyordu. İlk olarak, antibiyotik kullanırken iyileşti, ancak durdurulduklarında enfeksiyon hemen geri geldi gibi görünüyordu. Sadece kendini daha kötü hissetmesi değildi. Antibiyotik tedavisini bitirdikten sonraki haftalar hatta günler içinde ateşler ve yeni veya kötüleşen bir enfeksiyonun diğer nesnel kanıtlarını geliştirdi. Bu olağandışıydı.
İkincisi, tüm bu sorunlar RİA aldıktan sonra başlamış gibi görünüyordu. Bu cihazlar çok etkili ve oldukça güvenlidir, ancak ilk onaylandıklarında bir kadının pelvik inflamatuar hastalık (PID) riskini artırabileceğine dair endişeler vardı. Daha yeni çalışmalar risk artışı göstermedi. Bazı RİA türleri enfeksiyon riskini bile azaltabilir. RİA olsun veya olmasın PID’nin en yaygın nedenleri bel soğukluğu ve klamidyadır. Bu enfeksiyonların hiçbiri için pozitif test yapmadı. Ayrıca, daha önce verilmiş olan antibiyotiklere genellikle oldukça duyarlıdırlar.
Ancak bu tuhaflıkların her ikisini de açıklayabilecek olağandışı bir hata var. Aktinomiçes adı verilen bir bakteridir. Bu organizma normalde ağız ve kolonda ve bazen de vajinada yaşar. RİA’lı hastalarda PID ile ilişkilendirilmiştir. Agresif bir böcektir ve vücuda yayılabilir. Tamamen silinmezse, tekrar tekrar geri gelebilir. Williams, bunun tamamen tedavi edilebilir olduğu için sahip olduğu şey olacağı konusunda umutluydu.
The Secret Is Time
Williams sonunda hastayla tanıştığında, kadının ne kadar iyi göründüğü konusunda içini rahatlattı. Halen iki antibiyotik – Augmentin ve Doxycycline – alıyordu ve tüm semptomları gitmişti. Ağrısı yoktu, ateşi yoktu. Ama yorgundu. 12 saate kadar uyuyabiliyordu ve egzersiz yapmak bile isteyemeyecek kadar yorgundu ki bu her zaman hayatının önemli bir parçası olmuştu. Williams, anne ve kızına bu organizmayı tedavi etmenin sırrının zaman olduğunu söyledi. Aktinomiçesleri tedavi etmek çoğu bakteriden çok daha uzun sürer. Rahminden pelvik duvarından uyluğuna yayılan böyle kapsamlı bir enfeksiyon için en az altı ay antibiyotik kullanması gerekiyordu.
Hasta bir yıl boyunca Doksisiklin aldı ve sonunda geçen sonbaharda kesildi. Enfeksiyon geri gelmedi ve Williams da gelmeyeceğinden umutlu. Hasta, her zamanki antrenman ve voleybol rutinlerine geri döndüğü için çok heyecanlı. Ona, bu kadar çok kişiyi boğduktan sonra bu teşhisi koymanın neden bu kadar kolay olduğunu sordum. “Bu, dahiliyecilerin görmeyeceği kadar nadir, ancak benim gibi bulaşıcı hastalık doktorlarının oldukça düzenli olarak karşılaşabileceği kadar yaygın bir böcek,” diye düşünceli bir şekilde yanıtladı. “Ve bu tüm farkı yaratıyor.”
Lisa Sanders, MD, dergiye katkıda bulunan bir yazardır. En son kitabı “Teşhis: En Şaşırtıcı Tıbbi Gizemleri Çözmek”. Paylaşacak çözülmüş bir vakanız varsa, ona [email protected] adresinden yazın.