Ezel Dizisiyle Hafızalarımıza Kazınan 15 Replik

Bayburtgüzeli

Global Mod
Global Mod
Her ne kadar son senelerda tekdüzeleşmiş olsalar da Türk dizileri, dünya tarafınca da kabul görmüş başarılı üretimler. Bizler de elimizin altındaki bu madenlerin bedelini daha güzel anlayıp tanımak için yeni bir seriye başlayacağız. Türk dizilerinin efsane repliklerine yer vereceğimiz içeriklerimiz, siz kıymetli takipçilerimizin ortasında “Yalnız hoş diziydi ha” formunda bir his oluşturabilir. Tertipli olarak oluşturacağımız bu listemizin birinci konuğu, final kısmının akabinde yıllar geçmesine karşın hala bir hayli kişinin en çok sevdiği dizi olmayı başaran Ezel olacak.

Tuncel Kurtiz üzere büyük bir ustanın hayat verdiği Ramiz Dayı başta olmak üzere gerek kıssası gerekse de oyunculuklarıyla epey özel bir dizi olan Ezel, replikleriyle de beğeni toplamaya devam ediyor. Haydi gelin evvel Ezel’in kısa bir öyküsünü, daha sonrasında da bu dizideki replikleri hatırlayalım.

Türk televizyon efsanesi Ezel’i tanıyalım

Ay imal tarafınca toplamda 71 kısım yayınlanan Ezel, aslında Monte Kristo Kontu’nun başarılı bir uyarlaması olarak geçiyor. Dizide baş karakterimiz Ömer, aşık olduğu Eyşan’la evlenme hazırlıkları yapmaktadır. Ayrıyeten Ömer’in çocukluk arkadaşı Cengiz ve fazlaca sevdiği ustası Kerpeten Ali’yle de fazlaca yakındırlar. Bir gün; Eyşan, Cengiz ve Ali, son derece güzel niyetli olan Ömer’e ihanet ederek kendi yaptıkları hırsızlığı bizim saf karakterimizin üzerine atıp Ömer’i cezaevine gönderirler.

Cezaevinde Ramiz Karaeski; bilindik ismiyle Ramiz dayıyla karşılaşan Ömer, hatasız yere bu hapishanede yatar. Bir isyan daha sonrası cezaevinde çıkan yangında bedeni yanan Ömer, Ramiz dayının kontaklarıyla hapishaniçin çıkarılıp ameliyatlar kararı değişik bir beşere dönüşür. Bu süreçten daha sonra Ömer diye biri yoktur, artık o Ezel’dir. bir süre daha sonra Ramiz dayı da hapishaniçin çıkar ve bir arada alınması gereken intikamların peşine düşerler.

Türk dizi efsanesi Ezel’in hafızalardan çıkmayan replikleri

“Fırtınada ağaçlar nasıl çatırdar bilir misin kardeş?”


Herkes öldürür sevdiğini…



“halbuki herkes öldürür sevdiğini, kulak verin bu dediklerime.

Kimi bir bakışıyla yapar bunu, kimi dalkavukça sözlerle.

Korkaklar öpücük ile öldürür, yürekliler kılıç darbeleriyle.

Kimi gençken öldürür sevdiğini, kimi yaşlıyken.

Şehvetli ellerle boğar kimi, kimi altından ellerle.

Merhametli kişi bıçak kullanır, zira bıçakla ölen çabuk soğur.

Kimi gereğince sevmez, kimi fazla sever.

Kimi satar, kimi de satın alır.

Kimi gözyaşı döker öldürürken, kimi kılı kıpardamadan.

Zira herkes öldürür sevdiğini, ancak herkes öldürdü diye ölmez.”

“Nereye gitti bizim İstanbul ha!”


Sen erkeklerina öldürmeyi öğretirsin, ben ölmeyi…



“Seninle benim aramdaki fark kardeş, sen kendin için yalvarırsın, ben ise sevdiklerim için… Seninle bizim aramızdaki fark kardeş, sen erkeklerina öldürmeyi öğretirsin, ben ölmeyi. Öldürmek için gelen öldürmeden dönebilir, lakin ölmek için gelen…”

Son bir müzik…



“Bir müzik istiyorum kardeş senden, son bir müzik. Bir ihtimal daha var o da ölmek mi dersin. Son kez çal benim için.”

hayatın kuralı bu yeğen…


“yaşamın kuralı bu yeğen. Ne kadar uzağa gidersen git, başladığın yere dönersin sonunda. Ne kadar değişirsen değiş, nerede keyifli olduysan daima oraya çevirirsin kafanı. Ne kadar terbiye etsen de susturamazsın ortasındaki canavarı. Nereye gidersen git yeğenim şunu unutma; herkes gün olur konutuna geri döner.”

Neymiş problem?


“Mesele, en keyifli olduğun o gün, en hoşlar hayaller kurduğun o gün ölmekmiş sıkıntı. Sıkıntı ölmek değil, sıkıntı dost bildiğin, en güvendiğin adamın eliyle ölmekmiş problem.”

Hiç kimse çaresiz değildir…


“En karanlık gününde, en çaresiz anında kendini ortaya atıyorsan şayet, en mutsuz anında, kendin için değil, çocukların için, kendini deva diye sunuyorsan şayet, yüreğinde çocuğunun sevgisini tutan, hiç kimse çaresiz değildir.”

“kimi vakit o denli acır ki için değiştin sanırsın, artık dersin. Artık her şeyi yapabilirim.”


“Ben her şeyi olan ve kaybedeceği hiçbir şey olmayan beşerim.”


Aşağıda alevler, gerimde melek, önümde şeytan…



“Bugün bir köprünün tam ortasında duruverdim. Aşağıda alevler, gerimde melek, önümde şeytan, ikisi de birebir soruyu sordu: Kimsin sen? Kimin tarafındasın? Aşk mı? İntikam mı? Mahkum mu? Cellat mı? Daima ikisinden birini seçmemizi isterler fakat daima üçüncü bir şık var; o da ateşe atlamak.”

Güç gizden gelir…


“Kaderimiz niçin avucumuzun ortasında yazılıdır bilir misin? Gerektiğinde gizleyebilelim diye. Niçin bilir misin? Zira güç gizden gelir. Gerçek niyetini kimse bilmeyecek. Bahtın sırrındır. Yazgısını kimselerle paylaşmayacaksın.”

Avucundakileri savuracaksın havaya…


“kimi vakit yeğen, işleri yoluna koymak için sıkmayacaksın yumruğunu, açacaksın avucunu. Avucundakileri savuracaksın havaya. Bekleyeceksin, bekleyeceksin sana geri gelmelerini.”

Herkes tabiatının gereğini yapar…


Geçmişe dönmek öteki, geçmişi silmek öbür. Bir defa aktı mı vaktin ortasından suyun yolu değişmez. “Unutma! Bin defa dönsen o güne, bin kez ihanet edecekler sana. Herkes tabiatının gereğini yapar. Bin kez ihanet etseler sana devası yok bin defa gidersin yanlarına.”

“Sakın tekrar seni seviyorum deme, zira inanırım.”
 
Üst