Çizgi romanlar, her ne kadar sinemaların ortaya çıkışından evvel fantastik kıssaların anlatımı için kullanılan yegâne araçlardan birisi olsa da günümüzde bile hâlâ “çizgi roman okuru” olarak tanımlayabileceğimiz milyonlarca birey mevcut. Natürel ki durum bu biçimde olunca daima olarak yeni çizgi romanlar ve yeni maceralar okurlarla buluşuyor.
Bu maceralardan bir tanesi olan Voyagis de Türk çizgi roman çizeri Sümeyye Kesgin’in kaleminden çıkıyor. Daha evvelce dünyaca ünlü çizgi roman müellifleri Jay Faerber ve Mark Silvestri ile Elsewhere ve Rise of the Magi gibi başarılı serilere imza atan Kesgin ile yeni çizgi romanı hakkında kısa bir söyleşi gerçekleştirdik. Bu söyleşide Voyagis, çizgi roman dünyası ve yapay zekâ dahil bir hayli husustan konuştuk.
Çizgi roman çizeri olmaya nasıl karar verdiniz? Bir anda aklınıza mı geldi, yoksa daima içinizde var mıydı?
Her insan üzere ben de kendimi bildim bileli bir yerlere karalamalar yapıyordum. Üniversite okurken derslere odaklanamadığımı ve çizim alanında keyifli olabileceğimi fark ederek okulu bıraktım ve grafik tasarım kısmına girdim. Birinci başlarda niyetim albüm kapakları, karikatürler, posterler özetlemek gerekirse her şeyi yapmaktı lakin çizgi romanlara her vakit düşkündüm. Hatta bitirme projem de Ghost Rider’ın Türkiye kaidelerine uyarlanmış bir versiyonu olan “Hayalet Süvari” olmuştu.
Elsewhere (Başkabiryer), hem ülkemizde tıpkı vakitte globalda büyük ses getirdi. Bana bakılırsa bunun en büyük sebeplerinden birisi karakterlerin gerçek hayatta da kaybolan ve bulunamayan bireyler olması. Buna ek olarak çizgi romanın en dikkat çeken noktası karakterlerin çizim biçimiydi. Bir karakterin yalnızca mimiklerinden bile olayın gidişatını basitçe anlayabiliyorduk. Bu ayrıntılar tabiatıyla mi ortaya çıktı, yoksa bilhassa üzerine çalıştınız mı?
Bu durum biraz da çizgi roman çizerinin evvelarine bağlı. Ardışık fotoğraflarla bir öykü anlatıyoruz lakin karakterlerin beden lisanı, sözleri ve genel kompozisyon epeyce değerli. Fakat benim için karakterlerin bakışları ve yüz sözleri birinci sırada geliyor. Ben de istemsizce yıllar içerisinde karakterlerin gözlerinin kısılmasından tutun da ağzını bükmesine kadar bir fazlaca ince ayrıntıya dikkat etmeye başladım.
Peki bu stil bilgileri niye Marvel yahut DC üzere global çaptaki firmalarda bakılırsamiyoruz?
Daha evvel Marvel için de kimi işler yaptım. Orada çizerlere fazlaca kısa bir süre veriliyor ve ne yazık ki yüz tabirine pek sıra gelmiyor. Ekseriyetle muhteşem kahraman çizgi romanlarında histen fazla aksiyon daha kıymetli olduğu için, yüz sözleri ve his transferi ikinci planda kalabiliyor.
Şu anda çizgi roman çizerlerinin kendi işlerini özgürce yayımlayabildiği yegâne platform olan Image Comic bünyesinde çalışıyorsunuz. Buradaki işinizi Marvel ya da DC’de tam vakitli bir çizer olmaya değişir miydiniz?
Image Comics’te çalışmak mutlaka kusursuz bir his. Elsewhere’de hem co-creator hem çizerdim. Voyagis ise büsbütün kendi projem. Image Comic bünyesinde ürettiğiniz işlerin sahibi siz oluyorsunuz ve şirket yalnızca bu projenin gelirlerinden belli bir yüzde alıyor.
Marvel ve DC üzere kurumsal büyük şirketlerde ise çizmenizi istedikleri projeleri çiziyorsunuz ya da projelerinizi şirkete satıyorsunuz. Bu şirketlerin en büyük artısı da popülarite kazanmanız. Tanınan bir projede çalıştığınızda sizi her gün her dakika takip eden hayranlara sahip oluyorsunuz. Tanınan projelerde çalışmak daha büyük bir takipçi kitlesi sağlayabiliyor. Kendi projelerimi çizmeyi sürdürmek hayalim olsa da ara orta Marvel’la çalışmaya devam etmeyi de istiyorum. İkisinin kendine bakılırsa hoş tarafları var.
Biraz da Voyagis’ten bahsedelim. NASA’nın Voyager uydularından birisinin uzaylılar tarafınca bulunmasıyla başlayan macera, bir fazlaca çizgi roman okuru tarafınca fazlaca beğenildi. Voyagis’in öyküsü yıllar ortasında mi başınızda netleşti, yoksa bir gece apansız ilham mı geldi?
Her vakit uzay bilimlerine merakım vardı. Bilhassa Voyager uyduları bana daima büyüleyici gelmişti. Elsewhere’i bitirdikten daha sonra da masaya oturup neler yapabilirim diye düşünmeye başladım ve Voyagis’in temelleri bu türlü atıldı. Karakterleri tasarlamak ise en uzun süren kısım oldu. Okurun bağ kurabilmesi için insana benzemesini istiyordum ancak klasik görünümlerden de uzak durmak istedim. Elimden geldiğince özgün karakterler oluşturmaya çalıştım ve çabucak sonrasındasında öyküyü inşa ettim.
Voyagis’in yol haritasını az epeyce başınızda belirlemişsinizdir. Bu kıssa için başınızda uzun soluklu bir seri mi var, yoksa yalnızca birkaç sayıda öyküyü toparlayıp yeni maceralara mı yelken açacaksınız?
Aslında Voyagis’i yalnızca 5 sayılık bir öykü olarak düşündüm ve sonucumda neredeyse kesindim. Lakin editörüm bana son sayı için final yazmamamı ve serinin devam etmesinin hoş olabileceğini söylemiş oldu. Alışılmış ki bu 5 sayı büsbütün bittikten daha sonra okurların ilgisine nazaran serinin yol haritası biraz daha muhakkak olacak.
Günümüzde bir hayli genç yetenek, manga ya da çizgi roman dünyasına atılmak istiyor lakin hem nereden başlaması gerektiğiniz bilmiyor birebir vakitte “Beni kim ne yapsın” diyor. Onlara ne üzere tavsiyeler verebilirsiniz?
Eğer yapmak istedikleri işin bu olduğuna eminlerse muhakkak vazgeçmesinler. Bu noktada sosyal medya hesaplarını bir portföy üzere kullanabilirler ve mümkün olduğunca projelerini ve fikirlerini anlatan e-postalarla şirketlere ve editörlere ulaşabilirler. Ayrıyeten imkanları var ise çizgi roman fuarlarına giderek oradaki şirketlere portfolyolarını bırakabilirler. Ben açıkçası baht yapıtı olarak Mark Silvestri tarafınca fark edildim ve serüvenim bu türlü başladı.
Ne yazık ki bölümde bir hayli “başlangıç firması” oldukca düşük fiyatlar teklif ediyor çizerlere. Fakat bu firmalar çizerler için bir sıçrama tahtası bakılırsavi nazaranbilir ve büyük şirketlerin onları keşfetmesine yardımcı olabilir.
Son periyotta okuduğunuz hikaye ve romanların ortasından bir adedini çizmek isteseniz hangisi olurdu?
Son devirde yoğunluktan dolayı pek fazla kitap okuyamasam da Alfred Bester’in “Kaplan! Kaplan!” kitabını çizgi romana uyarlamak isterdim.
Son olarak bildiğiniz üzere son günlerde yapay zekâların ürettiği görseller ziyadesiyle tartışma konusu oldu. Makine tahsilinde kullanılan içeriklerin ortasında sanatkarların portfolyolarının da olması oldukçaça reaksiyon çekti ve “No to AI” isimli bir hareket başlatıldı. Siz bu hususta ne düşünüyorsunuz?
Bu aslında fazlaca derin ve gri alanlarla dolu bir mevzu. Lakin eli kalem tutan ve özgün çizimler üreten şimdi herkes için bu yapay zekâlar hayal gücüne bir hakaret olarak görülüyor. sıradan dizaynlar için hayli faydalı bir teknolojik ilerleme olsa da bu mevzunun ahlaki ve etik taraflarını görmezden gelmemek lazım. Fakat bir hayli çizerin ve tasarımcının canını en hayli sıkan bahis bir yapay zekâya insan muamelesi yapılması.
Şahsen ben bu mevzuda yapay zekâları geliştiren firmaların çizerleri de düşünerek değerler alması gerektiğini düşünüyorum.
Bu maceralardan bir tanesi olan Voyagis de Türk çizgi roman çizeri Sümeyye Kesgin’in kaleminden çıkıyor. Daha evvelce dünyaca ünlü çizgi roman müellifleri Jay Faerber ve Mark Silvestri ile Elsewhere ve Rise of the Magi gibi başarılı serilere imza atan Kesgin ile yeni çizgi romanı hakkında kısa bir söyleşi gerçekleştirdik. Bu söyleşide Voyagis, çizgi roman dünyası ve yapay zekâ dahil bir hayli husustan konuştuk.
Çizgi roman çizeri olmaya nasıl karar verdiniz? Bir anda aklınıza mı geldi, yoksa daima içinizde var mıydı?
Her insan üzere ben de kendimi bildim bileli bir yerlere karalamalar yapıyordum. Üniversite okurken derslere odaklanamadığımı ve çizim alanında keyifli olabileceğimi fark ederek okulu bıraktım ve grafik tasarım kısmına girdim. Birinci başlarda niyetim albüm kapakları, karikatürler, posterler özetlemek gerekirse her şeyi yapmaktı lakin çizgi romanlara her vakit düşkündüm. Hatta bitirme projem de Ghost Rider’ın Türkiye kaidelerine uyarlanmış bir versiyonu olan “Hayalet Süvari” olmuştu.
Elsewhere (Başkabiryer), hem ülkemizde tıpkı vakitte globalda büyük ses getirdi. Bana bakılırsa bunun en büyük sebeplerinden birisi karakterlerin gerçek hayatta da kaybolan ve bulunamayan bireyler olması. Buna ek olarak çizgi romanın en dikkat çeken noktası karakterlerin çizim biçimiydi. Bir karakterin yalnızca mimiklerinden bile olayın gidişatını basitçe anlayabiliyorduk. Bu ayrıntılar tabiatıyla mi ortaya çıktı, yoksa bilhassa üzerine çalıştınız mı?
Bu durum biraz da çizgi roman çizerinin evvelarine bağlı. Ardışık fotoğraflarla bir öykü anlatıyoruz lakin karakterlerin beden lisanı, sözleri ve genel kompozisyon epeyce değerli. Fakat benim için karakterlerin bakışları ve yüz sözleri birinci sırada geliyor. Ben de istemsizce yıllar içerisinde karakterlerin gözlerinin kısılmasından tutun da ağzını bükmesine kadar bir fazlaca ince ayrıntıya dikkat etmeye başladım.
Peki bu stil bilgileri niye Marvel yahut DC üzere global çaptaki firmalarda bakılırsamiyoruz?
Daha evvel Marvel için de kimi işler yaptım. Orada çizerlere fazlaca kısa bir süre veriliyor ve ne yazık ki yüz tabirine pek sıra gelmiyor. Ekseriyetle muhteşem kahraman çizgi romanlarında histen fazla aksiyon daha kıymetli olduğu için, yüz sözleri ve his transferi ikinci planda kalabiliyor.
Şu anda çizgi roman çizerlerinin kendi işlerini özgürce yayımlayabildiği yegâne platform olan Image Comic bünyesinde çalışıyorsunuz. Buradaki işinizi Marvel ya da DC’de tam vakitli bir çizer olmaya değişir miydiniz?
Image Comics’te çalışmak mutlaka kusursuz bir his. Elsewhere’de hem co-creator hem çizerdim. Voyagis ise büsbütün kendi projem. Image Comic bünyesinde ürettiğiniz işlerin sahibi siz oluyorsunuz ve şirket yalnızca bu projenin gelirlerinden belli bir yüzde alıyor.
Marvel ve DC üzere kurumsal büyük şirketlerde ise çizmenizi istedikleri projeleri çiziyorsunuz ya da projelerinizi şirkete satıyorsunuz. Bu şirketlerin en büyük artısı da popülarite kazanmanız. Tanınan bir projede çalıştığınızda sizi her gün her dakika takip eden hayranlara sahip oluyorsunuz. Tanınan projelerde çalışmak daha büyük bir takipçi kitlesi sağlayabiliyor. Kendi projelerimi çizmeyi sürdürmek hayalim olsa da ara orta Marvel’la çalışmaya devam etmeyi de istiyorum. İkisinin kendine bakılırsa hoş tarafları var.
Biraz da Voyagis’ten bahsedelim. NASA’nın Voyager uydularından birisinin uzaylılar tarafınca bulunmasıyla başlayan macera, bir fazlaca çizgi roman okuru tarafınca fazlaca beğenildi. Voyagis’in öyküsü yıllar ortasında mi başınızda netleşti, yoksa bir gece apansız ilham mı geldi?
Her vakit uzay bilimlerine merakım vardı. Bilhassa Voyager uyduları bana daima büyüleyici gelmişti. Elsewhere’i bitirdikten daha sonra da masaya oturup neler yapabilirim diye düşünmeye başladım ve Voyagis’in temelleri bu türlü atıldı. Karakterleri tasarlamak ise en uzun süren kısım oldu. Okurun bağ kurabilmesi için insana benzemesini istiyordum ancak klasik görünümlerden de uzak durmak istedim. Elimden geldiğince özgün karakterler oluşturmaya çalıştım ve çabucak sonrasındasında öyküyü inşa ettim.
Voyagis’in yol haritasını az epeyce başınızda belirlemişsinizdir. Bu kıssa için başınızda uzun soluklu bir seri mi var, yoksa yalnızca birkaç sayıda öyküyü toparlayıp yeni maceralara mı yelken açacaksınız?
Aslında Voyagis’i yalnızca 5 sayılık bir öykü olarak düşündüm ve sonucumda neredeyse kesindim. Lakin editörüm bana son sayı için final yazmamamı ve serinin devam etmesinin hoş olabileceğini söylemiş oldu. Alışılmış ki bu 5 sayı büsbütün bittikten daha sonra okurların ilgisine nazaran serinin yol haritası biraz daha muhakkak olacak.
Günümüzde bir hayli genç yetenek, manga ya da çizgi roman dünyasına atılmak istiyor lakin hem nereden başlaması gerektiğiniz bilmiyor birebir vakitte “Beni kim ne yapsın” diyor. Onlara ne üzere tavsiyeler verebilirsiniz?
Eğer yapmak istedikleri işin bu olduğuna eminlerse muhakkak vazgeçmesinler. Bu noktada sosyal medya hesaplarını bir portföy üzere kullanabilirler ve mümkün olduğunca projelerini ve fikirlerini anlatan e-postalarla şirketlere ve editörlere ulaşabilirler. Ayrıyeten imkanları var ise çizgi roman fuarlarına giderek oradaki şirketlere portfolyolarını bırakabilirler. Ben açıkçası baht yapıtı olarak Mark Silvestri tarafınca fark edildim ve serüvenim bu türlü başladı.
Ne yazık ki bölümde bir hayli “başlangıç firması” oldukca düşük fiyatlar teklif ediyor çizerlere. Fakat bu firmalar çizerler için bir sıçrama tahtası bakılırsavi nazaranbilir ve büyük şirketlerin onları keşfetmesine yardımcı olabilir.
Son periyotta okuduğunuz hikaye ve romanların ortasından bir adedini çizmek isteseniz hangisi olurdu?
Son devirde yoğunluktan dolayı pek fazla kitap okuyamasam da Alfred Bester’in “Kaplan! Kaplan!” kitabını çizgi romana uyarlamak isterdim.
Son olarak bildiğiniz üzere son günlerde yapay zekâların ürettiği görseller ziyadesiyle tartışma konusu oldu. Makine tahsilinde kullanılan içeriklerin ortasında sanatkarların portfolyolarının da olması oldukçaça reaksiyon çekti ve “No to AI” isimli bir hareket başlatıldı. Siz bu hususta ne düşünüyorsunuz?
Bu aslında fazlaca derin ve gri alanlarla dolu bir mevzu. Lakin eli kalem tutan ve özgün çizimler üreten şimdi herkes için bu yapay zekâlar hayal gücüne bir hakaret olarak görülüyor. sıradan dizaynlar için hayli faydalı bir teknolojik ilerleme olsa da bu mevzunun ahlaki ve etik taraflarını görmezden gelmemek lazım. Fakat bir hayli çizerin ve tasarımcının canını en hayli sıkan bahis bir yapay zekâya insan muamelesi yapılması.
Şahsen ben bu mevzuda yapay zekâları geliştiren firmaların çizerleri de düşünerek değerler alması gerektiğini düşünüyorum.