bir fazlaca insan fazla kilo almayı ya da diğer bir deyişle fazla kilolu olmayı istemez. Bu istememenin art planında fit görünme, hoş görünme, güzel-çekici bir bedene sahip olma üzere estetik korkular olabilir. Ya da yalnızca sağlıklı olma, sağlıklı bir vücuda sahip olma üzere fikirler de olabilir. Bu yahut öteki bir niçinden dolayı birey kilo almaktan korkabilir ve bunun için de diyetisyene gitme üzere birtakım önlemler almaktan da hiç geri kalmaz. Son vakit içinderda şimdi herkes hayatlarının belirli devirlerinde bir defa bile olsa kilo vermeye çalıştığını, diyet uyguladığını görmüştür. İnsanların ellerinde diyet listeleri, bu listelere uyma uğraşları, internetten araştırmalar, diyetisyene gitmeler üzere şeylerin gerçekleştiği bir çağda yaşıyoruz. Dediğim üzere biraz kurcalasak tahminen de her insanın bu biçimde bir öyküsü ortaya çıkacaktır. Ve hakikaten de bu öykü kimi vakit günler, kimi vakit haftalar kimi vakit de aylar hatta yıllar sürebilmektedir. Bu süreç içerisinde zayıflamayı düşünen kişi bir savaş vermektedir. Bu savaş tartının gösterdiği tartı sayılarıyla ve yiyecek-içeceklerin kalorileriyledir. Bu savaşın kazananı olabilmek için birfazlaca çaba gösterirler. örneğin söylemiş olduğinizi duyar üzereyim. örneğin zayıflama çayları; örneğin yürüyüşler, koşular, idmanlar bunun kararında gerçekleşen terleme ve yorgunluk; örneğin diyetisyenin verdiği alışveriş listeleri üzere. Tabi bunlar önemli emekler. Pekala bu emeklerin karşılığı alınıyor mu? kimi vakit bireyin kendisine mani olamayıp, kendisini durduramadığı bir gün içerisinde ekstra yediği bir yiyecek bütün bu uğraşların, gayretlerin boşa gitmesine; diyete uyma azminin kırılmasına niye olabilir. Bunun kararında da diyet adeta kişinin başka insanlara anlatacağı bir kıssaya dönüşebilir. Yani diyet tabiri caizse son bulabilir. Pekala bu son birlikteinde birtakım ruhsal problemler getiriyor mu? Kişi diyet listesini uygulamayı başaramayınca başta başarısızlık duygusu olmak üzere ümitsizlik, asabiyet, öfke üzere hislere ve özgüven eksikliği ile toplumsal fobi üzere kimi bozukluklara ve de tahminen de tekrar diyet uygulamama üzere kararlar almasına niye olabilir. Bireyin kilo vermeyi başarması lakin vermiş olduğu kiloyu koruyamaması günümüzde sıradan bir sıkça karşılaştığımız olgulardan bir tanesi. Tahminen de yenidendan verdiği kilolardan daha fazlasını bile alabilmekteler.
Şayet bireyde yeme isteği sık sık geliyorsa bireydeki kilo problemleri ruhsal olabilir. Bundan dolayı kişi zayıflamaya, diyet uygulamaya karar verip diyetisyene giderse kesinlikle bir psikologdan dayanak almayı da ihmal etmemelidir. Ben yemek yemeden duramam, yemek yemeyince kendimi makûs hissediyorum, yemek ili benim aramda duygusal bağ var, yukarda da bahsetmiş olduğum üzere sık sık diyet yapıyorum fakat başarısız oluyorum diyorsa, yemek yemeyince kendimi halsiz hissediyorum ancak zayıflamam da gerekiyor ya da zayıflamayı da istiyorum diyorsa kesinlikle ancak kesinlikle bir psikologdan ruhsal takviye almayı unutmamalıdır. Birfazlaca kere diyet yaptım lakin bir türlü olmuyor, ömür şeklimi değiştirmeye kaç sefer çalıştıysam da başarısızlıkla sonuçlandı, birinci haftalar düzgün gidiyor lakin daha sonraları mutsuz, huzursuz, hudutlu oluyorum, dayanmakta zorluk çekiyorum diyorsanız bir psikoloğa da gereksiniminiz var demektir.
Yukarda da biraz atıfta bulunduğum, birazcık ipucu verdiğim üzere fazla kilo almanın, şişmanlamanın, obeziteye kadar varmanın özetlemek gerekirsesı yemek yemenin ruhsal alt yapısında yemek tıpkı bir sigara bağımlılığı üzere bir bağımlılık kelam konusu. Bu sebepten dolayı da bireyler maalesef fazla olan kilolarından bir türlü kurtulamayabiliyor. Zira yiyecek yahut içecek kişi için vazgeçilmez bir bağımlılık haline gelmiş. Bilhassa de belirtmek gerekirse şayet fazlaca tatlı, fazlaca tuzlu yahut kızarmış şeyler(örnek patates kızartması). Pekala bu bağımlılık nasıl mı gelişiyor. Diyelim ki birey sevdiği, hoşlandığı bireyle tartıştı. O sırada da bir tatlı(şekerli her şey olabilir) var önünde. Tatlıyı yiyince bir rahatlama hissi oluşuyor. daha sonrasında farklı bir külfet olduğunda aklına tatlıyı yiyince rahatladığı geliyor. bu biçimde git gide tatlı ile bağımlılık gelişiyor. Kişi tatlı yedikçe yaşadığı meselelerden süreksiz de olsa sıyrılınca zihinde bir şema oluşuyor. Tatlı zahmetlerden, sıkıntılardan, sorunlardan sıyırtan bir şey haline geliyor. Diyete giren birey tatlının fazla yenilmemesinin, aksi takdirde diyetin başarısızlığa uğrayacağının farkındadır lakin zihinde tatlı tatlı tatlı diye niyetler gelir de gelir. Kişi kimsenin görmeyeceği biçimde tatlıyı ağzına tıkıştırır da tıkıştırır. daha sonrasında kişinin ne kadar pişman olacağını varsayım edebilirsiniz. Lakin bir daha de tatlıyı yemekten vazgeçmez. Ve diyet başarısızlıkla sonuçlanır. Şahısta bir öfke bir asabiyet bir kızgınlık, ümitsizlik, ümitsizlik, başarısızlık hisleri hakim olmaya başlar. Bunun üstüne bir tatlı güzel masraf deyip kederini, öfkesini tatlıyla yatıştırmaya çalışır. Tabi ben tatlıdan örnek verdim. Bu tatlı değil de tuzlu bir şey de olabilir, bir kızartma da olabilir. Bundan daha sonra da kişi daima farklı diyetler uygulamaya farklı diyetisyenlere gitmeye başlar. Hatta kimi denemeleri tekerrür de eder. ötürüsıyla bu durum adeta bir kısır döngüye dönüşür. bu biçimde bir durumda kişi diyet yerine artık iştahını kapatan ilaçlar almaya ya da kilo verdirdiğini sav eden çeşitli besin desteklerine başvurur. Ve kişi en başta yapması gerekeni en sonda yapar. Psikoloğa gitmeye karar verir.
kimi vakit de birey önemli bir biçimde bedenini müşahedeler adeta bir profesör üzere bedeninde araştırmalar yapar bilhassa de bel kısmında. Hatta o kadar ileriye sarfiyatlar ki hayatlarında olumsuz bir şey olsa bu bahse bağlarlar. ötürüsıyla da kendilerini bundan dolayı da düzgünce başarısız ilan edebilirler. Bunun kararında da özgüven üzere farklı ruhsal sıkıntılar ortaya çıkabilmektedir. kimi vakit tam zıddı olabilmektedir. Yani kişi bedeninin fazla kilolarını kıymetsiz görmekte, görmezlikten gelebilmektedir. Birileri bedeniyle ilgili bir yorum yaptığında da ya çok sakin karşılayıp içi içini yemekte ya da önemli bir öfkeyle, önemli bir kızgınlıkla bu yorumları karşılayabilmektedir.
Birey durduğu yerde ne yediğini ne yemediğini düşünüyorsa, zihni daima bunla meşgulse, diyetisyene gittikten daha sonra diyet listesinden fazla başında daima farklı(istediği) yemekler var ise, adeta yemekler atağa geçip zihne hamle ediyorsa, başımda zihnimde duracağına midemde dursun deyip yemeyi tercih ediyorsa, sık sık diyetisyen değiştiriyorsa, ağzına zımnî saklı tıkıştırıyorsa, yemeğe karşı bağımlılık var ise, yemek yedikten daha sonra rahatlama hissi yaşıyorsa, bedeniyle epey ilgileniyorsa, daima bir biçimde çok yemek düşünüyorsa, diyet listelerini işe yaramadığını ve daha fazla şok diyetler uygulamaya çalışıyorsa kesinlikle lakin kesinlikle bir psikologdan ruhsal dayanak almayı unutmamalıdır. Çünkü diyete girmek aslına bakarsan başlı başına meşaketli bir iş. Bireyi genelde yorar ve zorlar. Ayrıyeten her başarısız denmeden daha sonra kişi düzgünce amaçtan uzaklaşır. Gün gün diyetten soğur. Bunun yanında psikoloğa gidip ruhsal takviye almak mecnun olduğunuzu, hasta olduğunuzu, ruhsal rahatsızlıklar geçirdiğinizi, başınızda bir sorun olduğunu, ruh hastası olduğunuzu, aklınızı yitirdiğinizi katiyetle lakin katiyen göstermez. Birfazlaca insan yalnızca bu niyetlerinden dolayı psikoloğa gitmeyi tercih etmiyor ve maalesef sorun uygunca büyüdükten(daha küçükken fazla rahat bir biçimde çözülmesi varken) daha sonra, uygunca sapasarman olduktan daha sonra psikoloğun kapısını çalıyor. Tam bilakis psikoloğa gitmek çok entelektüel bir olgudur. Daha sosyetik bir şeydir. Daha akıllı şahısların, zeki bireylerin tercih ettiği bir faaliyettir. ötürüsıyla daima olarak diyetisyenimizi değiştireceğimize, farklı farklı diyetisyenlere gidip farklı farklı diyet listelerini uygulamaya çalışacağımıza, şok diyetler uygulayacağımıza, bedeni uygunca yıpratacağımıza(belki de başedilmez hastalıklar gerçekleşeceğine) diyetisyene giderken bir de psikoloğa gitmek daha da faydalı olmaz mı? Daha da işimizi kolaylaştırmaz mı?
Şayet bireyde yeme isteği sık sık geliyorsa bireydeki kilo problemleri ruhsal olabilir. Bundan dolayı kişi zayıflamaya, diyet uygulamaya karar verip diyetisyene giderse kesinlikle bir psikologdan dayanak almayı da ihmal etmemelidir. Ben yemek yemeden duramam, yemek yemeyince kendimi makûs hissediyorum, yemek ili benim aramda duygusal bağ var, yukarda da bahsetmiş olduğum üzere sık sık diyet yapıyorum fakat başarısız oluyorum diyorsa, yemek yemeyince kendimi halsiz hissediyorum ancak zayıflamam da gerekiyor ya da zayıflamayı da istiyorum diyorsa kesinlikle ancak kesinlikle bir psikologdan ruhsal takviye almayı unutmamalıdır. Birfazlaca kere diyet yaptım lakin bir türlü olmuyor, ömür şeklimi değiştirmeye kaç sefer çalıştıysam da başarısızlıkla sonuçlandı, birinci haftalar düzgün gidiyor lakin daha sonraları mutsuz, huzursuz, hudutlu oluyorum, dayanmakta zorluk çekiyorum diyorsanız bir psikoloğa da gereksiniminiz var demektir.
Yukarda da biraz atıfta bulunduğum, birazcık ipucu verdiğim üzere fazla kilo almanın, şişmanlamanın, obeziteye kadar varmanın özetlemek gerekirsesı yemek yemenin ruhsal alt yapısında yemek tıpkı bir sigara bağımlılığı üzere bir bağımlılık kelam konusu. Bu sebepten dolayı da bireyler maalesef fazla olan kilolarından bir türlü kurtulamayabiliyor. Zira yiyecek yahut içecek kişi için vazgeçilmez bir bağımlılık haline gelmiş. Bilhassa de belirtmek gerekirse şayet fazlaca tatlı, fazlaca tuzlu yahut kızarmış şeyler(örnek patates kızartması). Pekala bu bağımlılık nasıl mı gelişiyor. Diyelim ki birey sevdiği, hoşlandığı bireyle tartıştı. O sırada da bir tatlı(şekerli her şey olabilir) var önünde. Tatlıyı yiyince bir rahatlama hissi oluşuyor. daha sonrasında farklı bir külfet olduğunda aklına tatlıyı yiyince rahatladığı geliyor. bu biçimde git gide tatlı ile bağımlılık gelişiyor. Kişi tatlı yedikçe yaşadığı meselelerden süreksiz de olsa sıyrılınca zihinde bir şema oluşuyor. Tatlı zahmetlerden, sıkıntılardan, sorunlardan sıyırtan bir şey haline geliyor. Diyete giren birey tatlının fazla yenilmemesinin, aksi takdirde diyetin başarısızlığa uğrayacağının farkındadır lakin zihinde tatlı tatlı tatlı diye niyetler gelir de gelir. Kişi kimsenin görmeyeceği biçimde tatlıyı ağzına tıkıştırır da tıkıştırır. daha sonrasında kişinin ne kadar pişman olacağını varsayım edebilirsiniz. Lakin bir daha de tatlıyı yemekten vazgeçmez. Ve diyet başarısızlıkla sonuçlanır. Şahısta bir öfke bir asabiyet bir kızgınlık, ümitsizlik, ümitsizlik, başarısızlık hisleri hakim olmaya başlar. Bunun üstüne bir tatlı güzel masraf deyip kederini, öfkesini tatlıyla yatıştırmaya çalışır. Tabi ben tatlıdan örnek verdim. Bu tatlı değil de tuzlu bir şey de olabilir, bir kızartma da olabilir. Bundan daha sonra da kişi daima farklı diyetler uygulamaya farklı diyetisyenlere gitmeye başlar. Hatta kimi denemeleri tekerrür de eder. ötürüsıyla bu durum adeta bir kısır döngüye dönüşür. bu biçimde bir durumda kişi diyet yerine artık iştahını kapatan ilaçlar almaya ya da kilo verdirdiğini sav eden çeşitli besin desteklerine başvurur. Ve kişi en başta yapması gerekeni en sonda yapar. Psikoloğa gitmeye karar verir.
kimi vakit de birey önemli bir biçimde bedenini müşahedeler adeta bir profesör üzere bedeninde araştırmalar yapar bilhassa de bel kısmında. Hatta o kadar ileriye sarfiyatlar ki hayatlarında olumsuz bir şey olsa bu bahse bağlarlar. ötürüsıyla da kendilerini bundan dolayı da düzgünce başarısız ilan edebilirler. Bunun kararında da özgüven üzere farklı ruhsal sıkıntılar ortaya çıkabilmektedir. kimi vakit tam zıddı olabilmektedir. Yani kişi bedeninin fazla kilolarını kıymetsiz görmekte, görmezlikten gelebilmektedir. Birileri bedeniyle ilgili bir yorum yaptığında da ya çok sakin karşılayıp içi içini yemekte ya da önemli bir öfkeyle, önemli bir kızgınlıkla bu yorumları karşılayabilmektedir.
Birey durduğu yerde ne yediğini ne yemediğini düşünüyorsa, zihni daima bunla meşgulse, diyetisyene gittikten daha sonra diyet listesinden fazla başında daima farklı(istediği) yemekler var ise, adeta yemekler atağa geçip zihne hamle ediyorsa, başımda zihnimde duracağına midemde dursun deyip yemeyi tercih ediyorsa, sık sık diyetisyen değiştiriyorsa, ağzına zımnî saklı tıkıştırıyorsa, yemeğe karşı bağımlılık var ise, yemek yedikten daha sonra rahatlama hissi yaşıyorsa, bedeniyle epey ilgileniyorsa, daima bir biçimde çok yemek düşünüyorsa, diyet listelerini işe yaramadığını ve daha fazla şok diyetler uygulamaya çalışıyorsa kesinlikle lakin kesinlikle bir psikologdan ruhsal dayanak almayı unutmamalıdır. Çünkü diyete girmek aslına bakarsan başlı başına meşaketli bir iş. Bireyi genelde yorar ve zorlar. Ayrıyeten her başarısız denmeden daha sonra kişi düzgünce amaçtan uzaklaşır. Gün gün diyetten soğur. Bunun yanında psikoloğa gidip ruhsal takviye almak mecnun olduğunuzu, hasta olduğunuzu, ruhsal rahatsızlıklar geçirdiğinizi, başınızda bir sorun olduğunu, ruh hastası olduğunuzu, aklınızı yitirdiğinizi katiyetle lakin katiyen göstermez. Birfazlaca insan yalnızca bu niyetlerinden dolayı psikoloğa gitmeyi tercih etmiyor ve maalesef sorun uygunca büyüdükten(daha küçükken fazla rahat bir biçimde çözülmesi varken) daha sonra, uygunca sapasarman olduktan daha sonra psikoloğun kapısını çalıyor. Tam bilakis psikoloğa gitmek çok entelektüel bir olgudur. Daha sosyetik bir şeydir. Daha akıllı şahısların, zeki bireylerin tercih ettiği bir faaliyettir. ötürüsıyla daima olarak diyetisyenimizi değiştireceğimize, farklı farklı diyetisyenlere gidip farklı farklı diyet listelerini uygulamaya çalışacağımıza, şok diyetler uygulayacağımıza, bedeni uygunca yıpratacağımıza(belki de başedilmez hastalıklar gerçekleşeceğine) diyetisyene giderken bir de psikoloğa gitmek daha da faydalı olmaz mı? Daha da işimizi kolaylaştırmaz mı?