Beykozlu
New member
İlk cevizli kekim bir ezilmeden geldi. Yan evde oturan bir adam. Dünyadaki queer mandallı gençlerin yolunda, öğleden sonraları onun evinde yemek pişirdik. Cevizleri ezdim. Şekeri eledi. Bazen ellerimizi fırçalar, tereyağını un haline getirirdik. Tartlar pişmişti ortadan ikiye böldük ta ki sevgilim arkadaşım olana kadar ve ikimiz de büyüyüp dışarı çıktık. Başka yerlerde başka ilişkilere ve başka zevklere geçtik – ama turtaları asla tamamen unutmadım.
Cevizli tart, zevke küçük bir övgüdür. Pasta göze batmayan ama lezzetli. Krem peynir bir tatlılık katar. Tereyağlı böreği, gevrek, çökmekte ve keskin bir ceviz karışımının yanında dilinizde çözülür – ama o kadar dolgun değildir ki, kahve üzerinde tek bir tart çiğneyemezsiniz veya akşam yemeği için masayı hazırlamadan hemen önce bir avuç yudum içemezsiniz. Küçük bir miktar emek için, vereceğiniz duygu çok büyük. Ölçülü veya aşırı olsun, cevizli turta sağlam bir askıda.
Benim açımdan, hamur işi her zaman zevkle eş anlamlı olmuştur: Austin’deki bir erkek arkadaş olan Evvel, kız kardeşinin pan dulce’sinin her türlü kalp ağrısını tedavi edebileceği konusunda ısrar etti ve birkaç lokma lezzet için bu oldukça doğruydu. Gay barlarda geçirilen gecelerden sonra Shimokitazawa’nın yeni açılan fırınlarından yenen anpanla iyileştim, çünkü bunlar karşılaştığımız ilk nimetlerdi. Montrose’daki saçma akşamlardan önce Teksas, Bellaire’de arkadaşlarımla paylaştığım pandan waffle’ları hem yakıt hem de yemdi; ve sonraki öğleden sonraları kahveye batırılan krem peynir dolgulu kolalar, kendi içlerinde tıbbiydi, önceki gecelerde neşelenmek, yas tutmak ya da sadece başımızı sallamak için tuvallerdi.
Ama her zaman cevizli tartlara geri dönerim. Onlar basit. lezzetli. Avucunuza iki veya üç gibi sığdırabilirsiniz.
Ve queerliğin kendisi hazzın genişlemesidir – bu şekilde, hamur işlerini queerlikten asla ayırmadım. Queer insanların zevklerinin metalaştırılması çok önemlidir. Transların aynı zevklere erişememeleri çok önemli. Ve bir bakışta, tartların bununla hiçbir ilgisi yokmuş gibi görünebilir – ama zevk ve onunla ilgili anılarımız ve kimin toplamasına izin veriliyor ve kimin bunun için savaşması gerekiyor – bununla ilgili her şey var. Ruby Tandoh’un “Eat Up” da yazdığı gibi, “Çevremizdeki dünyanın kıtlığı göz önüne alındığında, beynimizin tat ve hafızayı bir araya getirmesi mantıklıdır.”
Bu turtaları pişirirken, tarifin başarısının anahtarı elleriniz. Hamur parmaklarınızda hafiflik hissetmelidir. Börek şekil verdikten hemen sonra kalıbına hazırdır. Aynı eller dolguyu dolduracak ve ayrıca sevgililere, arkadaşlara veya yabancılara turta dağıtacaklar. Devam eden pandemi, translara karşı yaygın mevzuat, bu yazki MPX salgınına hükûmetin beceriksiz tepkisi ve ülke çapında kitap yasakları gibi son birkaç zor yılı geride bırakan eller onlar. Bir tartın yumuşaklığına sahip olduğunuzu hatırlatmak – hala – oldukça şaşırtıcı.
Ama pastanın kendisi bir aşk hikayesi değil mi? Nasıl (muhtemelen) sonuçlanacağını bilseniz bile, arayış sürprizlerle doludur. Hamuru, kendinin en mükemmel halini hayal ederek ellerinizle şekillendiriyorsunuz. Hayal ettiğin şeyle yetiniyorsun. Belki bir dahaki sefere farklı şeyler yaparsın. Daha yumuşak bir hamur elde edeceksiniz. Yağı soğutun. Tamamen farklı bir dolgu ile daha yüksek ısıda daha uzun süre pişirin.
Son zamanlarda, yaptığım turtaları tatlılar için vahşi olmayan bir adamla paylaşıyorum. Ama bunlarla dalga geçecek. Arkadaşlar için bir grup ayrıştıracağız. Ya da bazen kendim için birkaç tane yapacağım. Çok uzun sürmeyecek. Ve eğer birinin fırınını ödünç alıyorsam, Vancouver’da ya da Los Angeles’ta, banana Yoshimoto’nun rüya mutfaklarıyla ilgili sözünün aklıma geldiği yerde – “Biliyorum çok daha fazlası olacak” – cevizli tartlar arkadaşlarımı tedavi edebileceğim bir yol. , ve queer arkadaşlarım, özellikle, zevk için; Sonlu ve elde tutulmuş olsa bile, bir an için bile olsa.
Pencereleri açacağız, verandayı ya da verandayı ya da evden birkaç blok ötedeki çimenli parkı çiğneyeceğiz. Bu tartlar, ilişkilerimizi, hepsini, nereye gidersek gidelim, elimizde, taşıdığımız yemeklerin hatıralarında yaşadığımızın bir hatırlatıcısıdır.
Yemek tarifi:cevizli turta
Cevizli tart, zevke küçük bir övgüdür. Pasta göze batmayan ama lezzetli. Krem peynir bir tatlılık katar. Tereyağlı böreği, gevrek, çökmekte ve keskin bir ceviz karışımının yanında dilinizde çözülür – ama o kadar dolgun değildir ki, kahve üzerinde tek bir tart çiğneyemezsiniz veya akşam yemeği için masayı hazırlamadan hemen önce bir avuç yudum içemezsiniz. Küçük bir miktar emek için, vereceğiniz duygu çok büyük. Ölçülü veya aşırı olsun, cevizli turta sağlam bir askıda.
Benim açımdan, hamur işi her zaman zevkle eş anlamlı olmuştur: Austin’deki bir erkek arkadaş olan Evvel, kız kardeşinin pan dulce’sinin her türlü kalp ağrısını tedavi edebileceği konusunda ısrar etti ve birkaç lokma lezzet için bu oldukça doğruydu. Gay barlarda geçirilen gecelerden sonra Shimokitazawa’nın yeni açılan fırınlarından yenen anpanla iyileştim, çünkü bunlar karşılaştığımız ilk nimetlerdi. Montrose’daki saçma akşamlardan önce Teksas, Bellaire’de arkadaşlarımla paylaştığım pandan waffle’ları hem yakıt hem de yemdi; ve sonraki öğleden sonraları kahveye batırılan krem peynir dolgulu kolalar, kendi içlerinde tıbbiydi, önceki gecelerde neşelenmek, yas tutmak ya da sadece başımızı sallamak için tuvallerdi.
Ama her zaman cevizli tartlara geri dönerim. Onlar basit. lezzetli. Avucunuza iki veya üç gibi sığdırabilirsiniz.
Ve queerliğin kendisi hazzın genişlemesidir – bu şekilde, hamur işlerini queerlikten asla ayırmadım. Queer insanların zevklerinin metalaştırılması çok önemlidir. Transların aynı zevklere erişememeleri çok önemli. Ve bir bakışta, tartların bununla hiçbir ilgisi yokmuş gibi görünebilir – ama zevk ve onunla ilgili anılarımız ve kimin toplamasına izin veriliyor ve kimin bunun için savaşması gerekiyor – bununla ilgili her şey var. Ruby Tandoh’un “Eat Up” da yazdığı gibi, “Çevremizdeki dünyanın kıtlığı göz önüne alındığında, beynimizin tat ve hafızayı bir araya getirmesi mantıklıdır.”
Bu turtaları pişirirken, tarifin başarısının anahtarı elleriniz. Hamur parmaklarınızda hafiflik hissetmelidir. Börek şekil verdikten hemen sonra kalıbına hazırdır. Aynı eller dolguyu dolduracak ve ayrıca sevgililere, arkadaşlara veya yabancılara turta dağıtacaklar. Devam eden pandemi, translara karşı yaygın mevzuat, bu yazki MPX salgınına hükûmetin beceriksiz tepkisi ve ülke çapında kitap yasakları gibi son birkaç zor yılı geride bırakan eller onlar. Bir tartın yumuşaklığına sahip olduğunuzu hatırlatmak – hala – oldukça şaşırtıcı.
Ama pastanın kendisi bir aşk hikayesi değil mi? Nasıl (muhtemelen) sonuçlanacağını bilseniz bile, arayış sürprizlerle doludur. Hamuru, kendinin en mükemmel halini hayal ederek ellerinizle şekillendiriyorsunuz. Hayal ettiğin şeyle yetiniyorsun. Belki bir dahaki sefere farklı şeyler yaparsın. Daha yumuşak bir hamur elde edeceksiniz. Yağı soğutun. Tamamen farklı bir dolgu ile daha yüksek ısıda daha uzun süre pişirin.
Son zamanlarda, yaptığım turtaları tatlılar için vahşi olmayan bir adamla paylaşıyorum. Ama bunlarla dalga geçecek. Arkadaşlar için bir grup ayrıştıracağız. Ya da bazen kendim için birkaç tane yapacağım. Çok uzun sürmeyecek. Ve eğer birinin fırınını ödünç alıyorsam, Vancouver’da ya da Los Angeles’ta, banana Yoshimoto’nun rüya mutfaklarıyla ilgili sözünün aklıma geldiği yerde – “Biliyorum çok daha fazlası olacak” – cevizli tartlar arkadaşlarımı tedavi edebileceğim bir yol. , ve queer arkadaşlarım, özellikle, zevk için; Sonlu ve elde tutulmuş olsa bile, bir an için bile olsa.
Pencereleri açacağız, verandayı ya da verandayı ya da evden birkaç blok ötedeki çimenli parkı çiğneyeceğiz. Bu tartlar, ilişkilerimizi, hepsini, nereye gidersek gidelim, elimizde, taşıdığımız yemeklerin hatıralarında yaşadığımızın bir hatırlatıcısıdır.
Yemek tarifi:cevizli turta