Beykozlu
New member
Bu Makaleyi Dinle
The New York Times gibi yayınlardan daha fazla sesli hikaye duymak için iPhone veya Android için Audm’i indirin .
Melissa d’Arabian, üniversitenin ikinci yılında, Loire Vadisi’ndeki bir kasabada ev sahibi bir çiftle birlikte Fransa’da yurtdışında okudu. Madame Gabillet her gece akşam yemeği pişirirdi ve sık sık tavada soslu tavuk kızartılırdı. d’Arabian, “Pek dışadönük değildi” diye hatırlıyor. “Biraz korkak.” Ancak ev sahibini günlük hayatta güvenle pişirirken izlerken, şimdi 53 yaşında olan ve bir yemek kitabı yazarı olan d’Arabian, tavuğun bir tariften çok güçlü bir teknik olduğunu anlamaya başladı. “Gerçek Fransız yemekleri” olduğunu tahmin etti.
Yıllar sonra, 2009’da Atlanta’da ailemin kanepesinde oturuyordum o gece d’Arabian televizyonda Madame Gabillet’in tavuğundan esinlenerek bir yemek pişirdi ve ona “The Next Food”da 5. Sezon tacını kazandırdı Ağ Yıldızı.” 18 yaşındaydım ve kendi şovumda bir çekim için yarışırken televizyonda bir tavayı cilalamak (ve “deglaze” kelimesini söylemek) için gün sayıyordum. Ama benim mutfak bakış açım neydi? Bir tabakta “Eric” kimdi? Hazır kek yapmadığım zamanlarda banyo aynasının karşısında sunum becerilerimi geliştiriyordum.
Bu dizilerin hayatım, damak tadım ve en önemlisi de yemek pişirmem üzerindeki etkisini fark etmem birkaç yılımı aldı. d’Arabian, “Gıda Ağı kapıyı açtı ve insanların mutfağa girmesini daha da genişletti” diyor. Ve una bulanmış halde sallanarak geldim. Üniversiteden sonraki ilk yemek işim olan web sitesinin editoryal bölümünde olmasına rağmen yıllar önce orada çalıştım.
Şu anda bir aşçı olarak sahip olduğum içgüdülerin çoğu, 1990’ların sonlarında ve ilk zamanlarda yayınlanan şovlara atfedilebilir. Ve benim gibi başka çocuklar da vardı. Yemekten önce yemek programlarını izlemek için okuldan eve gelen bir nesil olan Food Network Babies’dik. Ama okul sonrası aşçılık öğretmenlerimi Emeril Lagasse, Tyler Florence ve Rachael Ray’de bulursam, o zaman gece geç saatlerde “Unwrapped” ve “Günde 40 Dolar” bölümleri yatmadan önceki ritüelimdi. 13 yaşında, Gale Gand’in “Sweet Dreams”de bunu yaptığını gördüğüm için pişmiş alaskaları ateşe veriyordum. (Kapanış sloganını hâlâ duyabiliyorum: “Ve unutmayın, tatlıya her zaman yer vardır.”)
Yiyecek Ağı Bebekler ülkenin dört bir yanına dağılmıştı. Houston’da toplum sağlığı ve zindelik yöneticisi olan 32 yaşındaki Thy Ho-Pham, Giada De Laurentiis gibi ev sahiplerinin, New Orleans’ta çocukken, ailesinin Vietnam yemeklerinin ötesinde yemek yapmayı öğrettiğini söylüyor. Ama onu kendine çeken dizi “Demir Şef” oldu. İngilizce dublajlı Japon yarışma programının bir bölümü, insanların göçmen ailesinin ötesinde kalamar yediğini fark etmesini sağladı. “Kalamar bir incelik olarak göz kamaştırıyordu” diyor, “oysa okul arkadaşlarımın kalamar yediğimi onlarla paylaştığımda tiksintiyle surat astıklarını hatırlıyorum.”
Şu anda bir yazılım geliştiricisi olan Andrea Solorzano, Alton Brown’ın mükemmel bir yemek yapma biliminde yürüdüğü “Good Eats”ın bir gece yarısı bölümünü izlediğinde Houston’da 12 yaşındaydı. omlet. Ertesi sabah, Solorzano, bir gece önce öğrendiği her şeyi – ilk yemek pişirme denemesini – kullanarak annesi için bir omlet yaptı. Los Angeles’ta büyüyen Maximilíano Durón, Sunny Anderson’ı izlemeyi çok severdi, çünkü o zamanlar öğleden sonra şovu olan tek renkli insanlardan biri olduğunu söylüyor. ARTnews editörü Durón, “Onun eyaletler arası biberi, kendim yapmaya çalıştığım ilk tariflerden biriydi” diyor ve “bana lezzeti nasıl oluşturacağımı gerçekten öğretti.” Karmaşık baharatlı bir chuck-and-chorizo chili, tarif 26 malzemeyi gerektirir. Durón o Noel’de Hollandalı bir fırın istedi.
Şimdi o programları izlediğimde, bana yemek pişirme programlarının ne kadar yavaş olduğunu, günümüzün YouTube videolarının gösterişli maskaralıklarının ya da TikTok’un hızlandırılmış faniliğinin antitezi olduğunu hatırlatıyorlar. Bir ev sahibi kilere yürür, bir soğan çıkarır, soğanı keser ve soğanı soyar, bunların hepsini gerçek zamanlı olarak minimum kesimle yapar; günümüzün yemek videoları ve TV programları bunların hepsini düzenliyor. D’Arabian, izleyicilere yemek yapmayı öğretmekle ilgili eski tür yemek şovlarına nostaljik olduğunu söylüyor. “Bilgi bir şekilde hala orada” diyor. “Bir ağda rahatlatıcı, tempolu, 22 dakikalık bir şov değil.”
Yavaşlamak istediğiniz anlar için Madame Gabillet’in tavuğu başlamak için iyi bir yerdir. Yıllar önce d’Arabian’ın büyük “Food Network Star” galibiyetini izledikten sonra ilk kez yaptım ama o gün tavuk göğsünü alabalıkla, limonu limonla ve beyaz şarap ve tavuk suyu kombinasyonunu değiştirdiğim gündü. Bu tava sosunun gücünü fark ettiğim beyaz şarap. Mutfakta, beni özgür bıraktı.
D’Arabian, Madame Gabillet’in tavuğunun tavuktan çok süreçle ilgili olduğu konusunda şaka yapmayı sever. Herhangi bir proteini kullanabileceğiniz doğrudur. Tofu veya bir parça balık olabilir veya bir sebze kullanabilirsiniz – brüksel lahanası gibi kuru bir tavada sert bir şekilde sararmaktan yararlanan bir şey. Fildişi taraklar, sıcak bir tavada kızartıldıklarında neredeyse karamela benzeri bir kabuk kazanırlar ve yanmış şekere bulanmış deniz gibi tadı vardır.
Bir sonraki bit çok önemli ve en tatmin edici olanı, özellikle de “glaze” kelimesini söylediğim için değil: Tavayı parlatın. Biraz sıvı püskürtün ve altta kalan esmerleşmiş parçaları kazıyın. Sıvıyı azalana kadar kaynatın, ardından ısıyı kapatın, kadifemsi bir emülsiyon oluşturmak için soğuk tereyağında karıştırın – canlı bir tava sosu ve aynı zamanda gerçek pişirme.
Tarif: Sırlı Brüksel Lahanası ile Kızarmış Deniz Tarak
Jack D’Isidoro tarafından üretilen ses.
The New York Times gibi yayınlardan daha fazla sesli hikaye duymak için iPhone veya Android için Audm’i indirin .
Melissa d’Arabian, üniversitenin ikinci yılında, Loire Vadisi’ndeki bir kasabada ev sahibi bir çiftle birlikte Fransa’da yurtdışında okudu. Madame Gabillet her gece akşam yemeği pişirirdi ve sık sık tavada soslu tavuk kızartılırdı. d’Arabian, “Pek dışadönük değildi” diye hatırlıyor. “Biraz korkak.” Ancak ev sahibini günlük hayatta güvenle pişirirken izlerken, şimdi 53 yaşında olan ve bir yemek kitabı yazarı olan d’Arabian, tavuğun bir tariften çok güçlü bir teknik olduğunu anlamaya başladı. “Gerçek Fransız yemekleri” olduğunu tahmin etti.
Yıllar sonra, 2009’da Atlanta’da ailemin kanepesinde oturuyordum o gece d’Arabian televizyonda Madame Gabillet’in tavuğundan esinlenerek bir yemek pişirdi ve ona “The Next Food”da 5. Sezon tacını kazandırdı Ağ Yıldızı.” 18 yaşındaydım ve kendi şovumda bir çekim için yarışırken televizyonda bir tavayı cilalamak (ve “deglaze” kelimesini söylemek) için gün sayıyordum. Ama benim mutfak bakış açım neydi? Bir tabakta “Eric” kimdi? Hazır kek yapmadığım zamanlarda banyo aynasının karşısında sunum becerilerimi geliştiriyordum.
Bu dizilerin hayatım, damak tadım ve en önemlisi de yemek pişirmem üzerindeki etkisini fark etmem birkaç yılımı aldı. d’Arabian, “Gıda Ağı kapıyı açtı ve insanların mutfağa girmesini daha da genişletti” diyor. Ve una bulanmış halde sallanarak geldim. Üniversiteden sonraki ilk yemek işim olan web sitesinin editoryal bölümünde olmasına rağmen yıllar önce orada çalıştım.
Şu anda bir aşçı olarak sahip olduğum içgüdülerin çoğu, 1990’ların sonlarında ve ilk zamanlarda yayınlanan şovlara atfedilebilir. Ve benim gibi başka çocuklar da vardı. Yemekten önce yemek programlarını izlemek için okuldan eve gelen bir nesil olan Food Network Babies’dik. Ama okul sonrası aşçılık öğretmenlerimi Emeril Lagasse, Tyler Florence ve Rachael Ray’de bulursam, o zaman gece geç saatlerde “Unwrapped” ve “Günde 40 Dolar” bölümleri yatmadan önceki ritüelimdi. 13 yaşında, Gale Gand’in “Sweet Dreams”de bunu yaptığını gördüğüm için pişmiş alaskaları ateşe veriyordum. (Kapanış sloganını hâlâ duyabiliyorum: “Ve unutmayın, tatlıya her zaman yer vardır.”)
Yiyecek Ağı Bebekler ülkenin dört bir yanına dağılmıştı. Houston’da toplum sağlığı ve zindelik yöneticisi olan 32 yaşındaki Thy Ho-Pham, Giada De Laurentiis gibi ev sahiplerinin, New Orleans’ta çocukken, ailesinin Vietnam yemeklerinin ötesinde yemek yapmayı öğrettiğini söylüyor. Ama onu kendine çeken dizi “Demir Şef” oldu. İngilizce dublajlı Japon yarışma programının bir bölümü, insanların göçmen ailesinin ötesinde kalamar yediğini fark etmesini sağladı. “Kalamar bir incelik olarak göz kamaştırıyordu” diyor, “oysa okul arkadaşlarımın kalamar yediğimi onlarla paylaştığımda tiksintiyle surat astıklarını hatırlıyorum.”
Şu anda bir yazılım geliştiricisi olan Andrea Solorzano, Alton Brown’ın mükemmel bir yemek yapma biliminde yürüdüğü “Good Eats”ın bir gece yarısı bölümünü izlediğinde Houston’da 12 yaşındaydı. omlet. Ertesi sabah, Solorzano, bir gece önce öğrendiği her şeyi – ilk yemek pişirme denemesini – kullanarak annesi için bir omlet yaptı. Los Angeles’ta büyüyen Maximilíano Durón, Sunny Anderson’ı izlemeyi çok severdi, çünkü o zamanlar öğleden sonra şovu olan tek renkli insanlardan biri olduğunu söylüyor. ARTnews editörü Durón, “Onun eyaletler arası biberi, kendim yapmaya çalıştığım ilk tariflerden biriydi” diyor ve “bana lezzeti nasıl oluşturacağımı gerçekten öğretti.” Karmaşık baharatlı bir chuck-and-chorizo chili, tarif 26 malzemeyi gerektirir. Durón o Noel’de Hollandalı bir fırın istedi.
Şimdi o programları izlediğimde, bana yemek pişirme programlarının ne kadar yavaş olduğunu, günümüzün YouTube videolarının gösterişli maskaralıklarının ya da TikTok’un hızlandırılmış faniliğinin antitezi olduğunu hatırlatıyorlar. Bir ev sahibi kilere yürür, bir soğan çıkarır, soğanı keser ve soğanı soyar, bunların hepsini gerçek zamanlı olarak minimum kesimle yapar; günümüzün yemek videoları ve TV programları bunların hepsini düzenliyor. D’Arabian, izleyicilere yemek yapmayı öğretmekle ilgili eski tür yemek şovlarına nostaljik olduğunu söylüyor. “Bilgi bir şekilde hala orada” diyor. “Bir ağda rahatlatıcı, tempolu, 22 dakikalık bir şov değil.”
Yavaşlamak istediğiniz anlar için Madame Gabillet’in tavuğu başlamak için iyi bir yerdir. Yıllar önce d’Arabian’ın büyük “Food Network Star” galibiyetini izledikten sonra ilk kez yaptım ama o gün tavuk göğsünü alabalıkla, limonu limonla ve beyaz şarap ve tavuk suyu kombinasyonunu değiştirdiğim gündü. Bu tava sosunun gücünü fark ettiğim beyaz şarap. Mutfakta, beni özgür bıraktı.
D’Arabian, Madame Gabillet’in tavuğunun tavuktan çok süreçle ilgili olduğu konusunda şaka yapmayı sever. Herhangi bir proteini kullanabileceğiniz doğrudur. Tofu veya bir parça balık olabilir veya bir sebze kullanabilirsiniz – brüksel lahanası gibi kuru bir tavada sert bir şekilde sararmaktan yararlanan bir şey. Fildişi taraklar, sıcak bir tavada kızartıldıklarında neredeyse karamela benzeri bir kabuk kazanırlar ve yanmış şekere bulanmış deniz gibi tadı vardır.
Bir sonraki bit çok önemli ve en tatmin edici olanı, özellikle de “glaze” kelimesini söylediğim için değil: Tavayı parlatın. Biraz sıvı püskürtün ve altta kalan esmerleşmiş parçaları kazıyın. Sıvıyı azalana kadar kaynatın, ardından ısıyı kapatın, kadifemsi bir emülsiyon oluşturmak için soğuk tereyağında karıştırın – canlı bir tava sosu ve aynı zamanda gerçek pişirme.
Tarif: Sırlı Brüksel Lahanası ile Kızarmış Deniz Tarak
Jack D’Isidoro tarafından üretilen ses.