Beykozlu
New member
Bu yıl 100. yaş gününü kutlayan Amerika Güzeli Yarışması, artık önemli partileri geride bıraktı ve aya, VHS kasetine ve metro jetonuna, Sovyetler Birliği’ne ve nitrat filme yapılan insanlı misyonları geride bıraktı. Kendinden bile daha uzun yaşıyor, görünüşe göre altyapı, herhangi birinin onu görmek için aktif arzusundan ziyade yerinde kalıyor. Ve geçen ayki yüzüncü yıl yarışmasının yalnızca akışlı yayınının gösterdiği gibi, atalet bile sizi ancak bir yere kadar götürebilir. İnsanlar bir zamanlar Miss America’yı televizyonda on milyonlarca kişi izledi; birçoklarının yaptığı gibi protesto etmeye değecek kadar önemli bir kurumdu. Ama bugünlerde kimin bir yarışmaya ihtiyacı var? Kadınların, kimsenin gerçekten arzu etmediği bir kadınlık idealine ulaşmak için zorlandıklarını izlemek istiyorsanız, “The Bachelor” u izleyin. ”
Öte yandan rekabet etme nedeni 1945’ten beri değişmedi: Burslardan ve marka anlaşmalarından gelen para ve bir kariyer veya girişime başlamak için bir platform. Ej Dickson’ın Rolling Stone’da bildirdiği gibi, okul için “Instagram’da para kazanmak için bir reklam gördükten sonra” yarışmaya katılan Miss New York, Sydney Park için durum kesinlikle böyleydi. Ve benim için Miss America’nın kalbindeki temel tuhaflığı ve kötü inancı vurgulayan, Park’ın yetenek segmentindeki performansıydı: Kendisini 21. yüzyıl için ne kadar yeniden isimlendirmek istese de, kadınlık fikirlerinden kaçamaz. üzerine kurulmuştur.
Park bir şiir -kendi şiiri- seslendirdi: “Küçük bir kızken bana bir hanımefendi gibi oturmam söylendi. ” Ama elbette (şiir devam eder) kişi “bir hanımefendi gibi” birçok şey yapabilir: adaleti savunmak ya da başkan yardımcısı olmak vb. Park, bu şiiri, 2016’da Hillary Clinton’a kasıtlı bir selam olmasa da, en azından görsel bir kafiye olan beyaz bir pantolon içinde seslendirdi. Kadınsı davranış eleştirisi, aynı zamanda modellenirken iletildi – tıpkı şiirin tanımladığı gibi “sırt dik, çene yukarı” ve Louboutins’te ayakkabılı. Burada kadınsı olmayan hiçbir şey bulunmazdı, asıl mesele buydu, aynı zamanda sorun da buydu.
Miss America bir güzellik yarışması değil, en azından Miss America için değil. 1940’ların sonunda, yönetici direktörü Lenora Slaughter, New Yorklu gazeteci Lillian Ross’a “bu bir bacak şovu değil ve artık güzelliklere yüzen güzellikler demiyoruz. Banyo kısmı 1945’te büyük burslar vermeye başladığımızda çıktı. ” Bu, Miss America’nın her yarışmacının fiziksel ölçümlerini yayınladığı bir zamandı. (Ayrıca ayrılmıştı, ancak Slaughter’ın bariz endişesi bağnaz değil sığ görünebileceğiydi. ) 2018 itibariyle, Miss America katılımcıları görünüşlerine göre yargılamadığını iddia ediyor – katılımcılarının söğüt ve söğüt olması sadece mutlu bir tesadüf. simetrik.
Elbette bu bir güzellik yarışmasıdır; olmuştur; olacak. Bununla ilgili yanlış bir şey var mı? Miss America açıkça böyle düşünüyor, yoksa inkarları bu kadar ayrıntılı ve bu kadar uzun sürmezdi. Güzellerin, çok çalışmak, yetenek ve başarıyı sergilemek için orada oldukları konusunda ısrar ediyor. Unvan için herhangi bir aday, oraya ulaşmak için daha çok çalıştı ve genel olarak benim tüm hayatım boyunca olduğundan daha çok çalıştı. Miss District of Columbia, iki yüksek lisans derecesinden sonra doktorasını alıyordu. Favorilerimden biri olan Bayan Utah, kendi işinin C.E.O.’su. Bayan Colorado orduda görev yapıyor. Ama milyonlarca yıl boyunca kadınların sıkı çalıştığını görmek için mi geldi?
Park’ın şiiri kendisini kadınların üzerine yığılan beklentilere karşı direniş olarak çerçeveliyor, ancak yarışmadaki gibi, o da cezalandırıcı bir hedefi diğerinin yerine koyacak kadar ileri gitmiyor – sadece onları yığıyor. Günümüzün ideal kadını hala “porselen mükemmelliği”; onun da avukat olması yeterli. Barbie’nin hala Barbie olmasına benzer, önemli olan her anlamda, ama şimdi o bir bilim adamı.
Güzellik, zevk, görme ve görülme arzusu – bunlardan zevk almak istiyoruz, ancak bu zevkin hakkımızda söylediklerinden hoşlanmıyoruz. Bir tarafta, kadınların cinsel uyarılmayı simüle etmek için ruj sürdüğü fikri gibi, evrimsel psikolojinin utanç verici fantezilerini buluyoruz; diğer yandan, güzellik ritüellerinin tamamen kişisel tatmin ve güçlenme için yapıldığına dair popüler ısrara sahibiz. Arada bir yerde gerçek yatıyor: Güzellik, toplumsal olarak zevk alınan toplumsal bir yaratımdır, eşit olmayan bir şekilde dağılmıştır, bunu hem kendimizi tatmin etmek hem de beğenilmek için yaparız. Boşlukta ruj sürmezsin çünkü boşluk, bir şey yaptığın yer değildir.
Ama güzellik için burada olamayız – bu gauche olurdu, domuzcuktan bahsetmiyorum bile. Biri güzel görünme cüretini gösterdiğinde ve bundan bir şeyler çıkarmaya çalıştığında, onları cezalandırmaya karar veririz. Böylece güzellik zevkimiz iş zevkine dönüşür: iyi görünme, “zinde kalma”, bir yetenek, sosyal nedenler, ileri derece ve kariyer. Bugünlerde çoğu şey gibi, Amerika Güzeli de sadece gece elbiseleri eklenmiş bir dizi özgeçmiş.
Park’ın performansının sonuna doğru, başını sallayarak bir bıkkınlıkla şöyle diyor: “Bana bir hanımefendi gibi oturmamı söylersen, otururum. . . . ” Ama kim soruyor, bırakın anlatmayı? Park’ın yaptığı gibi yürümeyi gerektiren kadınlık türleri vardır; Örneğin bir first lady, insanları kızdırma olasılığı en düşük olan girişimleri, kendini sunmanın kınanmasına en az açık olanı, kusursuz zevkli Noel dekorunu seçmelidir. Ama çoğu yok. Bazı oyunlar para için kazanmaya değer, ancak bir noktayı kanıtlamak için değil. Melania Trump bunu biliyor gibi görünüyor, bu yüzden gitmesine üzülmesem de başardıklarına şaşırdım: First Lady’lik işini öfke dolu bir performansa dönüştürmek, bize bildirmekten asla korkmamak hepsi aptalca bir zaman kaybıydı.
Güzellik, insanlar arasında ve insanlar arasında var olduğu şekliyle, yarışmacıların kodlanmış görünümünün barındırabileceğinden çok daha çeşitli ve daha ilginçtir. Yine de, güzel oldukları için kadınları soğukkanlı ve açık bir şekilde ödüllendiren bir yer olsaydı, Amerika Güzeli’ni daha çok severdim. Onlara para ver. Onunla istediklerini yapsınlar. Bunun tek başına çok çalışarak kazanabileceğiniz şeylerle ilgili olduğunu iddia etmeyin. En azından terimler açık olurdu ve belki de aynı anda hem hanımefendi gibi olması hem de asi ve konformist olmaması gereken davranışlara şiirsel övgüler yerine adaylardan ilginç saldırganlık için alan olurdu.
Olduğu gibi, Amerika Güzeli en azından biraz daha uzun süre kalacak ve tüm olumsuzluklara rağmen birkaç şeyden daha uzun yaşayacak. Temel sahtekarlığı karşısında hayal kırıklığı yaratmaya devam edecek ve bunu kullanabilecek kadınlara para teklif edecek. Kitschy merkezinde tek bir Amerika’nın mükemmel sembolü oturuyor: Çalışan, her şeyi çalışmak olan, tek tutkusu çalışmak olan, amacı liyakat yetkinlikleri, sonsuz küçük onay mühürleri elde etmek olan, böylece daha iyi ve daha çok çalışmak için çalışan kadın. ve işi araç değil de amaç yapmanın, sonunda tüm bu işleri anlamsız kılmak olduğunu asla kabul edemezdi. İşte o: senin idealin.
Kaynak fotoğraflar: Bettmann/Getty Images; Getty Images aracılığıyla CBS; Donald Kravitz/Getty Images
Öte yandan rekabet etme nedeni 1945’ten beri değişmedi: Burslardan ve marka anlaşmalarından gelen para ve bir kariyer veya girişime başlamak için bir platform. Ej Dickson’ın Rolling Stone’da bildirdiği gibi, okul için “Instagram’da para kazanmak için bir reklam gördükten sonra” yarışmaya katılan Miss New York, Sydney Park için durum kesinlikle böyleydi. Ve benim için Miss America’nın kalbindeki temel tuhaflığı ve kötü inancı vurgulayan, Park’ın yetenek segmentindeki performansıydı: Kendisini 21. yüzyıl için ne kadar yeniden isimlendirmek istese de, kadınlık fikirlerinden kaçamaz. üzerine kurulmuştur.
Park bir şiir -kendi şiiri- seslendirdi: “Küçük bir kızken bana bir hanımefendi gibi oturmam söylendi. ” Ama elbette (şiir devam eder) kişi “bir hanımefendi gibi” birçok şey yapabilir: adaleti savunmak ya da başkan yardımcısı olmak vb. Park, bu şiiri, 2016’da Hillary Clinton’a kasıtlı bir selam olmasa da, en azından görsel bir kafiye olan beyaz bir pantolon içinde seslendirdi. Kadınsı davranış eleştirisi, aynı zamanda modellenirken iletildi – tıpkı şiirin tanımladığı gibi “sırt dik, çene yukarı” ve Louboutins’te ayakkabılı. Burada kadınsı olmayan hiçbir şey bulunmazdı, asıl mesele buydu, aynı zamanda sorun da buydu.
Miss America bir güzellik yarışması değil, en azından Miss America için değil. 1940’ların sonunda, yönetici direktörü Lenora Slaughter, New Yorklu gazeteci Lillian Ross’a “bu bir bacak şovu değil ve artık güzelliklere yüzen güzellikler demiyoruz. Banyo kısmı 1945’te büyük burslar vermeye başladığımızda çıktı. ” Bu, Miss America’nın her yarışmacının fiziksel ölçümlerini yayınladığı bir zamandı. (Ayrıca ayrılmıştı, ancak Slaughter’ın bariz endişesi bağnaz değil sığ görünebileceğiydi. ) 2018 itibariyle, Miss America katılımcıları görünüşlerine göre yargılamadığını iddia ediyor – katılımcılarının söğüt ve söğüt olması sadece mutlu bir tesadüf. simetrik.
Elbette bu bir güzellik yarışmasıdır; olmuştur; olacak. Bununla ilgili yanlış bir şey var mı? Miss America açıkça böyle düşünüyor, yoksa inkarları bu kadar ayrıntılı ve bu kadar uzun sürmezdi. Güzellerin, çok çalışmak, yetenek ve başarıyı sergilemek için orada oldukları konusunda ısrar ediyor. Unvan için herhangi bir aday, oraya ulaşmak için daha çok çalıştı ve genel olarak benim tüm hayatım boyunca olduğundan daha çok çalıştı. Miss District of Columbia, iki yüksek lisans derecesinden sonra doktorasını alıyordu. Favorilerimden biri olan Bayan Utah, kendi işinin C.E.O.’su. Bayan Colorado orduda görev yapıyor. Ama milyonlarca yıl boyunca kadınların sıkı çalıştığını görmek için mi geldi?
Park’ın şiiri kendisini kadınların üzerine yığılan beklentilere karşı direniş olarak çerçeveliyor, ancak yarışmadaki gibi, o da cezalandırıcı bir hedefi diğerinin yerine koyacak kadar ileri gitmiyor – sadece onları yığıyor. Günümüzün ideal kadını hala “porselen mükemmelliği”; onun da avukat olması yeterli. Barbie’nin hala Barbie olmasına benzer, önemli olan her anlamda, ama şimdi o bir bilim adamı.
Güzellik, zevk, görme ve görülme arzusu – bunlardan zevk almak istiyoruz, ancak bu zevkin hakkımızda söylediklerinden hoşlanmıyoruz. Bir tarafta, kadınların cinsel uyarılmayı simüle etmek için ruj sürdüğü fikri gibi, evrimsel psikolojinin utanç verici fantezilerini buluyoruz; diğer yandan, güzellik ritüellerinin tamamen kişisel tatmin ve güçlenme için yapıldığına dair popüler ısrara sahibiz. Arada bir yerde gerçek yatıyor: Güzellik, toplumsal olarak zevk alınan toplumsal bir yaratımdır, eşit olmayan bir şekilde dağılmıştır, bunu hem kendimizi tatmin etmek hem de beğenilmek için yaparız. Boşlukta ruj sürmezsin çünkü boşluk, bir şey yaptığın yer değildir.
Ama güzellik için burada olamayız – bu gauche olurdu, domuzcuktan bahsetmiyorum bile. Biri güzel görünme cüretini gösterdiğinde ve bundan bir şeyler çıkarmaya çalıştığında, onları cezalandırmaya karar veririz. Böylece güzellik zevkimiz iş zevkine dönüşür: iyi görünme, “zinde kalma”, bir yetenek, sosyal nedenler, ileri derece ve kariyer. Bugünlerde çoğu şey gibi, Amerika Güzeli de sadece gece elbiseleri eklenmiş bir dizi özgeçmiş.
Park’ın performansının sonuna doğru, başını sallayarak bir bıkkınlıkla şöyle diyor: “Bana bir hanımefendi gibi oturmamı söylersen, otururum. . . . ” Ama kim soruyor, bırakın anlatmayı? Park’ın yaptığı gibi yürümeyi gerektiren kadınlık türleri vardır; Örneğin bir first lady, insanları kızdırma olasılığı en düşük olan girişimleri, kendini sunmanın kınanmasına en az açık olanı, kusursuz zevkli Noel dekorunu seçmelidir. Ama çoğu yok. Bazı oyunlar para için kazanmaya değer, ancak bir noktayı kanıtlamak için değil. Melania Trump bunu biliyor gibi görünüyor, bu yüzden gitmesine üzülmesem de başardıklarına şaşırdım: First Lady’lik işini öfke dolu bir performansa dönüştürmek, bize bildirmekten asla korkmamak hepsi aptalca bir zaman kaybıydı.
Güzellik, insanlar arasında ve insanlar arasında var olduğu şekliyle, yarışmacıların kodlanmış görünümünün barındırabileceğinden çok daha çeşitli ve daha ilginçtir. Yine de, güzel oldukları için kadınları soğukkanlı ve açık bir şekilde ödüllendiren bir yer olsaydı, Amerika Güzeli’ni daha çok severdim. Onlara para ver. Onunla istediklerini yapsınlar. Bunun tek başına çok çalışarak kazanabileceğiniz şeylerle ilgili olduğunu iddia etmeyin. En azından terimler açık olurdu ve belki de aynı anda hem hanımefendi gibi olması hem de asi ve konformist olmaması gereken davranışlara şiirsel övgüler yerine adaylardan ilginç saldırganlık için alan olurdu.
Olduğu gibi, Amerika Güzeli en azından biraz daha uzun süre kalacak ve tüm olumsuzluklara rağmen birkaç şeyden daha uzun yaşayacak. Temel sahtekarlığı karşısında hayal kırıklığı yaratmaya devam edecek ve bunu kullanabilecek kadınlara para teklif edecek. Kitschy merkezinde tek bir Amerika’nın mükemmel sembolü oturuyor: Çalışan, her şeyi çalışmak olan, tek tutkusu çalışmak olan, amacı liyakat yetkinlikleri, sonsuz küçük onay mühürleri elde etmek olan, böylece daha iyi ve daha çok çalışmak için çalışan kadın. ve işi araç değil de amaç yapmanın, sonunda tüm bu işleri anlamsız kılmak olduğunu asla kabul edemezdi. İşte o: senin idealin.
Kaynak fotoğraflar: Bettmann/Getty Images; Getty Images aracılığıyla CBS; Donald Kravitz/Getty Images