Beykozlu
New member
Birkaç yıl önce kız kardeşime bir daha hiç konuşmazsak üzülmeyeceğimi söyledim. Geçenlerde iyi bir ilişkim olduğu kocası benden tekrar düşünmemi istedi. Ben ayrılıyorum. Onunla herhangi bir temas kurmak istemiyorum ama iki yetişkin kızımın benim tarafımda var olan tek aile ile temasını da reddetmek istemiyorum.
Büyürken, kız kardeşim ve ben, sık sık korkunç öfke patlamalarına eğilimli olan annemizden her gün fiziksel ve duygusal tacize uğradık. (Babam, egosunun ve öfkesinin çıldırmasına izin veren görünmez adamdı.) Bugün 70’li yaşlarımın başındayım. Kız kardeşim birkaç yaş küçük. Hiç yakın olmadık ama tatillerde bir araya gelirdik. Yüzlerce mil uzakta yaşıyoruz; ablam bizim büyüdüğümüz ve babamın vefatından sonra annemin yaşamaya devam ettiği şehirde kaldı.
Bir süre önce annem sağlık sorunları yaşadı ve hastaneye kaldırıldı. Ablam üzerine düşeni yaptığını ve artık annemizin benim sorunum olduğunu söyledi. Bir yıl boyunca her hafta sonu annemin sağlık sorunlarıyla ilgilenmek için gidip geldim. Sonra onu yakınımdaki bir huzurevine taşıdım ve ölünceye kadar onu orada ve hastanede görmek için yüzlerce ziyaret gerçekleştirdim.
Bu süre boyunca kız kardeşimin davranışları korkunçtu. Annemi taşımadan önce, mücevherlerini böldü, kendisi için değerli olan her şeyi aldı ve iki kızıma arta kalanlarla bıraktı. (Kız kardeşim, annemin tek kızı olduğu için mücevherlerin kendisinde olduğunu ve kızlarımın bir şey aldıklarına şükretmeleri gerektiğini söyledi.) Annem için ekstra bakım ayarlamak istediğimde ablam ödeyebileceğimi söyledi; hiçbir durumda önemli olmayan mirasını kızdırmama izin vermeyecekti.
Annemin ölümünden sonra, kız kardeşimin bencilliği ve öfkesiyle baş etmenin stresini giderek daha zor buldum. Ablamın travmatik yetiştirilme tarzımızdan kendi mirasına sahip olduğunu biliyorum; Onlarca yıldır terapide olduğundan bahsetti. Kızlarıma, ablamla etkileşime geçmek isterlerse kesinlikle onların yolunda durmak istemediğimi söyledim. Onunla birkaç kez telefonda konuştular ama aramaları garip buldular. Kız kardeşimle uğraşmak zorunda kalmadan stres seviyem kesinlikle daha düşük, ama bu konuda mantıksız mıyım diye merak ediyorum. Adı Saklanmadı
Kız kardeşinizin annesine yönelik haklı öfkesinin tesadüfi bir zayiatı olan ikincil bir hasar gibi göründüğünüz bir his var . Kız kardeşinin katlandıkları hakkında ne yaptığını biliyorsan, kendi kinini bıraksan harika olmaz mıydı? Pekala, burada bir paradoks gibi bir şey ortaya çıkıyor. Birinin eski püskü davranışlarına kırgınlıkla karşılık verin ve ona kendi kararlarını verebilen ahlaki bir ajan gibi davranıyorsunuz. İronik bir anlayışla yanıt verin ve ona bir hasta ya da kukla, daha büyük güçler tarafından yönetilen ve kontrol edilen biri gibi davranıyorsunuz. Bu, filozof PF Strawson’ın “tepkisel” ve “nesnel” tutumlar arasında bir ayrım olarak işaretlediği bir ayrımdır. Eski Fransız özdeyişi, “Her şeyi anlamak, her şeyi affetmektir” diye ısrar eder. Böyle bir bağışlama, çok yüksek bir ahlaki bedelle gelir.
Hayatınızın bu noktasında, tepkisel duruşu benimseyerek, kız kardeşinize karşı yükümlülüklerinizin, onun sizi umursamaması nedeniyle aşındığı sonucuna varabilirsiniz; sizinle olan ilişkisine değer vermiyor gibi göründüğü için, onunla olan ilişkinizde değer bulmakta zorlanıyorsunuz. Kız kardeşinle olan gergin ilişkinin, kızlarının kendi bağlarını kurmalarını engellememesi konusunda övgüye değer bir şekilde ısrar ettin. Bu iyi gitmediyse, açıkçası senin işin değil.
Ama değer verdiğin başka bir ilişki var ve bununla bağlantılı yükümlülükleri de var: Kayınbiraderinle. Onunla ve kız kardeşinle biraz zaman geçirmek isteyebilirsin, onun iyiliği için değil, onun için. Bu, kız kardeşinle değer verebileceğin bir ilişki kurmaya çalışman anlamına gelir – bir hastayla değil, bir insanla ilişki. Onarım işi, sanırım, hem onu dinlemeyi hem de sizi hayal kırıklığına uğrattığını kabul etmesini istemeyi içerir.
Bazı dini gelenekler koşulsuz bağışlamamız gerektiğini öğretse de, bağışlama daha doğal olarak pişmanlığa bir yanıt olarak görülür. Ve eğer sen ve kız kardeşin ortak bir paydada buluşamazsanız, kayınbiraderine çaba sarf ettiğinizi ancak ilerleme kaydetmediğinizi söyleyebilirsiniz.
Kocamın bir arkadaşı defalarca aşı karşıtı görüşlerini dile getirdi. Geçenlerde, seyahat edip dışarı çıkabilmek için aşısız aşı kağıtları temin ettiğini öğrendim. Bu dolandırıcılık benim için sınırı aştı. Sık sık aşı düzeyi yüksek olmayan ülkelere seyahat eder, bu nedenle başkalarına zarar verme şansı yüksektir. Kocamdan, buna göz yummadığını göstermek için bu arkadaşlıktan geri adım atmasını istedim. Çok mu büyütüyorum? Covid sırasında arkadaşlıkları sürdürmek zordu, bu yüzden bunu kaybetmek kocam için zor olurdu. Adı Saklanmadı
Pandemi sırasında, normal olarak yasalara uyan insanların, gerekçeleriyle aynı fikirde olmadıkları için kendilerini yasalardan muaf tuttuğunu görmek merak uyandırdı. (Bütün kanıtlara rağmen) aşıların bir işe yaramadığını düşünseniz bile, uzman tavsiyesi almış ve kurallar koymuş siyasi yetkililerin yargılarını ikinci kez tahmin etmeye hakkınız olmaz. Bu adam gibi pandemi alaycıları, diğer insanlar için kararlar alıyor – örneğin, aşısızlarla birlikte olmayı seçmemiş insanlar.
Pandemi sonrası (Covid sonrası değilse de) bir dönemi sabırsızlıkla beklediğimizden, diğer arkadaşlıklarınızı sürdürmek kolaylaşmalı. Bu arada, bu adama nerede durduğunu söylememek için hiçbir neden göremiyorum. Sosyal psikolog Tom R. Tyler’ın klasik bir çalışmada savunduğu gibi, meşruiyet normları, ceza korkusundan çok, insanların neden yasalara uyduğunu açıklar. Sesinizi çıkararak, bu normların sürdürülmesine yardımcı olacaksınız.
Burada bizi koruyan şey tüm plandır: aşılar, sertifikalar vb. Herhangi bir bireysel iltica, büyük bir acil zarara neden olması muhtemel değildir. Yaptığı en büyük yanlış, toplumu çalıştıran küçük katkılar koyarak bu planı desteklemek için uğraşan herkese benmerkezci bir küçümseme sergilemektir.
Eşim ve ben tam olarak güçlendirilmiş yaşlılarız. Şu anda her şeyde temkinliyim, bağışıklık sistemim zayıf. Tatilden sonra, Midwest’e bir aile ziyaretinden yeni dönmüş arkadaşlarla kapalı restoranda yemek yemeye karar verdik.
Restorandan çıkarken karısı sahte bir Covid-19 aşı kartı olduğunu söyledi. 2021’in başlarında Covid olduğunu, antikorları olduğunu, kendini test ettiğini ve hiç aşı olmadığını söyledi. Eşim bu konuda özel olarak kocasına soru sorduğunda, koca onun sahte bir Kovid aşı kartı olmadığını (ki bu bir suç olabilir) ancak restoranların her zaman kart kontrolü yapmadığını iddia ederek geri adım attı.
Son aylarda bu insanlarla akşam yemeği için üçüncü kez, ayrı ayrı ve her zaman kapalı mekanda yemek servisi olan bir restorana geldik. sadece. Kartlarımız varışta her zaman kontrol edildi. Onların hikayeleri sadece dalga geçmiyor. Bariz sahtekârlıktan dolayı hayal kırıklığı yaşıyorum. Daha da önemlisi, aynı insanlardan birçoğunu tanıdığımız için bu bilgiye sahip olmakla ve bunu kendime saklamak arasında çelişkiye düşüyorum. Adı Gizlidir
Covid’e yakalanmış kişiler sonuç olarak genellikle bir miktar bağışıklık kazanırlar. Ancak aşılandıklarında ve güçlendiklerinde daha da iyi korunurlar ve virüsü bulaştırma olasılıkları daha düşüktür. Covid’in yaklaşık 60.000 Amerikalıyı öldürdüğü bir ay olan Ocak ayında yemek yiyordunuz. Burada, az önce değindiğim şekillerde, genel refah için oluşturulmuş bir sistemden kaçan ve bağışıklığı zayıflamış bir arkadaşın maruz kalma olasılığını artıran bir kadın var; ve sana yalan söyleyen bir koca.
Ne düşündüğünüzü onlara söylemeliydiniz ve endişelerinizi diğer tanıdıklarla paylaşmaktan çekinmemelisiniz. Bu çift, arkadaşlığınızı suistimal etti ve bu ilişkinin başka türlü sağlayabileceği her türlü düşünceyi kaybetti. Onlara karşı tutumunuz uygun şekilde reaktif olabilir.
Kwame Anthony Appiah, NYU’da felsefe öğretiyor Kitapları arasında “Cosmopolitanism”, “The Honor Code” ve “The Lies That Bind: Rethinking Identity” yer alıyor. Bir sorgu göndermek için: [email protected] adresine bir e-posta gönderin; veya The Ethicist, The New York Times Magazine, 620 Eighth Avenue, New York, NY 10018’e posta gönderin. (Bir gündüz telefon numarası ekleyin.)
Büyürken, kız kardeşim ve ben, sık sık korkunç öfke patlamalarına eğilimli olan annemizden her gün fiziksel ve duygusal tacize uğradık. (Babam, egosunun ve öfkesinin çıldırmasına izin veren görünmez adamdı.) Bugün 70’li yaşlarımın başındayım. Kız kardeşim birkaç yaş küçük. Hiç yakın olmadık ama tatillerde bir araya gelirdik. Yüzlerce mil uzakta yaşıyoruz; ablam bizim büyüdüğümüz ve babamın vefatından sonra annemin yaşamaya devam ettiği şehirde kaldı.
Bir süre önce annem sağlık sorunları yaşadı ve hastaneye kaldırıldı. Ablam üzerine düşeni yaptığını ve artık annemizin benim sorunum olduğunu söyledi. Bir yıl boyunca her hafta sonu annemin sağlık sorunlarıyla ilgilenmek için gidip geldim. Sonra onu yakınımdaki bir huzurevine taşıdım ve ölünceye kadar onu orada ve hastanede görmek için yüzlerce ziyaret gerçekleştirdim.
Bu süre boyunca kız kardeşimin davranışları korkunçtu. Annemi taşımadan önce, mücevherlerini böldü, kendisi için değerli olan her şeyi aldı ve iki kızıma arta kalanlarla bıraktı. (Kız kardeşim, annemin tek kızı olduğu için mücevherlerin kendisinde olduğunu ve kızlarımın bir şey aldıklarına şükretmeleri gerektiğini söyledi.) Annem için ekstra bakım ayarlamak istediğimde ablam ödeyebileceğimi söyledi; hiçbir durumda önemli olmayan mirasını kızdırmama izin vermeyecekti.
Annemin ölümünden sonra, kız kardeşimin bencilliği ve öfkesiyle baş etmenin stresini giderek daha zor buldum. Ablamın travmatik yetiştirilme tarzımızdan kendi mirasına sahip olduğunu biliyorum; Onlarca yıldır terapide olduğundan bahsetti. Kızlarıma, ablamla etkileşime geçmek isterlerse kesinlikle onların yolunda durmak istemediğimi söyledim. Onunla birkaç kez telefonda konuştular ama aramaları garip buldular. Kız kardeşimle uğraşmak zorunda kalmadan stres seviyem kesinlikle daha düşük, ama bu konuda mantıksız mıyım diye merak ediyorum. Adı Saklanmadı
Kız kardeşinizin annesine yönelik haklı öfkesinin tesadüfi bir zayiatı olan ikincil bir hasar gibi göründüğünüz bir his var . Kız kardeşinin katlandıkları hakkında ne yaptığını biliyorsan, kendi kinini bıraksan harika olmaz mıydı? Pekala, burada bir paradoks gibi bir şey ortaya çıkıyor. Birinin eski püskü davranışlarına kırgınlıkla karşılık verin ve ona kendi kararlarını verebilen ahlaki bir ajan gibi davranıyorsunuz. İronik bir anlayışla yanıt verin ve ona bir hasta ya da kukla, daha büyük güçler tarafından yönetilen ve kontrol edilen biri gibi davranıyorsunuz. Bu, filozof PF Strawson’ın “tepkisel” ve “nesnel” tutumlar arasında bir ayrım olarak işaretlediği bir ayrımdır. Eski Fransız özdeyişi, “Her şeyi anlamak, her şeyi affetmektir” diye ısrar eder. Böyle bir bağışlama, çok yüksek bir ahlaki bedelle gelir.
Hayatınızın bu noktasında, tepkisel duruşu benimseyerek, kız kardeşinize karşı yükümlülüklerinizin, onun sizi umursamaması nedeniyle aşındığı sonucuna varabilirsiniz; sizinle olan ilişkisine değer vermiyor gibi göründüğü için, onunla olan ilişkinizde değer bulmakta zorlanıyorsunuz. Kız kardeşinle olan gergin ilişkinin, kızlarının kendi bağlarını kurmalarını engellememesi konusunda övgüye değer bir şekilde ısrar ettin. Bu iyi gitmediyse, açıkçası senin işin değil.
Ama değer verdiğin başka bir ilişki var ve bununla bağlantılı yükümlülükleri de var: Kayınbiraderinle. Onunla ve kız kardeşinle biraz zaman geçirmek isteyebilirsin, onun iyiliği için değil, onun için. Bu, kız kardeşinle değer verebileceğin bir ilişki kurmaya çalışman anlamına gelir – bir hastayla değil, bir insanla ilişki. Onarım işi, sanırım, hem onu dinlemeyi hem de sizi hayal kırıklığına uğrattığını kabul etmesini istemeyi içerir.
Bazı dini gelenekler koşulsuz bağışlamamız gerektiğini öğretse de, bağışlama daha doğal olarak pişmanlığa bir yanıt olarak görülür. Ve eğer sen ve kız kardeşin ortak bir paydada buluşamazsanız, kayınbiraderine çaba sarf ettiğinizi ancak ilerleme kaydetmediğinizi söyleyebilirsiniz.
Kocamın bir arkadaşı defalarca aşı karşıtı görüşlerini dile getirdi. Geçenlerde, seyahat edip dışarı çıkabilmek için aşısız aşı kağıtları temin ettiğini öğrendim. Bu dolandırıcılık benim için sınırı aştı. Sık sık aşı düzeyi yüksek olmayan ülkelere seyahat eder, bu nedenle başkalarına zarar verme şansı yüksektir. Kocamdan, buna göz yummadığını göstermek için bu arkadaşlıktan geri adım atmasını istedim. Çok mu büyütüyorum? Covid sırasında arkadaşlıkları sürdürmek zordu, bu yüzden bunu kaybetmek kocam için zor olurdu. Adı Saklanmadı
Pandemi sırasında, normal olarak yasalara uyan insanların, gerekçeleriyle aynı fikirde olmadıkları için kendilerini yasalardan muaf tuttuğunu görmek merak uyandırdı. (Bütün kanıtlara rağmen) aşıların bir işe yaramadığını düşünseniz bile, uzman tavsiyesi almış ve kurallar koymuş siyasi yetkililerin yargılarını ikinci kez tahmin etmeye hakkınız olmaz. Bu adam gibi pandemi alaycıları, diğer insanlar için kararlar alıyor – örneğin, aşısızlarla birlikte olmayı seçmemiş insanlar.
Pandemi sonrası (Covid sonrası değilse de) bir dönemi sabırsızlıkla beklediğimizden, diğer arkadaşlıklarınızı sürdürmek kolaylaşmalı. Bu arada, bu adama nerede durduğunu söylememek için hiçbir neden göremiyorum. Sosyal psikolog Tom R. Tyler’ın klasik bir çalışmada savunduğu gibi, meşruiyet normları, ceza korkusundan çok, insanların neden yasalara uyduğunu açıklar. Sesinizi çıkararak, bu normların sürdürülmesine yardımcı olacaksınız.
Burada bizi koruyan şey tüm plandır: aşılar, sertifikalar vb. Herhangi bir bireysel iltica, büyük bir acil zarara neden olması muhtemel değildir. Yaptığı en büyük yanlış, toplumu çalıştıran küçük katkılar koyarak bu planı desteklemek için uğraşan herkese benmerkezci bir küçümseme sergilemektir.
Eşim ve ben tam olarak güçlendirilmiş yaşlılarız. Şu anda her şeyde temkinliyim, bağışıklık sistemim zayıf. Tatilden sonra, Midwest’e bir aile ziyaretinden yeni dönmüş arkadaşlarla kapalı restoranda yemek yemeye karar verdik.
Restorandan çıkarken karısı sahte bir Covid-19 aşı kartı olduğunu söyledi. 2021’in başlarında Covid olduğunu, antikorları olduğunu, kendini test ettiğini ve hiç aşı olmadığını söyledi. Eşim bu konuda özel olarak kocasına soru sorduğunda, koca onun sahte bir Kovid aşı kartı olmadığını (ki bu bir suç olabilir) ancak restoranların her zaman kart kontrolü yapmadığını iddia ederek geri adım attı.
Son aylarda bu insanlarla akşam yemeği için üçüncü kez, ayrı ayrı ve her zaman kapalı mekanda yemek servisi olan bir restorana geldik. sadece. Kartlarımız varışta her zaman kontrol edildi. Onların hikayeleri sadece dalga geçmiyor. Bariz sahtekârlıktan dolayı hayal kırıklığı yaşıyorum. Daha da önemlisi, aynı insanlardan birçoğunu tanıdığımız için bu bilgiye sahip olmakla ve bunu kendime saklamak arasında çelişkiye düşüyorum. Adı Gizlidir
Covid’e yakalanmış kişiler sonuç olarak genellikle bir miktar bağışıklık kazanırlar. Ancak aşılandıklarında ve güçlendiklerinde daha da iyi korunurlar ve virüsü bulaştırma olasılıkları daha düşüktür. Covid’in yaklaşık 60.000 Amerikalıyı öldürdüğü bir ay olan Ocak ayında yemek yiyordunuz. Burada, az önce değindiğim şekillerde, genel refah için oluşturulmuş bir sistemden kaçan ve bağışıklığı zayıflamış bir arkadaşın maruz kalma olasılığını artıran bir kadın var; ve sana yalan söyleyen bir koca.
Ne düşündüğünüzü onlara söylemeliydiniz ve endişelerinizi diğer tanıdıklarla paylaşmaktan çekinmemelisiniz. Bu çift, arkadaşlığınızı suistimal etti ve bu ilişkinin başka türlü sağlayabileceği her türlü düşünceyi kaybetti. Onlara karşı tutumunuz uygun şekilde reaktif olabilir.
Kwame Anthony Appiah, NYU’da felsefe öğretiyor Kitapları arasında “Cosmopolitanism”, “The Honor Code” ve “The Lies That Bind: Rethinking Identity” yer alıyor. Bir sorgu göndermek için: [email protected] adresine bir e-posta gönderin; veya The Ethicist, The New York Times Magazine, 620 Eighth Avenue, New York, NY 10018’e posta gönderin. (Bir gündüz telefon numarası ekleyin.)